Τι τρέχει με τους Χουλιγκάνους των Σούπερ Μάρκετ;

Εδώ και μία εβδομάδα περίπου, έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Facebook δύο τρολοσελίδες οι οποίες δηλώνουν τυφλή υπακοή και πίστη σε δύο αντικρουόμενα στρατόπεδα: Οι μεν υποστηρίζουν μία αλυσίδα σούπερ μάρκετ του Νότου και οι δε μία αντίστοιχη που δραστηριοποιείται στο Βορρά. Κάτι αντίστοιχο με ότι συμβαίνει ανάμεσα στους συνδέσμους οπαδών Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, δηλαδή. Με τη μόνη διαφορά ότι εδώ μιλάμε για οπαδούς-καταναλωτές και όχι για οπαδούς-ποδοσφαιρόφιλους. 

Ο βασικός σκοπός των συγκεκριμένων σελίδων είναι να συσπειρώσουν όσο περισσότερο κόσμο μπορούν γύρω από τα… ράφια των καταστημάτων τους. Να αναδείξουν ποιος την έχει πιο μεγάλη -την έκπτωση. Να χτυπήσουν τις προσφορές των αντιπάλων τους σε τυριά και αλλαντικά. Κι αν η επιτυχία του περιεχομένου τους δεν αποδεικνύεται από τα χιλιάδες λάικ που πέφτουν βροχή στις σελίδες και στα ποσταρίσματά τους, ίσως να καθρεφτίζεται πιο ξεκάθαρα στην επιρροή που άσκησαν ώστε να δημιουργηθούν παρόμοιες σελίδες, από οπαδούς άλλων ομάδων άλλων σούπερ μάρκετ.

Στο παρακάτω φωτο-άλμπουμ, όρεξη να ‘χεις, μπορείς να βρεις ορισμένους μόνο από τους νεότευκτους Σ.Ο.ΣΟΥ.Μ (Συνδέσμους Οπαδών Σούπερ Μάρκετ):

[gallery-251]

“Κάτι τέτοια κάνουν και κόβουν τις οικογένειες και τα παιδιά από τα σούπερ μάρκετ”, σχολίασε πρόσφατα κάποιος σε μία από τις παραπάνω ομάδες. Και η αλήθεια είναι πως η φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι admins και τα μέλη, παρουσιάζει τόσα κοινά με τις αντίστοιχες των οπαδικών (ιστο)σελίδων που κάνουν δυσδιάκριτα -ιδιαίτερα για τους μη μυημένους- τα όρια ανάμεσα σε σουρεαλισμό και πραγματικότητα.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η διαφορά στη φιλοσοφία τους είναι χαοτική: στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι μεν είναι νοήμονες που χρησιμοποιούν σάτιρα κοφτερή και έναν θεϊκό μιμητισμό που μπορεί να τσακίσει κόκαλα, οι δε είναι απλά τυφλωμένα από μίσος υποχείρια που ψάχνουν για μακέλεμα. Καλύτερη απάντηση στον σαθρό οπαδισμό που έχει τσακίσει τον ελληνικό αθλητισμό, δεν θα μπορούσε να υπάρξει…

​Παραλογισμός ή απλώς συντηρητικό μάρκετινγκ;
“Κάθεσαι τώρα και μας αναλύεις τα προφανή, ρε φίλε;“, σε ακούω να λες και έχεις χίλια δίκια. Έλα όμως που υπάρχουν εγκέφαλοι εκεί έξω που δεν αντιλαμβάνονται τα οφθαλμοφανέστατα. Το μπούγιο των τελευταίων ημερών, όπου Μασουταίοι προσπαθούν να επιβληθούν σε Σκλαβενιτικούς και Λιντλαίοι σε Αβιτικούς χρησιμοποιώντας ως… πολεμοφόδια σακούλες, καρότσια και προσφορές, ναι μεν έχει κινητοποιήσει κόσμο που συμμετέχει ενεργά και ευφάνταστα, αλλά από την άλλη ξυπνάει και τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά των ίδιων των ανώνυμων εταιρειών πάνω στα brands των οποίων μαίνεται αυτός ο… πόλεμος. Μέχρι και επίσημη ανακοίνωση εξέδωσε μία εξ αυτών. Για να πει τι; Ότι δεν έχει καμία σχέση με τους χουλιγκάνους των σούπερ μάρκετ. Ότι δεν είναι ελέφαντας με λίγα λόγια.
(Τουλάχιστον πήραν πληρωμένη απάντηση από τον Κεντρικό Σύνδεσμο Οπαδών:)

