Πριν από μερικές ημέρες είδαμε να παίρνει μεγάλη δημοσιότητα ένα ψήφισμα του Avaaz που ζητά την συγκέντρωση υπογραφών για να καταφέρει να πείσει την Νορβηγική Επιτροπή να προτείνει τους Έλληνες νησιώτες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Εξαιτίας της στάσης τους στο προσφυγικό ζήτημα με το οποίο έρχονται κάθε μέρα αντιμέτωποι, κάποιοι σκέφτηκαν πως αξίζουν το βραβείο. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραφές, η προσπάθεια έχει συγκεντρώσει σχεδόν 640.000 ηλεκτρονικές υπογραφές από όλο τον κόσμο. Έχουν ακουστεί και γραφτεί αρκετά “ρομαντικά” σχόλια υπέρ της πρωτοβουλίας ενώ υπάρχουν και εκείνοι που διαφώνησαν από την πρώτη στιγμή.
Είναι δεδομένο πως η χώρα μας (κυρίως) και κατ’ επέκταση η Ευρώπη, αντιμετωπίζει προβλήματα ως προς την διαχείριση των προσφυγικών ρευμάτων που από την Τουρκία περνούν στην Ελλάδα ψάχνοντας τρόπους διαφυγής για τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη. Επίσης αποδεδειγμένο είναι πως οι Έλληνες του Αιγαίου, αυτοί που ζουν στο πετσί τους την κατάσταση, στην πλειοψηφία τους έχουν επιδείξει την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη τους. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχουν και κάποιοι που εκμεταλλεύτηκαν οικονομικά την κατάσταση με ορισμένους να οδηγούνται και ενώπιον της δικαιοσύνης.
Και αν οι τελευταίοι είναι απλά μια μικρή μειοψηφία, αυτό που σίγουρα πρέπει να μας προβληματίσει είναι το πανηγυράκι σκοπιμότητας που έχει στηθεί από όλους τους εμπλεκόμενους (πλην νησιωτών και προσφύγων φυσικά).
Η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Είναι σχεδόν απίθανο η Ε.Ε. να αλλάξει τη στρατηγική της σε αυτό το ζήτημα εξαιτίας μιας ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Ακόμα κι αν τελικά βραβευτούν με το Νόμπελ Ειρήνης οι κάτοικοι των νησιών, η Ευρωπαϊκή ένωση δεν θα διαφοροποιήσει την οπτική της για το προσφυγικό. Πολύ απλά γιατί αν πραγματικά το ήθελε θα το είχε ήδη κάνει, γλιτώνοντας δεκάδες ζωές καθημερινά. Και στην τελική, μας απέδειξαν στο πρόσφατο παρελθόν πως δεν λαμβάνουν υπόψιν τους ούτε τα δημοψηφίσματα. Δεν θα το κάνουν για μια σχεδόν “ανεπίσημη” συλλογή υπογραφών.
Η στάση των Ελλήνων πολιτικών
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση δίνουν δημοσιότητα στην καμπάνια με προφανή πολιτικά κίνητρα για επικοινωνιακή εκμετάλλευση. Οι μεν για χαλάρωση των μνημονιακών υποχρεώσεων και μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση με πρόσχημα το προσφυγικό ζήτημα και οι δε για να καταδείξουν την ανικανότητα διαχείρισης από την Ελληνική κυβέρνηση. Φυσικά και δεν μπαίνει κανένας στην ουσία του προβλήματος. Γιατί αν το έκανε θα είχε χρησιμοποιήσει τα χρήματα της Ευρώπης για τη δημιουργία των Hotspots που ακόμα δεν έχουν καν προγραμματιστεί.
Το ζήτημα της αυτοπρότασης
Είναι τουλάχιστον αστείο να προτείνεις τον εαυτό σου για να βραβευτεί. Αν αυτό συνέβαινε για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα του δημόσιου βίου θα αντιμετωπιζόταν με χλευασμό από την πλειοψηφία, και δικαίως. Η ανάδειξη της “αυτοπρότασης” των Ελλήνων σε μείζον θέμα, καταδεικνύει την ανάγκη κάποιων να βγουν κερδισμένοι είτε πολιτικά είτε ηθικά είτε οικονομικά. Σίγουρα αυτοί δεν είναι οι ίδιοι οι νησιώτες. Γιατί όταν αφήνεις πίσω την καθημερινότητά σου για να προσφέρεις ανθρωπιά, δεν σε ενδιαφέρει το μερίδιό σου από τις 938.000€ που κερδίζει κάποιος μαζί με το Νόμπελ. Όταν κάνεις αυτό που ορίζει η συνείδησή σου, δεν θέλεις να βραβευτείς για τις πράξεις σου.
Όμως οι λόγοι που η συγκεκριμένη καμπάνια συντηρείται με κάθε τρόπο στην επικαιρότητα, είναι κάθε άλλο παρά ανιδιοτελείς. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως οι δημιουργοί της είχαν τέτοιους σκοπούς, αλλά είναι εμφανές πως επιχειρείται να δοθεί μεγάλη σημασία σε μια ενέργεια που δεν έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα για τα πραγματικά θύματα της κατάστασης. Τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Ο κόσμος δεν αλλάζει με βραβεία. Ίσως αυτά να απαλύνουν τις ενοχές μας, αλλά το τελευταίο που ενδιαφέρει όλους εκείνους που χαροπαλεύουν καθημερινά στο Αιγαίο, είναι οι ενοχές μας. Λύσεις χρειάζονται. Και γρήγορα.
Μήπως να κάνουμε καμία ηλεκτρονική εκστρατεία και γι’ αυτό ή θα πάει άπατη;
