Αρχικά να σου πω ότι έχω κάνει όλες τις παρελάσεις από τετάρτη Δημοτικού μέχρι και Τρίτη Λυκείου, εκτός απο την 25η Μαρτίου της έκτης Δημοτικού που αρνήθηκα τελευταία στιγμή, καθώς διαπίστωσα ότι η σημαία που δικαιωματικά (άριστα 10 σε όλα) μου ανήκε, δώθηκε στον γιο του Επιθεωρητή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Από τότε έμαθα ότι το κράτος έχει δυσανεξία στην αξιοκρατία. Βλέπεις ο γιος του τορναδόρου δεν έχει την ίδια αξία με αυτόν του κρατικού λειτουργού κι ας είναι άριστος. Τότε βέβαια θα μου πεις, και σωστά, είχατε χούντα Νικολάκη.
Από τον καιρό που αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία και με την έλευση της Πασοκάρας, ο κόσμος και με το δίκιο του θέλησε να ξεφύγει από ό,τι του θύμιζε την χούντα. Ξεκίνησε με το γνωστό ζιβάγκο και αμέσως μετά με τις ποδιές που φορούσαν τα κορίτσια.
Μέσα στις αλλαγές και στη χαλαρότητα ήταν φυσικό να χαλαρώσει και ο θεσμός της μαθητικής παρέλασης. Αργά μεν, σταθερά δε. Η συμμετοχή έγινε προαιρετική. Τα δοκιμαστικά μειώθηκαν σε ώρες ενώ παράλληλα έγιναν δικαιολογία για τους αδιάβαστους. Τελευταία έμαθα, καθότι έχω κι έναν γιο στο λύκειο, ότι οι “στολές” των σχολείων πάνε με απευθείας ανάθεση σε γνωστό μας άνθρωπα, wink-wink, ματάκι, ξέρεις τώρα…
Περάσαν λοιπόν οι παρελάσεις στρατιωτικού τύπου, βήμα σωστό, χέρι ψηλά, κεφαλή δεξιά, ένα στ’αριστερό (κράαπ), ένα κι ένα δυό (κράαπ-κράαπ), πέντε κι αλλαγή (κράαπ-κράαπ κράαπ-κράαπ-κράαπ), ο γυμναστής να τρέμει τη μετάθεση στο μονοθέσιο Παρανύμφης (σιγά μην ξέρεις που πέφτει αυτό) αν στραβώσουν οι γραμμές και η μπάντα να παίζει το “ιέν δυό – ιέν δυό – φουστανέλλα – τσαρούχ’ – φούντα – φεσ”.
Σήμερα οι μαθητικές παρελάσεις είναι Π Ε Ρ Ι Τ Τ Ε Σ. Η κοινωνία μας είναι πια πολυπολιτισμική και πολυεθνική. Για τις παρελάσεις υπάρχει ο στρατός στο φινάλε. Στα σχολεία υπάρχουν και παιδιά Γερμανικής η Ιταλικής καταγωγής που πιθανόν να έρχονται σε δύσκολη θέση την 28η και τουρκαλάκια που κρύβονται την 25η Μαρτίου. Στις παρελάσεις επίσης δίνουμε τροφή σε κάθε θερμοκέφαλο ψυχάκια να βγάλει τα απωθημένα του ή να γίνει προκλητικός. Ο κάθε μικροτσούτσουνος φανατίλας θα βρει την ευκαιρία να πει η θα κάνει την παπαριά του επ’ ευκαιρία του εορτασμού. Κρατιέμαι φίλε Προβοκάτορα και φίλη Προβοκατόρισσα να μην αναφερθώ σε ομάδες, σε γονείς, σε υπάνθρωπους που αναγκάζουν τα παιδιά τους να κάνουν πράγματα μη παιδικά.
Ζούμε σε μια ελεύθερη χωρα, σε ένα Ευρωπαϊκό περιβάλλον και παλεύουμε για μια όσο το δυνατόν πιο ανοιχτή κοινωνία. Προσπαθούμε να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, πιο συγκαταβατικοί, πιο ανεκτικοί, πιο φιλικοί, πιο καλοί. Ούτε χούντα έχουμε ούτε καμιά λαοκρατική Σοβιετία είμαστε, ούτε καμιά ισλαμοτζιχαντία υπηρετούμε, ούτε Αφρικανική μπανανία έχουμε γίνει για να ντύνουμε ομοιόμορφα τα παιδιά μας και να τα βάζουμε να τιμάνε πολέμους φρικτούς και μίση 80 και 200 χρόνια πίσω. Ας διδάξουμε στα παιδιά την ιστορία που έφερε πόλεμο κι ας τα αφήσουμε να μην την επαναλάβουν.
Ξέρω ότι κάποιοι διαφωνούν. Ελάτε να κάνουμε χαμούλη στα σχόλια. Τι προβοκάτορες είμαστε. Αέραααα