Μόνο στην Ελλάδα αυτά. Γιατί αν ρίξουμε μια ματιά στο εξωτερικό, θα δούμε ότι οι εταιρείες ολοένα και περισσότερο “ερωτοτροπούν” με τη στρατηγική του marketing που ακούει στο όνομα “Lovebranding“. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα διαφημιστικό όχημα που παρακινεί τον καταναλωτή να αγοράσει με κριτήριο το συναίσθημα και τις αξίες του brand, και όχι τη λογική και τη χρηστικότητα του προϊόντος. Μα αυτή τη δουλειά δεν κάνουν τσάμπα και χωρίς διαφημιστικούς μεσάζοντες οι συγκεκριμένες σελίδες; Τα ονόματα των συγκεκριμένων σούπερ μάρκετ έχουν “παίξει” τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο όσο ποτέ άλλοτε, δημιουργώντας -έστω κι έμμεσα- μπούγιο υπέρ των εταιρειών. Αν βλέπαμε, λοιπόν, μια αλυσίδα τροφίμων στο εξωτερικό να προμοτάρει (ή και να χρηματοδοτεί ακόμα) μια φεϊσμπουκική ομάδα που παίζει έξυπνα με το όνομά της και βοηθά υποψήφιους καταναλωτές στο να ταυτιστούν με τo brand της, δεν θα μας φαινόταν καθόλου περίεργο. Ποσώς θα τους ενδιέφερε αν ήταν κατά φαντασίαν χούλιγκανς. Τι να κάνουμε, όμως, που ζούμε στη χώρα όπου το χιούμορ δεν περισσεύει;
(Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη αποθέματα:)

Εν μέρει, πάντως, δικαιολογούνται, καθώς αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην υποπέσει σε παρανοήσεις το βασικό τους target group. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, δύσκολα μια 40άρα νοικοκυρά ή ένας 60άρης συνταξιούχος θα δουν τη… χουλιγκανίστικη προπαγάνδα και θα ταυτιστούν με το τάδε ή το δείνα σούπερ μάρκετ. Οι ηλικίες 15-35 που δείχνουν να παίζουν μπάλα στις συγκεκριμένες σελίδες (άντρες ως επί το πλείστον), δεν ανήκουν στο εν δυνάμει πελατολόγιό τους και αυτό και μόνο αυτό, μπορεί να δικαιολογήσει την κίνησή τους να θέλουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους… φασαριόζους. 

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΑΛΛΟΣΑΚΟΥΛΟΙ!
Μου φαίνεται λογικό το να μην αποδέχονται άπαντες το χάβαλο των χούλιγκανς των σούπερ μάρκετ. Καταλαβαίνω απόλυτα ακόμη κι εκείνους που θεωρούν την όλη φάση μια παλιμπαιδιστική σαχλαμάρα. Άλλωστε, οι δείκτες του χιουμορόμετρου κινούνται με διαφορετικούς ρυθμούς στον καθένα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δύσκολα μπορούμε να θυμηθούμε αντίστοιχες σελίδες στο ελληνικό ιντερνέ που να δημιούργησαν σε λίγες μόνο ημέρες ανάλογη ταύτιση και συμμετοχή.

Και τις φωνές εκείνες που θα πουν ότι με το κείμενό αυτό δεν πήρε επίσημη θέση το Provocateur, θα τις σιγάσουμε κάπως έτσι: