Στον αναπαυτικό μου καναπέ, αυτό το τόσο αμφιλεγόμενο έπιπλο παρακολούθησα σε τίτλους από την τηλεόραση τη διαπόμπευση του πατέρα- τέρας (τι εμπνευσμένος τίτλος) της μικρής Άννυς. Τη σκότωσε, την τεμάχιζε τρείς μέρες, τα είχε με το Βούλγαρο συνεργό του, ήταν μόνιμα μαστουρωμένος και άλλα τέτοια φρικτά, που κάνουν και τον πιο απαθή να ανατριχιάζει. Σοκαρισμένη σου λέει η ελληνική κοινωνία με το τι συμβαίνει στο από πάνω της δυάρι και δεν είχε πάρει χαμπάρι.

Η δικαιοσύνη έδρασε άμεσα, αποδόθηκαν οι απαραίτητες ποινές, ικανοποιήθηκε ο φρενήρης όχλος που όλα του φταίνε και σε κάτι τέτοια “επαναστατεί”. Πάντα συνεπής σε ότι αφορά αίμα, δάκρυα και ιδρώτα, καταδικάζει δολοφόνους, βιαστές, οροθετικές πόρνες, ανήλικους τρομοκράτες. Οι εξαγριωμένοι τη στήνουν έξω από δικαστήρια με τσεκούρια, πέτρες και εμπνευσμένο λεξιλόγιο και γίνεται το έλα να δεις. Και θα έρθεις και σωστά θα με ρωτήσεις τι με ενοχλεί σε αυτό…

Μπορώ να αντιληφθώ τα ζωώδη ένστικτα των ανθρώπων. Ένα τέτοιο δίποδο είμαι και εγώ. Όπως και εσύ διακατέχομαι από τα δύο βασικά στοιχεία της ζωώδης φύσης μας, το φόβο και την απληστία. Τα ένστικτα αυτά, υποβοηθούμενα από τη γενικότερη αστάθεια του συστήματος που γεννά η κοινωνία μας, αφήνουν σε δεύτερη μοίρα τη λογική και τη ψυχραιμία, οδηγώντας μας σε ανορθολογικές συμπεριφορές.

Τι συμβαίνει όμως όταν δεν μιλάμε για ψυχιατρικά ταλαιπωρημένους ανθρώπους αλλά για αληταράδες που αλωνίζουν κοροϊδεύοντας μας μπροστά στα μούτρα μας; Τι γίνεται με όλους εκείνους που επιδεικτικά εγκληματούν καθημερινά στις ζωές μας κλέβοντας δημόσιο χρήμα, βάζοντας χέρι σε ιδιωτικούς λογαριασμούς και καταθέσεις; Πόσους τύπους σαν τον Κοσκωτά αντέχει αυτή η χώρα;  

Ένας ταπεινός υπάλληλος τραπέζης, κατάφερε να γίνει δισεκατομμυριούχος και ένας από τους ισχυρότερους άντρες της χώρας. Σε βραζιλιάνικο να έπαιζε τέτοια υπερβολή πάλι δεν θα έπειθε. ΟΥΡΛΙΑΖΕ η ελληνική διαφθορά από τότε, αλλά η κοινωνία ήταν από τότε κωφή.

Free like a bird, σήμερα ο  Γιώργος Κοσκωτάς και ο κύριος Μηλιώνης στην εποχή μας, πίνει στην υγειά του μαλάκα όπως και πολλοί άλλοι. Εσένα και εμένα εννοώ για να μην μπερδεύεσαι…

Συγκρίνεις θα μου πεις τον φονιά με τον εκάστοτε οικονομικό εγκληματία; Φυσικά και ναι! Άμεση ή έμμεση βία, το αποτέλεσμα έρχεται αδυσώπητο για όλους. Γιατί, τα λεφτά που τσεπώνουν όλοι αυτοί οι ανόητοι ανά τα χρόνια είναι σε βάρος του κάθε εργαζόμενου, του κάθε συνταξιούχου, του κάθε ανθρώπου εκεί έξω, που κερδίζει τη ζωή του μέρα τη μέρα.

