Το “χόρτο του θεού” δεν είναι προνόμιο μόνο του θεού των χριστιανών ή των μουσουλμάνων, καθώς η χρήση του φαίνεται πως ήταν διαδεδομένη από την αρχαιότητα, τότε που κουμάντο έκανε ο Δίας. Οι πρώτες αναφορές για χρήση ή καλλιέργεια κάνναβης υπάρχουν ήδη από το το 450π.Χ. στα κείμενα του Ηρόδοτου. Σύμφωνα με αυτά, οι Σκύθες όταν πραγματοποιούσαν εκστρατείες, έβαζαν κάνναβη σε ένα τρίποδο πάνω από τις σκηνές τους, άναβαν κάρβουνα και “έκαναν κεφάλι”. Αντίστοιχα, οι ιερείς των Θρακών και των Δακών, οι “καπνοβάται”, συνήθιζαν να καίνε θηλυκή κάνναβη για να έρθουν σε έκσταση.
Μερικούς αιώνες αργότερα, το 1933, οι Αμερικανοί αποφάσισαν την άρση της ποτοαπαγόρευσης, ανοίγοντας το δρόμο για την απαγόρευση της χρήσης της κάνναβης. Λίγο καιρό μετά, την ίδια πολιτική εφάρμοσαν σχεδόν όλες οι χώρες του κόσμου, ακολουθώντας τη “μαμά” Αμερική που με τη σειρά της στήριζε τα επιχειρηματικά και βιομηχανικά συμφέροντα. Εκείνα, έβλεπαν την κάνναβη ως τον μοναδικό αναταγωνιστή τους και κύριο λόγο μείωσης των εσόδων τους (πετρελαιοειδή, οινόπνευμα, φάρμακα, παραγωγή χαρτιού, καπνός, πλήττονταν σημαντικά από τις δυνατότητες της κάνναβης ). Έτσι αντιλαμβανόμενοι πως έχουν κοινό συμφέρον, συνασπίστηκαν για να καταφέρουν την απαγόρευσή της. Και την κατάφεραν.
Σήμερα, ενώ είναι κοινώς αποδεκτό πως η κάνναβη απαγορεύτηκε κάθε άλλο παρά για λόγους υγείας, η ποινικοποίηση της χρήσης και της καλλιέργειάς της συνεχίζεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, είτε με μεγάλη αυστηρότητα, είτε με σχετική χαλαρότητα και αρκετά νομικά παραθυράκια. Φαίνεται πως οι κυβερνήσεις δεν επιθυμούν να θίξουν με σοβαρότητα ένα θέμα που μπορεί να έχει πολιτικό κόστος θυσιάζοντας τα μεγάλα οικονομικά οφέλη που θα μπορούσαν κερδίσουν σε μια ενδεχόμενη αποποινικοποίηση.
Ένα από τα τρανταχτά παραδείγματα που προβάλλουν ως επιχείρημα οι θιασώτες της ελεύθερης χρήσης της κάνναβης, είναι το Κολοράντο των Η.Π.Α.. Από τις αρχές του 2014 όταν και νομιμοποιήθηκε η χρήση για ιατρικούς αλλά και ψυχαγωγικούς σκοπούς, το Κολοράντο γνώρισε τόσο οικονομική όσο και κοινωνική άνθιση. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Ο τζίρος της βιομηχανίας της κάνναβης το 2014 σύμφωνα με τη Washignton Post, ήταν περίπου $700.000.000! Η πολιτεία έβαλε στα ταμεία της $63.000.000 από τη φορολογία και άλλα $13.000.000 από άδειες και τέλη, η ανεργία μειώθηκε λόγω των θέσεων που άνοιξαν, ενώ τα δικαστήρια και οι φυλακές μείωσαν τις δαπάνες τους χάρη στην αποσυμφόρηση που επιτεύχθηκε μετά την νομιμοποίηση.
Αν σκεφτούμε πως το Κολοράντο είναι σχεδόν η μισή Ελλάδα (περίπου 6.000.000 πληθυσμός), με τη χώρα μας να υπερτερεί σαφώς στην ποιότητα της κάνναβης (μεταξύ μας τώρα) λόγω κλίματος και εδάφους, τότε τα χρήματα που θα βλέπαμε να παρελαύνουν στα μέρη μας θα ήταν αρκετά. Και μάλιστα χωρίς ιδαίτερο κόπο σε μια εποχή που τα ψάχνουμε με το κυάλι. Συνυπολογίζοντας και την αύξηση του τουρισμού (ο ναρκοτουρισμός είναι τεράστια μπίζνα), η χώρα μας αντικειμενικά αποτελεί τον ιδανικό τόπο για την αποποινικοποίηση.
