Πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις, ας το ξεκαθαρίσουμε: Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη γνώμη μου. Τη δική μου, της φάτσας μου. Όχι απαραίτητα τη στάση του σάιτ ή των άλλων συντακτών πάνω στο θέμα.

Το περίφημο βρετανικό σύνταγμα, αποτελείται μεταξύ άλλων, κι από ένα σύνολο δεδικασμένων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως στην Αγγλία οι δικαστές δικάζουν, κι οι αποφάσεις τους (παρέα μ’ όλο τους το σκεπτικό) μπουκάρουν κι εγκαθίστανται στις βασικές δομές του κράτους. Στα σίγουρα λοιπόν, μια τέτοια άγραφη μορφή συντάγματος, απαιτεί πίστη κι εμπιστοσύνη σε μια αξιοσέβαστη κι ανεπηρέαστη κρατική δικαιοσύνη. Για να μην το παίζω ξερόλας, δεν έχω ιδέα αν αυτό το πράγμα λειτουργεί καλά στην Αγγλία. Ξέρω όμως το εξής: η Ελλάδα δόξα τω Θεώ δεν έχει τέτοιο σύνταγμα, γιατί γαμώ το διάολο δεν έχει σε καμία περίπτωση τέτοια δικαιοσύνη.

Άκου μια ιστορία…

…Μια κοπέλα κοιμάται (τι πιο λογικό;) αγκαλιά μ’ έναν τύπο. Ο τύπος κάθε τόσο πίνει μπύρες (τι πιο λογικό;) παρέα με δυο άλλους τύπους. Εκείνοι οι δύο είναι (οκ, όχι και τόσο λογικό) τρομοκράτες. Και κάπου εδώ έρχεται στην ιστορία η νεράιδα, η μάγισσα, η πλανεύτρα ελληνική δικαιοσύνη. Ο τύπος οδηγείται στο δικαστήριο κατηγορούμενος. Ο τύπος αθωώνεται πανηγυρικά. Η κοπέλα, δύο χρόνια μετά (!) οδηγείται κι αυτή στο δικαστήριο. Στοιχεία εναντίον της; 175pg DNA. Η επιστημονικά αποδεκτή ποσότητα DNA για ταυτοποίηση είναι 1000pg. Η κατώτατη αποδεκτή, 250pg. Κι ωστόσο, η κοπέλα ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ. Το αίτημά της για αναστολή ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΤΟ. Για το διδακτορικό της, είπανε, δεν της χρειάζεται η ελευθερία. 13 χρόνια κράτηση για την Ηριάννα, και πάμε μαζί να κάνουμε μια σούμα:

Άγραφο Ελληνικό Σύνταγμα

Αν η Ελλάδα λοιπόν είχε βρετανικού τύπου σύνταγμα, σήμερα που μιλάμε θα ‘ταν συνταγματικά κατοχυρωμένο πως:

  • Τα 175pg DNA αποτελούν αποδεκτό δείγμα για πλήρη ταυτοποίηση (κι η επιστήμη να πάει να κουρευτεί).
  • Ο ύπνος, οι αγκαλιές, τα φιλιά και κάθε είδους ερωτικές επαφές με πρόσωπο που γνωρίζει τρομοκράτες, καθιστούν κι εσένα de facto τρομοκράτη. (Υποσημείωση: Αν το πρόσωπο αυτό αθωωθεί πανηγυρικά, σαφέστατα χειροτερεύει η δική σου θέση).
  • Κάθε απόπειρα αναστολής θα πέφτει στο κενό, αν το διδακτορικό σου βρίσκεται στο πρώτο στάδιο (άμα δεν κάνεις καθόλου διδακτορικό, είσαι έτσι κι αλλιώς για να σε κλαίνε οι ρέγκες).

Πέρα απ’ την πλάκα τώρα, δεν ντρέπεστε καθόλου;

Εν προκειμένω, όλη η ιστορία της αναστολής (στο δικό μου το μυαλό τέλος πάντων) δεν είχε να κάνει στ’ αλήθεια με τις ακαδημαϊκές σπουδές της κοπέλας. Είχε να κάνει με την αδικία. Ήταν ένα εύσχημο “mea culpa, τα κάναμε μαντάρα, σε καταδικάσαμε άδικα, δώσε μας μια καλή αφορμή (=διδακτορικό) για να σε κρατήσουμε έξω απ’ τα κάγκελα”. Και ναι, έχω κι εγώ φίλους νομικούς και το ‘χω ακούσει πολλές φορές το παραμύθι: τα δικαστήρια δεν λειτουργούν έτσι. Ε, λοιπόν, να σας πω τη γνώμη μου; Στα παπάρια μας! Η δικαιοσύνη ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να λειτουργεί έτσι. Εδώ δεν είναι μπάλα, μάγκες. Το “δεν διορθώνεται το λάθος με λάθος” είναι ωραίο κλισεδάκι για τις αθλητικές εκπομπές. Αλλά εδώ δεν έχουμε ένα χαμένο πρωτάθλημα. Ένα ψεύτικο πέναλτι, ένα γκολ… του Θεού. Εδώ έχουμε μια κοπέλα που θα χάσει 13 (Όχι 13; Να βάλω 8; 7; 5;) χρόνια απ’ τη ζωή της, τσάμπα και βερεσέ, γιατί το δικαστήριο δεν έκρινε σωστό να διορθώσει το λάθος του με… “λάθος”.

Πού πήγε τώρα ο φόβος σου, ρε έλληνα;

Αν είσαι ο Έλληνας που σκέφτεται, ο Έλληνας που έμαθε να σκέφτεται χωρίς ταμπέλες, χωρίς γυαλιά, καπέλα και κουκούλες, θα ‘σαι δίπλα στην Ηριάννα έτσι κι αλλιώς. Και θα ‘σαι δίπλα της όχι επειδή το ζητάει ο Θανάσης, ο Μάλαμας, ο Μάνου Τσάο, ή ακόμα ακόμα το απαιτούνε κάποιοι μπαχαλάκηδες που βρήκαν πάλι λόγο για να κάψουν την Αθήνα. Θα ‘σαι δίπλα της, γιατί το ξέρεις πως οποιος δεν είναι ένοχος με αποδείξεις, είναι αθώος. Κι η Ηριάννα δεν αποδείχτηκε ένοχη ποτέ. Όμως εμένα αδερφέ μου, δεν μ’ απασχολείς εσύ. Μ’ απασχολεί ο άλλος…

Ναι, για σένα λέω, έλληνα. Για σένα που φοβάσαι τη σκιά σου. Φοβάσαι την πολλή ελευθερία, φοβάσαι τους ξένους που ήρθαν για να κλέψουνε, φοβάσαι τους γκέι που θα χαλάσουνε την κοινωνία σου, φοβάσαι τους Ευρωπαίους που σε ψεκάζουνε για να ‘σαι νωθρός (λες και δεν μπορείς από μόνος σου). Αυτό λοιπόν, δεν το φοβάσαι; Αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, δεν είναι Κάφκα, ούτε Όργουελ. Αυτό έγινε στ’ αλήθεια. Έγινε δίπλα σου. Θα μπορούσε να ‘ναι η κόρη σου, δεν θα μπορούσε;

“Το DNA μίλησε!”

Το DNA έλληνα, είπε “ένα δάχτυλο”. Εκείνοι άκουσαν “το δικό της”.

“Ήταν αναρχική. Εμένα η κόρη μου δεν κάνει παρέα με αναρχικούς”.

Το τι κάνει η κόρη σου, έλληνα, άσε να το ξέρει αυτή καλύτερα. Μα έτσι κι αλλιώς, αν πέσαμε ξανά στα χρόνια που αναρχικός (ή αριστερός, ή δεξιός, κομμουνιστής, ή χριστιανός, ή άθεος) σημαίνει από μόνο του εγκληματίας… Πφφφ κάτσε και δες εσύ τον Μένιο στο survival, κι εγώ πάω να κλείσω από τώρα θέση στο δελφίνι για Μακρόνησο.