Όλα τα προβλήματα τα έχουμε λύσει σε αυτή τη χώρα, οπότε είπαμε να πιάσουμε και ένα από τα πλέον άλυτα, το Μακεδονικό. Ένα αρκετά ευαίσθητο ζήτημα που κρατάει χρόνια και εγείρει πάθη κι έριδες τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Το όνομα της χώρας που παγκοσμίως αποκαλείται “Μακεδονία” αλλά στην Ελλάδα την αποκαλούμε “Σκόπια”, βρίσκεται κάθε τόσο στο κέντρο των συζητήσεων από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 χωρίς ποτέ να βγάλουμε άκρη για το πώς θα τους λέμε τελικά.
Και φτάνουμε σε ένα απόβραδο του 2016 όπου ο δύσμοιρος ο Υπουργός Μεταναστευτικής πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, μιλάει στον Παύλο Τσίμα και αποκαλεί την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, “Μακεδονία”. Η συντηρητική αντιπολίτευση του την μπαίνει άσχημα, η συντηρητική συγκυβέρνηση ζητά την παραίτησή του απειλώντας για διάσπαση της κυβερνητικής συνοχής, ο ΣΥΡΙΖΑ τον στηρίζει και το πιο μετριοπαθές κομμάτι της αντιπολίτευσης τον συγχωρεί.
Ο λαός από την πλευρά του είναι διχασμένος. Μια γύρα από social media και ραδιόφωνα, θα σε πείσει. Και με εμάς το ίδιο συμβαίνει, μην νομίζεις. Ανάμεικτα συναισθήματα γενικά…
Το ωραίο του όλου πανικού που ακολούθησε την δήλωση του υπουργού, ήταν το μεγάλο κύμα υποστήριξης από την πλειοψηφία του λαού προς το πρόσωπό του. Πραγματικά δεν μπορούμε να θυμηθούμε ποιος ήταν ο τελευταίος υπουργός που έχαιρε τόσο μεγάλης εκτίμησης, ακόμα κι από ιδεολογικά αντίθετους πολίτες και πολιτικούς. Όσους ακούσαμε να μιλούν ή να γράφουν για εκείνον, πρώτα περιέγραφαν τον άνθρωπο και μετά τον πολιτικό. Και αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο για τα Ελληνικά δεδομένα.
Είναι τέλειο ότι κοντέψαμε να μείνουμε χωρίς κυβέρνηση επειδή σε έναν υπουργό ξέφυγε μια μαλακία. Μόνο εμείς μπορούσαμε! Σε όλα τα υπόλοιπα (πολύ σοβαρότερα) ζητήματα που είχε να αντιμετωπίσει η συγκυβέρνηση, άλλαξε της ίριδας τα χρώματα στις κατά τα άλλα κόκκινες γραμμές της, τόσο που θεωρήθηκε αναγκαίο να μην παρεκκλίνει ούτε λίγο από την θέση της στο “Μακεδονικό”. Όχι, μπράβο για την ευθιξία. Μπράβο.
Γελάσαμε με την ψυχή μας διαβάζοντας σε διάφορα μέσα πως ο Πάνος Καμμένος απειλεί να φύγει από την κυβέρνηση αν δεν παραιτηθεί ο υπουργός. Ο Καμμένος. Ο άνθρωπος που δεν θα υπέγραφε μνημόνια με την καμία, ο άνθρωπος που εντός της Βουλής φώναζε “Στα 4 εσείς“. Ο άνθρωπος που ξόδεψε τον χρόνο του στο debate των πολιτικών αρχηγών για να διαβάσει ως αληθινό κείμενο μια τρολιά του Μανιάτη. Για γέλια…
Το ουάου πάει στην αντίδραση τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και Ένωση Κεντρώων μας εντυπωσίασαν ευχάριστα επιλέγοντας να στηρίξουν τον υπουργό. Φυσικά ο κύριος λόγος που το έκαναν ήταν για πλήξουν τους ΑΝ.ΕΛ. αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτό δεν το περιμέναμε. Παίζει ρόλο και η καλή εικόνα που βγάζει ο κος Μουζάλας, καθώς έχει πείσει την πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος πως κάνει ό,τι μπορεί για να διαχειριστεί το προσφυγικό. Αν όντως κάνει ό,τι μπορεί ή αν είναι καλός σε αυτό, δυστυχώς θα το μάθουμε σε πολλά χρόνια από τώρα.
Είναι αρκετά λυπηρό το γεγονός πως το Μακεδονικό αποτελεί ένα ζήτημα ταμπού για την ελληνική πολιτική, αλλά και την κοινωνία. Με αφορμή αυτό, κάθε τόσο εκτοξεύονται εθνικιστικές κορώνες από κάποιους, εθνομηδενιστική ρητορική από κάποιους άλλους, ενώ η μετριοπάθεια έχει πάει περίπατο. Ας χαλαρώσουμε λίγο αδέρφια. Δεν θα μας κάνει κακό.
Το έλεος πάει στην κατάπτυστη φυλλάδα που θίχτηκε από το λάθος του υπουργού και έβγαλε ένα εμετικό πρωτοσέλιδο. Αν δεν κατάλαβες ποια είναι η “εφημερίδα” και ποιο είναι το πρωτοσέλιδο, είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος που δεν έχεις δει αυτό το πράγμα (και δεν παίζει να του δώσουμε αξία αναφέροντας το όνομά το)υ. Αν το πέτυχες κάπου ξώφαλτσα, προφανώς θα έχεις την ίδια απορία με εμάς. Ένας εισαγγελέας δεν έχει μάθει ότι υπάρχει αυτή η “εφημερίδα”; Τι διάολο, σε ποιον κόσμο ζουν αυτοί οι άνθρωποι;
