O σύντροφος της Angelique Kourounis είναι Εβραίος, ο ένας της γιός gay και ο άλλος αναρχικός. Η Angelique Kourounis, είναι αριστερή φεμινίστρια κόρη μεταναστών και έχει μια κάποιου είδους εμμονή με τα φασιστικά κινήματα, ως κόμματα και καθεστώτα. Μια εμμονή που την κάνει λέξεις και εικόνες και μας τη σερβίρει ωμή, όπως άλλωστε είναι.
Το ντοκιμαντέρ: “Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση”, δεν είναι άλλο ένα από τα πολλά εγχειρήματα που έχουμε δει κατά καιρούς και που προσεγγίζουν επιδερμικά τους νεοναζί του σήμερα. Μπήκε στα σπίτια των Χρυσαυγιτών, οι οποίοι όπως θα παρακολουθήσετε στο βίντεο τα άνοιξαν με ευκολία, θεωρώντας τους εαυτούς τους πιο έξυπνους από όλους και ότι άνετα θα μπορούσαν να κοροϊδέψουν με τις απαντήσεις τους, τις ερωτήσεις της δημοσιογράφου. Το να μην αφαιρείς τα μικρόφωνα όταν πιπιλάς με σάχλες το μυαλό υπνωτισμένων από αμάθεια ανθρώπων, είναι σίγουρα καλό δείγμα IQ.
Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση from OmniaTV on Vimeo.
Μετά από 5 χρόνια παρατήρησης των ανθρώπων που δημιουργούν και αυτών που συναινούν στο έγκλημα, η Angelique Kourounis παραδέχεται ότι μοιάζει με πίτμπουλ μιας και δεν αφήνει εύκολα κάτι, άπαξ και το δαγκώσει. Έτσι, έγινε η φανερή σκιά τους. Ήταν όπου ήταν και αυτοί ακούγοντας τα ξεσπάσματα μίσους τους, κάνοντας υπομονή όταν νόμιζαν ότι την ξεγελούν. Άλλωστε, κάθε γυναίκα μπορεί να ξεγελαστεί για αυτά τα φοβερά εύστροφα αγόρια.
Δεν ξέρω τι περισσότερο να γράψω, για αυτό που επί μια ώρα και τριάντα λεπτά μούδιαζε το μυαλό μου. Σκέφτομαι ότι είμαι ακόμα σε κακό στάδιο ελέγχου του θυμού μου, που βρίσκει διέξοδο στα μάτια, στα ρουθούνια και στα δάχτυλα μου που τεντώνουν. Δεν έχεις δικαιολογία πλέον μέσε Έλληνα πολίτη. Μπροστά στα μούτρα σου δολοφονήθηκε ο Παύλος και κηδεύτηκε ο Σαχζάτ Λουκμάν. Στα δικά σου αφτιά αντήχησαν οι φωνές των κατακρεουργημένων συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Δεν μπορείς να ψηφίζεις τους ναζί και να καταδικάζεις τη βία. Για να το καταλάβεις απλά, μιας και είσαι πιο έξυπνος από εμάς, δεν γίνεται να σου αρέσει το γιουβέτσι και όχι το κριθαράκι.
Δεν ποτίζεις το δέρμα σου με μελάνι σχηματίζοντας τη σβάστικα για πλάκα. Ούτε πας για αναμνηστική φωτογραφία δίπλα σε αυτόν που χαιρετά ναζιστικά κρατώντας το παιδί σου. Είναι πιο ντροπή και από ξεφτιλίκι. Ο γόης Κασιδιάρης που μέχρι και με τα γκομενικά του ασχολήθηκαν οι κίτρινες φυλλάδες, ώσπου να ανακαλύψουν μαγικά το φασίστα που καθόλου δεν κρύβει μέσα του, το λέει και έχει δίκιο: “Δεν μπήκαμε μέσα στην Βουλή με τα τανκς, μπήκαμε με ψήφο”. Τη δικά σου ψήφο άνεργε και πλούσιε, γυναίκα και άντρα, μεγάλε και μικρέ. Με τη ψήφο που χειροκροτά τα μαχαιρώματα τους μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και τα γεμάτα ουλές κορμιά κατατρεγμένων.
Είναι αηδιαστικό πως αυτά τα ξεπλύματα του συστήματος επιμένουν να προκαλούν την οργή μας, με τη θρασυδειλία τους. Όταν τα μέλη τους δεν τα χρειάζονται πια, τα αμολάνε να τα φάνε οι λύκοι, καθώς τα απαρνιόνται όσες φορές χρειαστεί.
Στο ντοκιμαντέρ αυτό θα τα δεις όλα, απλά και ξάστερα. Θα δεις γυναίκες που μισούν οι Χρυσαυγίτες, να ψηφίζουν το ναζιστικό κόμμα με χέρια και με πόδια, είτε είναι πλούσιες είτε άστεγες. Θα δεις εκείνους που δηλώνουν αριστεροί και αγανακτισμένοι, να στηρίζουν τους φασίστες, θα δεις παιδιά να υπνωτίζονται κάτω από σημαίες και πυρσούς. Θα δεις πολλά, μα κράτα μόνο ένα:
“Και τώρα και πάντα και όπως στο ΄40 τη φτώχεια και τον φασισμό θα πολεμάμε πάντα”
