Η πιο ψυχεδελική συνέντευξη του νέου έτους δόθηκε χθες το βράδυ στον Σρόιτερ.

Την παρακολουθήσαμε και δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε το αίμα να αναβλύζει απ’ τα μάτια και τα αυτιά μας.

O πλουσιότερος άνθρωπος που πάτησε ποτέ στη γη, μας γέμισε με ανάμεικτα συναισθήματα και αυτόν τον ψυχολογικό αχταρμά ήρθαμε να ξεδιπλώσουμε με αυτό εδώ το κείμενο.

Δες με βάση τα reactions του Facebook πώς θα περιγράφαμε τον χθεσινοβραδινό οπτικοακουστικό εμετό και απάντησε με ειλικρίνεια στο ερώτημα:

Εσένα σε πειράζει που ο Δίας δεν είναι εβραίος;

Ήταν ένα σάπιο βράδυ Τρίτης -όπως οφείλει κάθε βράδυ Τρίτης να είναι- οπότε με έσωσε από μία αχαλίνωτη βαρεμάρα. Θα μου πεις, “αν γεμίζει το βράδυ σου με μια εκπομπή για αυτόν τον υπεργραφικό, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΥΠΟΣ”… Ε, ναι είμαι.

Άλλωστε, το θέαμα αυτό γίνεται πολύ καλύτερο με την ταυτόχρονη παρακολούθηση των σχολίων σε Facebook και Twitter. Γελάς, αλλά και προβληματίζεσαι. Προβληματίζεσαι αν πρέπει να γελάς. Αν τελικά τύπους σαν τον Σώρρα πρέπει να τους βγάζουν στην TV ή όχι. Σκέφτεσαι ότι και με τον Μιχαλολιάκο μπορεί κάποτε να γελούσες και τώρα τον βλέπεις στη Βουλή. Απ’ την άλλη όμως, μπορεί και να αναρωτιέσαι “είναι καλύτερο να τον κρατάνε μακριά από την τηλεόραση, να ακούγεται το όνομά του και τα ‘έργα’ του χωρίς να τον βλέπει κανείς και άρα να γιγαντώνεται ένας μύθος γύρω απ’ αυτόν”;

Και με την Χρυσή Αυγή όμως έτσι δεν έλεγαν στην αρχή; “Βγάλτε τους στην τηλεόραση να τους δει ο κόσμος για να τρέξει μακριά”; Και τελικά έγινε το αντίθετο, με αποτέλεσμα όλοι πλέον συντασόνται με την άποψη ότι δεν έπρεπε να τους δωθεί βήμα.

Μπλέξιμο.

Εγώ προσωπικά δεν το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου ποιο απ’ τα δύο φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο απ’ το να μην αποκτούν κοινό. Να τους βγάζεις στην TV τους “Σώρρες” ή να μην τους βγάζεις; Πραγματικά δεν ξέρω.

Ειρωνικό πάτημα καρδούλας. Όπως το πατάς σε έναν φίλο σου που είναι μεταλάς και ανέβασε Manowar, ενώ τους σιχαίνεσαι και ΤΟ ΞΕΡΕΙ ότι τους σιχαίνεσαι. Δούλεμα μπροστά στα έκπληκτα και ανυποψίαστα μάτια του.

Ο άνθρωπος είναι ρόλος. Απ’ το ντύσιμο μέχρι τις ατάκες που χρησιμοποιεί για να νιώθει επικίνδυνος – “θα ‘χεις φορτώματα, μικρέ”-, ο Σώρρας μοιάζει σαν να ξεπήδησε από την χειρότερη παράσταση του Σεφερλή. Μοιράζει μηνύσεις, κουνάει το δάχτυλο και έχει και αυτό το παλιομοδίτικο “λγι” και “νιε” να ελαφρύνει τον απειλητικό του τόνο. Δείχνει ικανός να αμφισβητήσει μέχρι και το ότι η γη γυρίζει γύρω απ’ τον ήλιο, αν δεν το δει σε επίσημο χαρτί της εφορίας με τις υπογραφές του Απόλλωνα και του Ελλάνιου Δία.

Ο Σώρρας είναι πείραμα, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

Εκπληκτική η ανεπάρκεια του Σρόιτερ. Θύμισε Μπογδάνο απέναντι σε Μιχαλολιάκο, μπήκε και αυτός στο πάνθεον των μεγάλων, εκείνων που ακροδεξιοί τους έβαλαν στη γωνία. Καθόταν απέναντί του σαν παιδί γυμνασίου, ψέλλιζε τα λόγια του και παρίστανε ότι επιμένει στην ερώτησή του, απαιτώντας για μία ξεκάθαρη απάντηση. Μπα… Αυτή ήταν η άμυνά του, ο μόνος τρόπος για να μη βάλει τα κλάματα και ταυτόχρονα να συνεχιστεί αυτό το τσίρκο που θα έφερνε τηλεθέαση. Θέλει μεγάλη μαεστρία για να καταφέρεις να κάνεις μάγκα έναν τύπο που όχι μόνο λέει ότι έχει 600 δις, αλλά φοράει και τέτοια καπαρντίνα.

Για όλη την υπόθεση Σώρρα και τους χιλιάδες απελπισμένους που τον πιστεύουν. Πιο συγκεκριμένα όμως και όσον αφορά αποκλειστικά τη χθεσινή συνέντευξη, λυπάμαι που ο τηλεοπτικός χρόνος αναλώνεται σε τύπους σαν αυτόν, τη στιγμή που ο πλανήτης δείχνει να έχει πάρει φωτιά.

Δεν μπορεί να μη νευρίασες όταν μίλησε για τους παραολυμπιονίκες. Δεν μπορεί να μη σκέφτηκες “φτάνει, δεν είναι αστείο πια”. Η εμετική επιχειρηματολογία του για το αν πρέπει να διεξάγονται οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, εξοργίζει. Και τι κάνει ο τύπος για να τη στηρίξει; Στέκεται στο πρόθημα “παρά” που χρησιμοποιείται στη λέξη “Παραολυμπιακός”.

Ο Σώρρας στέκεται στο θέμα της ονομασίας προκειμένου να αφορίσει και να προσβάλλει μια ολόκληρη κατηγορία ανθρώπων που αποτελούν παράδειγμα και έμπνευση για όλους. Πώς; Λέγοντας ότι το πρόθημα “παρά” δίνει απευθείας μία κακή έννοια στη λέξη -“παραοικονομία” πχ-, ενώ κάλλιστα χρησιμοποιείται για να δηλώσει σύγκριση ή σχετική ομοιότητα.

Αν σου τύχει ποτέ να μιλήσεις με κάποιον αθλητή, μπορεί και ο ίδιος να σου πει ότι τον ενοχλεί που ονομάζονται έτσι οι αγώνες, λόγω αυτής της παρανόησης. Ωστόσο, ότι θα το χρησιμοποιούσε αυτό ως επιχείρημα κάποιος κατά φαντασία Έλληνας κροίσος με 6 γράμματα, δεν νομίζω ούτε ο ίδιος να το φανταζόταν ποτέ.

Ευτυχώς η δικαιοσύνη εδώ έδειξε τα αντανακλαστικά της. Για να δούμε αν θα το κάνει και με ΌΟΟΟΛΗ την υπόλοιπη περίπτωσή του.