Είμαι από εκείνους τους περίεργους τύπους που το θεωρούν σχεδόν χρέος τους, να βάζουν τη φαντασία τους να οργιάζει με τον πιο ακραίο τρόπο που μπορούν να διαθέσουν. Την τελευταία φορά που το έκανα αυτό, σκέφτηκα (και για καποιο λόγο μου φάνηκε αρκετά λογικό) ότι ένα από τα σημαντικά προβλήματα της πολιτικής ζωής παγκοσμίως είναι το ψέμα. Και τι κάνουμε για να το καταπολεμήσουμε; Πάμε όλοι μαζί: ΤΙΠΟΤΑ.

Δεν θα ήταν πολύ πρακτικό και πολύ έντιμο να υπήρχε ένας μηχανισμός που να προστάτευε τους πολίτες από έναν (ή και περισσότερους) λαοπλάνο – λαϊκιστή – ψεύτη – απατεώνα – τυχοδιώκτη πρωθυπουργό; Θα ήταν μάλλον. Και θα μου πεις, “μα πως γίνεται να στηριχθεί νομικά κάτι τέτοιο;” και θα σου πω πολύ απλά και ειλικρινά ότι δεν το ξέρω. Και να σου πω και κάτι, δεν θα το λύσω εγώ και αυτό. 

Πολλά βράδια τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι πριν παραδοθώ στον Μορφέα, πώς θα ήταν η πολιτική ζωή αυτής της δύσμοιρης χώρας αν μία κυβέρνηση είχε τη φαεινή ιδέα να ποινικοποιήσει τα ψέματα των πολιτικών. Ακραίο; Μπορεί. Λειτουργικό; Νομίζω ναι.

Ας το δομήσουμε με κάποιον τρόπο και με το φτωχό μας το μυαλό για οδηγό.

Είναι προφανώς πολύ δύσκολο να ορίσεις τι μπορεί να σημαίνει ακριβώς “ψέμα” για να καταφέρεις να το ποινικοποιήσεις και φαντάζομαι συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Είναι θέμα ερμηνείας, έχει να κάνει με τον τρόπο διατύπωσης και γενικά με το μεγαλείο της γλώσσας, οπότε είναι πολύ λογικό να χάνεται η μπάλα. Ωστόσο στο δικό μου απλοϊκό μυαλό, υπάρχει τρόπος.

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλα τα κόμματα κυκλοφορούν εγγράφως τις θέσεις τους πάνω στα ζητήματα που άπτονται της κυβερνητικής διαχείρισης. Άλλα τα διαφημίζουν και τα μοιράζουν στις εφημερίδες (όπως το ΚΚΕ) και άλλα τα μοιράζουν στον τύπο ή στα μέλη τους. Σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι και εγώ; 

Αναρωτιέμαι, δεν θα μπορούσαν αυτά τα βιβλιαράκια να είναι επίσημα και δεσμευτικά για κάθε κόμμα; Να εκλέγεται η κυβέρνηση και να κρίνεται από τον νόμο με βάση τα όσα έχει εγγράφως υποσχεθεί προεκλογικά και ουσιαστικά με όσα έπεισε τους πολίτες ότι μπορεί να αναλάβει τις τύχες της χώρας. Φαντάζομαι πως αν διαφωνείς τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, θα σκέφτεσαι πως ακόμη και αυτές οι δεσμεύσεις έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με το πώς ερμηνεύονται. Δεκτό. Αυτό όμως στην πράξη θα αναγκάσει όλα τα κόμματα ή τουλάχιστον αυτά που ονομάζουμε “κόμματα εξουσίας” να γίνονται εκ των πραγμάτων πιο ξεκάθαρα σε αυτά που προτείνουν. 

Κάπως έτσι η εξουσία θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ελέγχεται πραγματικά. Γιατί τώρα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει όσο κι αν επιμένουν τα σχολικά μας βιβλία (τουλάχιστον εκείνα που διδάχτηκα εγώ) για το αντίθετο. 

Κάπως έτσι ο οποιοσδήποτε πολίτης είτε είναι ενεργός πολιτικά είτε όχι, θα έχει την ευκαιρία να μπορεί να κρίνει και να κατανοεί με πολύ απλό τρόπο αν τον κορόιδεψαν και υπέκλεψαν την ψήφο του. Και αν αυτό όντως συμβαίνει, να μπορεί να επεμβαίνει ο νόμος και να αποδίδονται οι ευθύνες εκεί που πρέπει.

Κάπως έτσι θεωρώ ότι θα πάψει να υπάρχει το επιχείρημα που μιλά για την τιμωρία (που δεν ήρθε ποτέ και αμφιβάλλω αν θα έρθει) όλων όσοι “κατέστρεψαν” τη χώρα.

Κυρίως, με αυτόν τον τρόπο ο λαός θα πάψει να αναζητά λύσεις σε ακραίες μισάνθρωπες φωνές που με πρόσχημα την τιμωρία των υπευθύνων για όλα τα κακά της μοίρας μας, κερδίζουν έδαφος, βυθίζοντας στο έρεβος κάθε έννοια δημοκρατίας, ανθρωπισμού και λογικής.

Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις σκέψεις σας στα σχόλια και κυρίως εκείνες που διαφωνούν με το δικό μου απλοϊκό σκεπτικό και εγώ εδώ θα είμαι να το συζητήσουμε.