Χρηματιστηριακές φούσκες που έσκασαν, τοξικά προϊόντα που καταναλώθηκαν, δανειακές απάτες που αποσιωπήθηκαν. Μίζες, φοροδιαφυγή, διαφθορά στην πολιτική και στη δημόσια διοίκηση, μοιάζουν ψιλά γράμματα για τον απλό πολίτη. Πρόκειται, για οικονομικά ως επί το πλείστων εγκλήματα, και μάλιστα του χείριστου είδους. Εγκλήματα που δεν τελέστηκαν από απλούς ανθρώπους για βιοποριστικούς λόγους, αλλά από ισχυρότατους και κοινωνικά προεξέχοντες οικονομικούς παράγοντες, με μόνο στόχο να πολλαπλασιάσουν την περιουσία τους πάντα εις βάρος μιας κοινωνίας που περιμένει “πολιτική” εξιλέωση με απλωμένο το χέρι.

Παρόλα αυτά, η κοινωνία περιορίζεται στο να γκρινιάζει στα καφέ της χαμένης νιότης και να ψηφίζει ξανά και ξανά με γνώμονα το συμφέρον του, μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που υπομονετικά ανέχεται. Ανυπόμονα επιζητά λύσεις που σχετίζονται με το μισθό του και όταν δεν έρχονται αλλάζει την “οικογενειακή ψήφο” του. Υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια και προστασία είναι μόνιμα στην ατζέντα όσων μας καλοπιάνουν και φυσικά γίνονται ρομαντικά οράματα, μόλις πέσουμε σαν ώριμα σύκα, στη φλυαρία τους.

Πως είναι δυνατόν να ανακαλυφθεί και να τιμωρηθεί το οικονομικό έγκλημα όταν εμπλέκονται σε αυτό υψηλά ιστάμενα μέλη της δημόσιας ζωής και της εκάστοτε κυβέρνησης;! Υποθέσεις που δεν φτάνουν ποτέ στα δικαστήρια και αποσιωπούνται από τα ΜΜΕ.  Τον ιδανικό τόπο του εγκλήματος ολοκληρώνει το γεγονός πως οι παράνομες δραστηριότητες του οικονομικού εγκλήματος, δεν αντιμετωπίζονται το ίδιο αυστηρά με εκείνες του κοινού ποινικού εγκλήματος. Έτσι, ακόμη και άνθρωποι της νέας γενιάς μπαίνουν συνειδητά σε παράνομα μονοπάτια. Όπως τους δίδαξαν και όπως με τη σειρά τους, θα διδάξουν τους επόμενους.

Οφείλουμε να αντιδρούμε σαν κοινωνία πεισματικά! Αν η δικαιοσύνη είναι τυφλή, πρέπει να δούμε εμείς. Είναι δύσκολο να αγωνίζεσαι απέναντι σε αυτόν τον λαβύρινθο παράνοιας, ΑΔΙΚΙΑΣ και διαφθοράς. Είναι αποτρεπτική η ματαίωση ότι ποτέ τίποτα δεν αλλάζει σε ένα κύκλωμα γερά περιφρουρημένο. Αν όμως δεν μπορείς να μιλήσεις εκεί, να μη μιλάς πουθενά. Δε θα γίνεσαι μάγκας σαν τους άλλους, όπου σε παίρνει. Αν μπορείς να πετάξεις την πέτρα στο φονιά, γεγονός που σίγουρα δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, βρες τον τρόπο να εναντιωθείς σε όλους αυτούς που σου κλέβουν κάθε μέρα τη ζωή. Και αν δεν βρεις τον τρόπο, τουλάχιστον γίνε παράδειγμα για την πάρτη σου.