Για άλλη μία χρονιά ετοιμαζόμαστε να στείλουμε τραγουδάρα στη Γιουροβίζιον και δυστυχώς δεν ασχολείται κανείς. Σαν να μη σημαίνει τίποτα για μας αυτός ο υπερθεσμός πολιτισμού και διανόησης, σαν να μη μας έχει χαρίσει μεγάλες στιγμές στο παρελθόν ντροπής και αποτροπιασμού.

Αλλά επειδή λαός που ξεχνάει την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει, έτσι κι εμείς, όπως ξεχάσαμε το έκτρωμα του “σέη δε μάτζικ γουόρντ”, είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναζήσουμε άγριες βλαχομπαρόκ καταστάσεις.

Η μοίρα, λοιπόν, διάλεξε να μας χτυπήσει και με ποντιακό χιπχοπ, γιατί OK, σιγά, μια χαρά δεν παιρνάμε σ’ αυτήν την χώρα; Κάπως να σπάει η μονοτονία της ευτυχίας και του πέρα βρέχει. 

Ακούσαμε, λοιπόν έκπληκτοι το Utopian Land (όχι όλο) από τους Argo και αυτά είναι τα κακοπροαίρετα συμπερασματά μας.

Μου άρεσε το αστραπιαίο θάψιμο, η άνευ όρων απόρριψη του από κοινό, αλλά και αφοσιωμένους γιουροβιζιονιστές. Τα πάντα τελείωσαν με τη φράση “ποντιακό χιπχοπ”… Η συζήτηση δεν χρειάστηκε καν να ξεκινήσει. Μερικές φορές είμαστε υπέροχα στενόμυαλοι και μπράβο μας.

Είναι τέλειο γιατί σε αποσπά έστω και για ένα λεπτό απ’ τα αληθινά σου προβλήματα. Πραγματικά, ποιος νοιάζεται τι θα στείλουμε στην Eurovision; Ποιος ασχολείται και ποιος ασχολήθηκε ποτέ στα σοβαρά; Ωστόσο, αυτό το κιτσαριό σε κάνει να σκεφτείς κάτι διαφορετικό. Βέβαια το ίδιο μπορεί να κάνει και μια λακούβα στον δρόμο ή ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά και αυτό δεν σημαίνει ότι έχει κάποια ιδιαίτερη αξία… ΟΚ, εκτός απ’ τα μακαρόνια με κιμά που έχουν ανεκτίμητη αξία, αλλά you got my point.

Γέλασα γιατί είμαι ένας ανώριμος με γυμνασιακό (οριακά λυκειακό) χιούμορ, που περιμένει κάτι τέτοιες στιγμές, γεμάτες τρασίλα, για να κράξει και να κοροϊδέψει.

ΜΑ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΧΙΠΧΟΠ;;; Γιατί όχι αρβανίτικο; Κάτι κοντά στο “ποιος το κάνει το καμός” να πέσουν τα τσιμέντα; Πάντως, όσο και να προσπαθήσεις δεν μπορείς να το τρολάρεις αυτό το κομμάτι, η ωμή του τρασίλα σε ξεπερνάει. Οπότε ας το αφήσουμε εδώ.

Το “Ουάου” πάει όλο στον Τσακνή που γύρισε της πλάτη του στη Eurovision, για να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται και τελικά σκάει μύτη με Πόντιους Gangstaz. “…Αντιθέτως θα συμμετάσχουμε με ένα αισιόδοξο κομμάτι, ξεσηκωτικό, αλλά με ελληνική μελωδία και στίχο και θα μιλήσουμε για όσα ζει ο ελληνικός λαός με τα σκληρά οικονομικά μέτρα και για τον αγώνα των προσφύγων, δίνοντας μαθήματα ανθρωπιάς στην οικουμένη”… Αυτό είχε δηλώσει πριν κανά μήνα ο Διονύσης και τι να σου πω, μπορεί και να το έκανε, δεν ξέρω, πώς να το καταλάβω, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΟΥΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ, Μόνο λίγα ελληνικά και αυτά με το ζόρι.

Λυπάμαι για το αυτονόητο… Για τα λεφτά των φορολογούμενων (κάποιος μίλησε για 95 χιλιάρικα, κάποιος κοιτάει την ώρα). Λυπάμαι για το κάθε σεντ που έχει ήδη πέσει για αυτήν την βιντεοκλιπάρα και θα πέσει για τις ανάγκες της αποστολής συνολικότερα. Δεν περισσεύουν χρήματα για trash χαβαλέ αυτήν την περίοδο, ούτε και περίσσευαν ποτέ εδώ που τα λέμε, αλλά ειδικά τώρα, το να σκορπάει το κράτος έτσι τα χρήματα του, μπορεί να στη δώσει άσχημα στα νεύρα… Και δεν ξέρω πόσο ακόμη αντέχουν.

Ρε… ΡΕ… 

Ρε αυτό το βλαχομπαρόκ δεν θα το βαρεθούμε ποτέ; 

Αυτήν την αισθητική αχταρμά, που πετάς μία λύρα ή ένα κλαρίνο πάνω σε ποπ τραγούδι και το βαφτίζεις έθνικ ή οτιδήποτε άλλο, δεν θα μας κουράσει ποτέ;

Το πάντρεμα παραδοσιακής μουσικής με νέους δυτικούς ήχους, δεν σημαίνει αναγκαστικά κιτσαριό, mates. Από Σαββόπουλο μέχρι Socrates, έχουν βγει παπάδες μέσα από τέτοιες απόπειρες. Αλλά όταν πας να κάνεις κάτι τέτοιο για τα ευρωπαϊκά Παρατράγουδα που λέγονται Γιουροβίζιον, ε αναγκαστικά το αποτέλεσμα θα είναι άθλιο. 

Και μεταξύ μας τώρα, από συγκρότημα με όνομα από ταινία του Ben Affleck περιμέναμε να δούμε κάτι της προκοπής; Εδώ ο άνθρωπος πάει να κάνει τον Batman, δεν έχει επίγνωση του ΠΟΣΟ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ, τι να λέμε τώρα. Πιο βλαχομπαρόκ έχει;