Ακριβώς 4 χρόνια. Βράδυ ήταν, όταν ξαφνικά στο τουίτερ άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη ότι κάποιος μαχαιρώθηκε θανάσιμα στο Κερατσίνι. Όπως συμβαίνει αρκετά συχνά τα τελευταία χρόνια, τα ΜΜΕ απλώς αναπαρήγαγαν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που προέρχονταν από τα social media, μέχρι να στείλουν ανθρώπους στο σημείο της δολοφονίας.
Η ώρα περνούσε και άρχιζαν οι συνειρμοί. Το ίδιο βράδυ έπαιζε ο Ολυμπιακός για το Champions League και είναι συνηθισμένα τα αλληλοπεσίματα από γαυροβάζελους όταν παίζε ο ένας ή ο άλλος. Σίγουρα για τη μπάλα τον έφαγαν. Συνηθισμένα πράγματα.
Οι πληροφορίες γίνονταν πιο συγκεκριμένες. Ο δολοφονημένος ήταν ράπερ, ο Killah P, με γνωστή αντιφασιστική δράση μέσα από τα τραγούδια του. Κάποιοι υποψιαστήκαμε αυτό που δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να ισχύει, αυτό που τελικά ίσχυσε. Εκείνη την εποχή οι χρυσαυγίτες έκαναν επιθέσεις προς κάθε κατεύθυνση. Με την έπαρση της εκλογής να τους έχει κυριεύσει, με κάποια media να τους γλείφουν ανελέητα, να τους δίνουν χώρο να αναπτύξουν τον βόθρο των “επιχειρημάτων” τους, με τη βουλευτική ασυλία να τους χαρίζει μια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και την αστυνομία να κλείνει τα μάτι όπου χρειάζεται.
Το επόμενο πρωί είχαν ξεκαθαρίσει όλα. Φυσικά κάποιοι προσπαθούσαν ακόμα να κάνουν το άσπρο μαύρο υποστηρίζοντας πως “τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο”, κάποιοι άλλοι δεν ήθελαν να πάρουν θέση για να μη δυσαρεστήσουν ένα συγγενικό πολιτικό ακροατήριο, ενώ οι άμεσα εμπλεκόμενοι βουλευτές, αρνούνταν κάθε ανάμειξη, ασχέτως αν μέσα από τις καταθέσεις λίγο καιρό αργότερα θα προέκυπταν ευθύνες της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης. Της ίδιας που άφησε ακάλυπτο έναν από τους “συναγωνιστές”, όπως έχουν συνηθίσει όλοι αυτοί που ντρέπονται (και δικαίως) για τις ιδέες και τις πράξεις τους. Ένα κανάλι, λίγες μέρες αργότερα, βγάζει σε αποκλειστικό τον αδερφό του φασίστα δολοφόνου να υποστηρίζει ότι αυτός ανήκει στην αριστερά και πήγε στους ναζί για μεροκάματο.
Εκείνο το πρωί τελείωσαν ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΑ και οι τελευταίες δικαιολογίες για όποιον συνέχιζε να τις επικαλείται υπερασπιζόμενος τον εαυτό του ή καποιον τρίτο. Γιατί ουσιαστικά είχαν τελειώσει πολύ νωρίτερα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μέχρι εκείνη την ημέρα κάποιοι δεν ήξεραν, δεν άκουσαν, δεν είδαν. Όλοι ήξεραν, όλοι είδαν, όλοι έμαθαν, όλοι κατάλαβαν, εκείνο το βράδυ σαν σήμερα πριν από 4 χρόνια.
Είναι προφανές ότι στη χώρα μας υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που δεν είναι αυτό που θα λέγαμε θιασώτες της δημοκρατίας. Είναι αυτό το κομμάτι του πληθυσμού που κοιμόταν με ανοιχτά τα παράθυρα στη χούντα, που βάδισε και βαδίζει ακόμα στους δρόμους που οι ημίτρελοι συνταγματάρχες “έφτιαξαν”, που δεν είδε κανέναν νεκρό στο πολυτεχνείο (ή το πιο τρέντι “δεν είδε νεκρό ΜΕΣΑ στο πολυτεχνείο”), που είναι σεξιστές, που είναι ομοφοβικοί, που δεν γουστάρει να βλέπει πρόσφυγες να φτάνουν στα λιμάνια και τις παραλίες και θα προτιμούσε να μαζεύει τρύπιες βάρκες από το Αιγαίο αντί να μαζεύει τρύπιες ψυχές που ψάχνουν ένα κομματάκι ελπίδας.
Μέχρι εκείνο το βράδυ, αυτοί οι συνάνθρωποί μας (απροσδιόριστο πόσοι είναι, οι εκλογικές φήμες υποστηρίζουν πως αγγίζουν το 7% αλλά ποιος πιστεύει τις εκλογές, ας σοβαρευτούμε) είχαν μια -έστω και χαζή, σχεδόν ειρωνική- δικαιολογία. Εκείνο το βράδυ, αυτή η δικαιολογία έφυγε για πάντα, παίρνοντας μαζί και τις καλές μας προθέσεις.
Τώρα ξέρεις. Τώρα ξέρουμε όλοι μας. Και μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά όποιος δεν είναι εναντίον τους, είναι μαζί τους. Μην ξεγελιέσαι, δεν είναι πολιτικό το ζήτημα. Δεν είναι κομματικό. Αν το φέρουν σε αυτό το πλαίσιο θα κερδίσουν. Αυτό το ζήτημα είναι μόνο ανθρώπινο. Ο φασισμός δεν είναι άποψη, είναι πρόβλημα, είναι αρρώστια. Δεν είναι ιδεολογία, είναι ανωμαλία.
Ο Παύλος πέθανε. Δεν ζει και δεν είναι αθάνατος όπως βλέπω να γράφεται από το πρωί. Ο Παύλος δεν είναι ήρωας και δεν ήταν ποτέ. Ο Παύλος είναι ένα ακόμα από τα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού. Ο Παύλος είναι ένας ακόμα άνθρωπος που έχασε τη ζωή του επειδή κάποιοι καυλώνουν και αυνανίζονται ονειρευόμενοι φυλετική καθαρότητα και υπεροχή.
Ο Παύλος πέθανε. Και δεν είναι ο πρώτος που πεθαίνει από χέρια ναζί. Μην τους δικαιολογείς, μην τους δίνεις ούτε λίγο χώρο, μην τους αντιμετωπίζεις ως ίσους. Δεν έχεις δικαιολογία πια. Κανένας ναζί δεν έχει δικαιολογία να είναι ναζί.
Ο Παύλος πέθανε μαζί με τις δικαιολογίες τους.
