“ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ”
Οι λόγοι υγείας είναι το καλύτερο καμουφλάζ των ξενοφοβικών γονέων! Έξαλλοι σου λέει με τα προσφυγόπουλα, που δεν έχουν εμβολιαστεί σύμφωνα με το Εθνικό σύστημα εμβολιασμού μας. Ο Νικήτας Κανάκης (Γιατροί του Κόσμου), τοποθετήθηκε για το θέμα αυτό τονίζοντας για τους επιλεκτικά κωφούς, ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για επιδημίες. Τα παιδιά έχουν δεχθεί τη δέουσα περίθαλψη και υγειονομική φροντίδα, ενώ παιδίατρος υπάρχει σε καθημερινή βάση μέσα στα camp. “Από εκεί και πέρα υπάρχουν παιδάκια που αρρωσταίνουν σαν όλα τα άλλα, παιδάκια που πέφτουν και χτυπάνε όταν παίζουν, και αντιμετωπίζουν περισσότερα δερματικά ζητήματα επειδή μένουν έξω πολλές ώρες. Επίσης τα προσφυγόπουλα, αντιμετωπίζουν προβλήματα σε σχέση με όσα τρώνε γιατί δεν καταναλώνουν την ποικιλία που καταναλώνουν τα δικά μας παιδιά. Είναι όμως μια εικόνα που συναντάμε και σε φτωχά ελληνόπουλα”. Τα φτωχά παιδιά, δεν είναι άρρωστα παιδιά!
“ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ”
Αστείο και μόνο να το συζητάμε, αλλά ας το κάνουμε . Σύμφωνα με στοιχεία της Pew οι έλληνες μουσουλμάνοι ανέρχονταν σε 527.000 (σχεδόν το 5% του πληθυσμού) το 2010. Θυμάσαι αγαπητέ Προβοκάτορα κανένα επεισόδιο με μουσουλμάνους; Θυμάσαι οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ως “παρατράγουδο” και σχετίζεται με τη θρησκευτική βία; Εμείς όχι. Άλλωστε, ακόμη και η ίδια η ηγεσία της ορθόδοξης εκκλησίας, έχει δείξει ήδη από το παρελθόν ότι είναι διατεθειμένη να κάνει διάλογο με τους άτυπους θρησκευτικούς λειτουργούς του Ισλάμ που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το 2006 είχε συστήσει επιτροπή διαλόγου με τους 40 περίπου ιμάμηδες που υπήρχαν στην Ελλάδα. Όπως είχε δηλώσει στο “Βήμα” μέλος της επιτροπής: “Βρισκόμαστε σε διαρκή διάλογο με τους ιμάμηδες, ορισμένοι εκ των οποίων είναι εργάτες ή καθαρίζουν τζάμια. Πρόκειται για ταλαιπωρημένους ανθρώπους, δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά ενός γιατρού ιμάμη όταν συναντήθηκε με τους κληρικούς της επιτροπής και μίλησε μαζί τους.” Η ίδια η εκκλησία λοιπόν, δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα στη συνύπαρξη αγαπητέ χριστιανέ.
“ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ”
Άλλο ένα φοβερό επιχείρημα στην επίθεση αγάπης προς τους ξεριζωμένους, είναι αυτό για το πώς θα βρεθούν αμόρφωτα πλάσματα, που δεν γνωρίζουν τίποτα από τους βασικούς εθνικούς μας κανόνες στα θρανία μας. Τρίζει η καρέκλα του πατρίς, θρησκεία οικογένεια στις σχολικές τάξεις σου λέει, λες και αυτά πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά σε αυτές. Στα βασικά λοιπόν, η εκπαίδευση αποτελεί βασικό δικαίωμα όσων ζουν σε αυτήν τη χώρα ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ. Δεν γίνεται να απομονώσεις κανένα παιδί από αυτήν, δεν φτιάχνουμε γκέτο εδώ πέρα. Κανένα ρεύμα της εκπαιδευτικής πολιτικής δεν αναφέρεται σε μονοπολιτισμικές τάξεις, αντίθετα σε διαπολιτισμικά τμήματα. Η επένδυση στην εκπαίδευση ενός πρόσφυγα, σημαίνει ότι θα ωφεληθεί ολόκληρη η κοινότητα. Για παράδειγμα η Nawa, πρόσφυγας από τη Σομαλία ξεκίνησε να πηγαίνει σχολείο στα 19. Μέσα σε τέσσερα χρόνια, παρακολουθεί προπαρασκευαστικά μαθήματα για να μπει στο πανεπιστήμιο, ενώ προσφέρει και στο σχολείο της ως εθελόντρια δασκάλα. Τι άλλο να κάνουμε για να το καταλάβεις; Να στο ζωγραφίσουμε;
“ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ”
Ένα ακόμη τεράστιο ψέμα που χρησιμοποιούν οι ξενοφοβικοί γονείς. Στα περισσότερα σχολεία όπου θα φοιτήσουν οι νεαροί πρόσφυγες, θα πηγαίνουν μετά τη λήξη των μαθημάτων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα. Σε άλλα σχολεία, κάποιοι γονείς διαμαρτύρονται για τις δραστηριότητες που θα πρέπει να σταματήσουν τα παιδιά τους ώστε να χρησιμοποιηθούν οι τάξεις για τα μαθήματα των προσφύγων. Δεκτό. Όμως οι πρόσφυγες είναι πάρα πολύ λίγοι σε σύγκριση με τους γηγενείς, οπότε ούτε αυτό το επιχείρημα στέκει. Ο σύλλογος γονέων της Φιλιππιάδας το πήγε ένα βήμα παραπέρα μάλιστα υποστηρίζοντας πως: “Οι αίθουσες θα χρησιμοποιηθούν για μαθήματα σκακιού, ζωγραφικής, χειροτεχνίας και για διδασκαλία παραδοσιακών χορών των παιδιών του σχολείου και της ευρύτερης περιοχής”. Λαοθάλασσα στα σχολεία για σκάκι και παραδοσιακούς χορούς, είναι τόσοι πολλοί οι συμμετέχοντες που δεν μένει ούτε τάξη άδεια για τους πρόσφυγες…
“ΘΑ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ”
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να επικαλεστούμε κι εμείς όλες εκείνες τις φωτογραφίες των ελληνικών μπουζουκλερί που σφύζουν από ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά δεν θα το κάνουμε. Δεν θα ανατρέξουμε καν στην πρόσφατη ιστορία μας για να δείξουμε την πολύ μεγάλη πολιτισμική σύνδεση της χώρας μας με την ανατολή. Θα κάνουμε κάτι άλλο. Θα γυρίσουμε το ίδιο το επιχείρημα τούμπα. Αν αγαπητέ (λέμε τώρα) ξενοφοβικέ γονέα δεν θέλεις να αλλοιώσουν τον πολιτισμό σου, φρόντισε να τους εντάξεις σε αυτόν πριν προλάβουν να το κάνουν. Βάλε τα παιδιά τους στα σχολεία, βάλε τους γονείς τους στις γειτονιές σου (ή και στο σπίτι σου, όπως ένας Προβοκάτορας) και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα κινδυνεύσεις ούτε εσύ ούτε ο πολιτισμός σου. Βάλτους στα γήπεδά σου να αθληθούν και να κοινωνικοποιηθούν, συμπεριφέρσου σε εκείνα όπως συμπεριφέρεσαι σε κάθε “ελληνάκι” και εκείνο να είσαι σίγουρος ότι θα γίνει “ελληνάκι” και μάλιστα γρήγορα. Μπορεί να σε εκπροσωπήσουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες κάποια στιγμή και να σε κάνουν να νιώσεις υπερήφανος. Για σκέψου το.
“ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ, ΑΦΟΥ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ”
Από τα αγαπημένα μας! Θα μπορούσε να ονομαστεί και επιχείρημα “άλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα”. Γιατί να αρχίσουν λέει το σχολείο αφού θα φύγουν άμεσα! Κανείς στην Ευρώπη δεν ξέρει τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους, ξέρουν όμως οι φωστήρες Έλληνες γονείς. Δεν μπορούμε να σοβαρευτούμε με τίποτα ε; Τα παιδιά για να ξέρεις δεν έχουν προκαταλήψεις και τους είναι πάρα πολύ εύκολο να οικοδομήσουν φιλίες και να επικοινωνήσουν. Το να τους αρνείται κανείς τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες παροχές, τα απομονώνει κι αυτό μόνο κακό μπορεί να είναι και για τα ίδια και για τη χώρα υποδοχής. Με εθνοφυλετικές προσμείξεις προχώρησε και δημιουργήθηκε και η ελληνική ιστορία, από τα αρχαία κιόλας χρόνια. Μη μας κάνεις να ντρεπόμαστε κάθε φορά περισσότερο με τα μυαλά που κουβαλας. Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν αρμονικά για όσο διάστημα χρειαστεί και να προχωρούν παρέα. Αλλά για εσένα αυτά μοιάζουν ψιλά γράμματα, ακόμα και αν μιλάμε για παιδιά.
*Κείμενο: Χρύσα Λύκου, Νίκος Μπόβολος
