Αυτό που διαβάζεις δεν είναι ένα ακόμα θέμα για την αποπομπή ή την μη αποπομπή (έχουμε χάσει την μπάλα είναι η αλήθεια) του Μανώλη Σφακιανάκη, Διευθυντή της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Αντίθετα, είναι ένα θέμα για το πώς έχουμε την τάση να θεοποιούμε ανθρώπους και καταστάσεις, χωρίς καν να τις γνωρίζουμε. Γιατί, μην μου πεις ότι ήξερες κάτι περισσότερο για τον Μανώλη Σφακιανάκη, πέρα από το ότι είναι διευθυντής της ΔΗΕ. Εγώ πάντως δεν ήξερα. 

Αυτό που ακολούθησε την διαρροή της κυβέρνησης σχετικά με την καθαίρεση του, δεν είχε προήγουμενο. Πoτέ άλλοτε δεν θυμόμαστε να έχει γίνει θέμα συζήτησης η μετακίνηση ενός αξιωματικού, πόσο μάλλον όταν αυτός έχει 20 χρόνια στην ίδια υπηρεσία. Δεν είναι παράλογο να έχει κάποιος άποψη για τις κρίσεις της Ελληνικής Αστυνομίας. Ωστόσο είναι προφανές (ελπίζω) πως δεν μπορεί να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η γνώμη ενός απλού πολίτη σχετικά με την ποιότητα του έργου ενός αστυνομικού διευθυντή. Όπως αντίστοιχα δεν λαμβάνεται υπόψη (και σωστά) η γνώμη μας για την αλλαγή ενός υπαλλήλου του ΙΚΑ. Τα λέει κι ο πρόεδρος…

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης από πολιτικούς, δημοσιογράφους και πολίτες που η ενημέρωσή τους σχετικά με τα πεπραγμένα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, περιορίζονται στις ανακοινώσεις της ίδιας της ΔΗΕ. Και η μάνα μου στενοχωρήθηκε που θα φύγει από την θέση του διευθυντή της ΔΗΕ. Γιατί είχε ακούσει ότι έκανε καλή δουλειά. Βέβαια η μάνα μου δεν ξέρει ούτε να ανοίξει τον υπολογιστή, αλλά δεν έχει σημασία. Ο Σφακιανάκης έκανε καλή δουλειά και δεν πρέπει να φύγει.  

Ακούμε από παντού πως ο κύριος Σφακιανάκης είναι άξιος, εργατικός (που δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω γι’ αυτό) και ότι έχει κάνει μεγάλο έργο στη Δίωξη βοηθώντας πολύ κόσμο. Αυτό φυσικά έχει δύο αναγνώσεις. Γιατί αφενός υπάρχει ο αντίλογος που μιλά για τις περιπτώσεις τύπου Παστίτσιου (όπου ο κύριος Σφακιανάκης το πήρε προσωπικά και μάλιστα ζήτησε και την στήριξη της εκκλησίας) και αφετέρου είναι αστείο να θεωρούμε ότι ολόκληρη η Δίωξη Ηλεκτρικού Εγκλήματος είναι ένας άνθρωπος. Δεν δουλεύει μόνος του, υπάρχουν άλλα 80 περίπου άτομα μαζί του. Οπότε και χωρίς αυτόν, η ΔΗΕ μάλλον θα συνεχίσει να υπάρχει και να είναι αποδοτική…

Αυτό που δύσκολα γίνεται κατανοητό είναι το για ποιον λόγο επιχειρείται η αγιοποίηση του διευθυντή της ΔΗΕ. Δεν υπάρχουν άλλοι ικανοί άνθρωποι στην ίδια ή σε άλλες διευθύνσεις; Ή νομίζουμε πως σε κάθε περίπτωση που έδρασε επιτυχημένα η ΔΗΕ, ο επικεφαλής της ήταν πάνω από έναν υπολογιστή δουλεύοντας ασταμάτητα για πολλές ώρες έτσι ώστε να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Όχι. Η δουλειά του είναι να διοικεί. Και εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά αν την έκανε καλά. 

Ακόμα κι αν την έκανε καλά, δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι και κάποιος άλλος, ίσως καλύτερα καταρτισμένος, δεν θα μπορούσε να είναι το ίδιο ή και περισσότερο αποδοτικός. Εξάλλου, 20 χρόνια μετά τη σύσταση της ΔΗΕ, η τεχνολογία έχει κάνει άλματα. Η λογική λέει πως σίγουρα υπάρχει κάποιος εκεί έξω με περισσότερες γνώσεις.

Αντιλαμβάνομαι πως ο “μέσος” πολίτης νιώθει την ανάγκη να βρίσκει ή να δημιουργεί προστάτες, ηγέτες, μπροστάρηδες. Ένας από αυτούς είναι και ο Μανώλης Σφακιανάκης. Με την φήμη του “ανθρώπου που έχει κανει έργο” να τον ακολουθεί, είμαι σίγουρος πως σε λίγο καιρό, το όνομά του θα αποτελεί μέρος του αστικού μύθου για το πώς έδιωξαν από την ΔΗΕ τον άνθρωπο που έσωζε κόσμο…