Δίνουμε ένα μεγάλο Ρισπέκτ σε 5 Αστυνομίες που το αξίζουν

Ήταν το 1997, όταν ένας 11χρονος κι ένας 12χρονος ξυλοκοπήθηκαν άγρια από Ελβετούς αστυνομικούς προκαλώντας έντονες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και έξω από αυτήν. Ύστερα από πρωτοβουλία αναρχικών οργανώσεων στην Γενεύη, ταυτόχρονα με δυναμικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, επετεύχθη η διεθνοποίηση του θέματος. Έτσι στις 15 Μαρτίου του 1997 καθιερώθηκε η συγκεκριμένη μέρα ως η “Παγκόσμια ημέρα κατά της αστυνομικής βαρβαρότητας“.

Μετά από 19 χρόνια, το πρόβλημα παραμένει παγκόσμιο κι επίκαιρο, αφού συχνά πυκνά βλέπουμε πάμπολλα περιστατικά αστυνομικής βίας να κάνουν την εμφάνιση τους ή ακόμα και να κρύβονται κάτω από το χαλί. Τα παραδείγματα είναι πολλά δυστυχώς και στη χώρα μας, ωστόσο στο Provocateur είμαστε από αυτούς που προτιμούν να βλέπουν τα πράγματα από μια πιο θετική σκοπιά.

Γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν θα ασχοληθούμε με την καταγραφή ολων εκείνων των περιστατικών που μας κάνουν να ανησυχούμε για την ποιότητα της εκπαίδευσης ή του ψυχολογικού ελέγχου των αστυνομικών. Φύσει αισιόδοξοι, ψάξαμε να βρούμε την αντίθετη πλευρά από εκείνην της βαρβαρότητας κι εντοπίσαμε best practices από αστυνομίες συγκεκριμένων χωρών που θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπο για την μη βίαιη συμπεριφορά τους. Σας τις παρουσιάζουμε με κάθε επισημότητα…

1. Οι άσφαιροι της Ισλανδίας
Τι να πρωτοπούμε για αυτά παιδιά. Αρχικά, μπορείς να ρίξεις μια ματιά στον λογαριασμό της Αστυνομίας του Ρέικιαβικ στο Instagram για να πάρεις μια μικρή γεύση. Ναι. Όλοι αυτοί που θα δεις είναι αστυνομικοί. Στην Ισλανδία δεν υπάρχει ούτε στρατός ξηράς, ούτε ναυτικό, ούτε αεροπορία. Κουμάντο στη μικρή χώρα κάνουν οι 805(!) αστυνομικοί που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν οπλοφορούν. Το 2013 ήταν η πρώτη και η μοναδική (ναι, δεν έχουν ξαναπυροβολήσει) φορά που η Ισλανδική Αστυνομία χρησιμοποίησε κάποιο από τα ελάχιστα όπλα που έχει στη διάθεσή της, ανοίγοντας πυρ εναντίον ενός 60χρονου που τραυμάτισε 2 αστυνομικούς. Γενικά, τα τυπάκια στην Ισλανδία είναι σαν αυτόν που βλέπεις από κάτω. Και όσο να’ναι, το έχουν με τα social media.

2. Οι Garda Síochána από την Ιρλανδία
Αυτό είναι το ευφάνταστο όνομα της αστυνομίας της Ιρλανδίας και σημαίνει “ο φύλακας της ειρήνης”. Όπως βλέπεις και στη φωτογραφία παρακάτω, τα παλικαράκια δεν είναι απαραίτητο να είναι ξυρισμένα και γενικά την περνούν πιο χαλαρά από τους συναδέλφους τους σε άλλες χώρες. Μόλις το 20% των Ιρλανδών αστυνομικών έχει εκπαιδευτεί στην χρησιμοποίηση όπλου, ενώ οι υπόλοιποι κάνουν άοπλες περιπολίες είτε πεζή, είτε με ποδήλατα. Σε ερωτηματολόγιο που απαντήθηκε από τους ίδιους το 2006, το 82% των αστυνομικών υποστήριξε ότι θα επιθυμούσε να μην οπλοφορεί, παρόλο που σχεδόν οι μισοί από αυτούς έχουν κινδυνεύσει άμεσα εκτελώντας υπηρεσία.

3. Το “αληταριό” της Νέας Ζηλανδίας
Στην Νέα Ζηλανδία από την άλλη, είναι πολύ κουλ κι αυτό βγαίνει προς τα έξω με μαλλιά, γένια και σκουλαρίκια… Πολύ κουλ είναι και με τα όπλα. Όπως περιγράφει ο Philip Alpers, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, “μόνο καμιά δεκαριά υψηλόβαθμοι αστυνομικοί οπλοφορούν σε όλη την χώρα”. Εκτός από αυτή την δήλωση, υπάρχει και η δημοσίευση του λέκτορα της Εγκληματολογίας, John Buttle, ο οποίος σε μελέτη του για την αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας το 2010, υπολόγισε πως “είναι πιο επικίνδυνο να είσαι αγρότης παρά αστυνομικός”. Κι όμως!

4. Οι gay friendly της Σκωτίας
Οι Σκωτσέζοι θίγουν πιο ευαίσθητα ζητήματα. Όπως όλοι οι προαναφερθέντες, έτσι κι αυτοί δεν έχουν πολύ καλή σχέση με τα όπλα. Ωστόσο αυτό που εντυπωσιάζει είναι η προοδευτικότητά τους. Το 1990 δημιούργησαν την “Gay Police Association“, μία οργάνωση εντός της αστυνομίας, που διεκδικεί ίσες ευκαιρίες για gay και bi άντρες και γυναίκες, προσφέρει βοήθεια σε gay και bi αστυνομικούς ενώ επιχειρεί να φέρει πιο κοντά στην συνείδηση των πολιτών την gay κοινότητα. Μάλιστα για το 2016, η αστυνομία τη Σκωτίας ανακηρύχθηκε ο πιο βελτιωμένος εργοδότης της χώρας, σε σχέση με το πόσο φιλικός είναι με τους LGBT εργαζόμενους.

5. Ο Καναδάς της επιβράβευσης
Tέλος στον Καναδά η αστυνομία έχει βρει έναν άλλον τρόπο για να έρθει πιο κοντά με τους πολίτες και ειδικά με την νεολαία. Το τμήμα της πόλης Prince Albert, έχει καθιερώσει ένα είδος ανταμοιβής για εκείνους που κάνουν καλές πράξεις. Τα “positive tickets“, δίνονται σε πιτσιρίκια που περνούν τον δρόμο με προσοχή ή μαζεύουν ένα σκουπίδι που βρέθηκε στον δρόμο τους. Κι επειδή η επιβράβευση δεν είναι μόνο ηθική, κάθε positive ticket αντιστοιχεί σε δωρεάν burgers, δωρεάν εισιτήρια για κινηματογράφο ή μια καλή θέση στο γήπεδο της τοπικής ομάδας χόκεϊ επί πάγου. Σύμφωνα με τον διοικητή του τμήματος, τα αποτελέσματα είναι ήδη εξαιρετικά.