Θα ξεκινήσω με μια προσωπική ιστορία, για να κρατήσω από την αρχή αμείωτο το ενδιαφέρον σας και θα θυμηθώ μια πορεία από εκείνες που βούλιαζαν κάποτε το κέντρο της Αθήνας. Στο τρένο, συνάντησα ένα κύριο καλοβαλμένο, σίγουρα πολύ περιποιημένο που με άκουσε να μιλάω με τον μπαμπά μου προσπαθώντας να καταλάβω σε πιο πανό θα τον βρω. “Κατεβαίνω και εγώ στην πορεία” μου είπε “Κοίτα αυτό το (ακριβό) ρολόι. Δεν ξέρω αν ο γιός μου αύριο θα μπορεί να αγοράσει ένα τέτοιο, ή αν θα πρέπει να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο”. Τότε, ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα, ότι οι μάχες μας είναι χαμένες. Ότι όσο εγώ παλεύω για ένα μεροκάματο ανάλογο της τιμής του ρολογιού του κυρίου και εκείνος για το ρολόι που είναι όσο το μεροκάματο μου, δεν έχουμε ελπίδες πολλές.
Ε, λοιπόν όχι θα έρθεις και θα μου πεις. Μόνο οι αναρχοάπλυτοι έχουν δικαίωμα στην πορεία; Νταβατζιλίκι τους οι δρόμοι, δεν κατάλαβα; Και δίκιο θα έχεις! Ορίστε λοιπόν, ας ξανα-γνωριστούμε. Οι “ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ”, πιο αδιάφοροι και από μανιτάρια στην πίτσα, έφτασαν χθες στο Σύνταγμα να δείξουν πως κολλαγόνο φοράνε αυτοί που μας γλεντάνε. Με τον εμπνευστή αυτής της απίστευτα πραγματικά σύλληψης (δηλαδή που το σκέφτηκε το θηρίο), Στάθη Στάικο που δεν λησμονούμε ποτέ τα λόγια αγάπης του: “Ναι ρε σφυριζαίε σκατόγερε, ρούφα τώρα την αξιοπρέπεια της σύνταξης που πήγε από τα 600 στα 400 ευρώ και βγάλε το σκασμό αρχιμαλάκα, αμόρφωτε, κουραδόψυχε, μικροσαπιοτσούτσουνε, πουροπανίβλακα σφυριζαίε. Το φχαριστιέμαι σκατόγερε. Πάρε τα φλόκια του Σφύριζα στην μάπα σου μρωμερό μισοπεθαμένο γέρικο ζώο”. Aaaaaawwwww 
Είχα να ανταμώσω τόσο άντρα από την E’ Δημοτικού. Αυτός λοιπόν, πήρε αλαμπρατσέτα τον Mr Collagen (δεν τον λεω εγώ έτσι, αυτός είναι ο τίτλος τιμής που του έχει αποδοθεί) και μια ομορφούλα που έγινε σημαντική επειδή μπόρεσε να βάλει στη σωστή σειρά τα γράμματα και να πει τη λέξη “Μαρξ” και πήγαν σου λέει να διαδηλώσουν για την κυβέρνηση. Να φύγει αυτό το αίσχος που ήρθε και διέλυσε το παλατάκι μας και έκανε την Ελλαδάρα μας, Ελλαδίτσα. Άχου στεναχώριες, θα τρελαθώ…
Τώρα, πρέπει να καταλήξω γιατί τα λέω όλα αυτά και γιατί ασχολούμαι με αυτούς τους χιλιάδες που έκλεισαν χθες τους δρόμους μας και δεν μπορέσαμε να πάμε στις δουλειές μας. Περίμενα πώς και τι να ξεφουρνίσω και εγώ μια τέτοια ατάκα, παρφουμαρισμένη Chanel No5 και παντόφλες με γουνάκια. Καταλήγω και λέω λοιπόν, ότι κάτι τύποι σαν αυτοί μπορεί να μην αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας, μιας και δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ διαφορετικός, σίγουρα όμως βεβηλώνουν τα εφηβικά μας αναγνώσματα. ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΤΕ ΜΕ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!
Ο Αρκάς φίλε. Οι σκονισμένες στοίβες, στο παιδικό δωμάτιο, έγινε Πρώτο Θέμα κακής αισθητικής και μιας προπαγάνδας κίτρινης, σχεδόν όσο τα πρωτοσέλιδα του “σπιτιού” που πλέον εδρεύει. Προτρέπει σου λέει τον κόσμο να κατέβει να φωνάξει “Παραιτηθείτε” ακόμα και αν δεν καταφέρει τίποτα. Να ακολουθήσει την ουτοπία ένα πράγμα. Την ουτοπία ότι μια μέρα οι άνθρωποι δεν θα ξεπουλιούνται. Δεν θα χρησιμοποιούν την τέχνη τους για να χειραγωγούν και να επαναστατούν φοβούμενοι μην τους σκιστεί το καλσόν από τα νεύρα τους για ένα ακριβό ρολόι.
Ο Αρκάς λοιπόν, δεν μπορεί να μην στηρίξει τους παραπάνω εκπροσώπους, που με το πνεύμα και τον λόγο τους εμπνέουν μιλιούνια καταπιεσμένων. Δεν μπορεί να μη στηρίξει τη θέση που απέκτησαν οι οργισμένοι που βρέθηκαν χθες στο Σύνταγμα για να πουν: “Όχι στον άκρατο λαϊκισμό, την χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και τον ταξικό και ιδεολογικό στιγματισμό συμπολιτών μας από τους πολιτικούς που μας παρουσιάστηκαν δήθεν ως “Καθαροί” και “Άφθαρτοι” όντες τελικά πολύ χειρότεροι από όλους ανεξαιρέτως τους προηγούμενους”.
Χειρότεροι για τον Αρκά λοιπόν οι τωρινοί από τους προηγούμενους και κάπου εδώ κλείνω, μιας και η νοηματοδότηση των σκίτσων που υποστηρίζουν την παραπάνω θέση, μεταφράζεται σε κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω. Όχι ότι πέσαμε από τα σύννεφα με την εξέλιξη αυτή, μιας και η τελική του κατεύθυνση μοιάζει να του ταιριάζει απόλυτα πλέον. “Ισοβίτη” και “Λουκρητία”, χαρήκαμε πολύ.
Είμαι σίγουρη ότι εσείς, δεν βρεθήκατε στο Σύνταγμα…