Πόσο έτοιμο είναι το ελληνικό κράτος όμως να υποδεχθεί κάτι τέτοιο; Προφανώς δε θα ήταν και ό,τι καλύτερο τη Δευτέρα να μπαίνει κάποιος φυλακή ως έμπορος ναρκωτικών και την Τρίτη κάποιος άλλος με την ίδια ποσότητα στην κατοχή του, να γίνεται επιχειρηματίας. Γι’ αυτό φυσικά απαιτείται μεθοδικότητα και αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για τη μετάβαση, κάτι που αμφιβάλλουμε αν ο κρατικός μηχανισμός διαθέτει.
Στις Η.Π.Α. μπαίνει σιγά σιγά στην κουλτούρα των πολιτών πως πλέον την κάνναβη δεν την πουλά ένας περιθωριακός τύπος με κουκούλα που κοιτάζει γύρω του συνεχώς μη τυχόν και τον πάρει κανένας χαμπάρι. Πλέον, μπορεί ο καθένας να αγοράσει από καταστήματα που πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές. Δεν είναι τυχαίο πως υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που επενδύουν στη βιομηχανία της κάνναβης, στήνοντας επιχειρήσεις από το μηδέν. Όπως ο Michael Steinmetz, που παράτησε τη NASA για να φτιάξει τη δική του εταιρία πώλησης και καλλιέργειας κάνναβης. Βιολογικά χαρμάνια και delivery με ποδήλατο παρακαλώ!
Πάρε μια γεύση:
Τα οφέλη θα είναι πολλά. Μείωση της εγκληματικότητας, αύξηση των θέσεων εργασίας, έσοδα από ΦΠΑ και φορολογία, αποσυμφόριση φυλακών και δικαστηρίων (με τα αντίστοιχα οικονομικά κέρδη) και πολλά, λιγότερο σημαντικά.
Για να πάρουμε περισσότερες πληροφορίες, ζητήσαμε τη γνώμη της Ελεάννας Ιωαννίδου, δικηγόρου με ξεκάθαρες θέσεις υπέρ της αποποινικοποίησης.
“Παλιότερα είχε γίνει μια ανεξάρτητη έρευνα για το πόσο στοιχίζει στην χώρα η απαγορευτική πολιτική. Το ποσό ήταν περίπου ένα δις ευρώ ετησίως, περιλαμβάνοντας από τους μηχανισμούς καταστολής και τις φυλακές μέχρι το χρήμα που γίνεται μαύρο και χάνεται από την οικονομία. Το πρώτο, λοιπόν, είναι ότι θα γλιτώσουμε από αυτό το κόστος. Μετά, ανοίγονται ένα σωρό δυνατότητες: ξέρετε, αυτή την στιγμή στην Αμερική γίνεται μάχη μεταξύ νεοφυών ερευνητικών επιχειρήσεων που πατεντάρουν τις θεραπευτικές χρήσεις του φυτού. Θα πρέπει να επεξεργαστούμε και ένα σχέδιο που θα αξιοποιεί την ονομαστή τοπική παραγωγή στην κατεύθυνση του τουρισμού, ίσως ακόμα και με καταστήματα, τουλάχιστον σε κάποιες τουριστικές περιοχές. Η περίπτωση του Κολοράντο που νομιμοποίησε και φορολόγησε την παραγωγή κάνναβης και με αυτά τα έσοδα χρηματοδοτεί το εκπαιδευτικό του σύστημα, είναι ένα καλό παράδειγμα.”
Όσο για τους λόγους που η πολιτεία δεν θίγει με σοβαρότητα το θέμα: “Υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι, για τους οποίους το πολιτικό σύστημα δεν έχει προχωρήσει σε αυτό το βήμα. Σε αυτά μπορούμε να εικάσουμε την ατολμία, τον φόβο μην ταραχτούν τα συντηρητικά αντανακλαστικά τμήματος της κοινωνίας, αλλά και την ισχυρή επιρροή που έχουν στο κράτος μηχανισμοί και πρόσωπα που έχουν συμφέροντα από το λαθρεμπόριο της κάνναβης ή την δίωξη του.”
Η αποσυμφόρηση των φυλακών θα ήταν ένα από τα πρώτα οφέλη σε περίπτωση αποποινικοποίησης της κάνναβης: “Είναι γνωστό ότι περίπου οι μισοί κρατούμενοι των φυλακών έχουν καταδικαστεί με το νόμο περί ναρκωτικών. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι χρήστες και μικροδιακινητές, καθαρή πολυτέλεια για το σωφρονιστικό μας σύστημα. Επιτρέψτε μου όμως να τονίσω και το εξής: η άδικη φυλάκιση ανθρώπων είναι πρώτα από όλα ένα φαινόμενο με κοινωνικές προεκτάσεις. Δεν αναφέρομαι μόνο στον στιγματισμό, το αίσθημα αδικίας ή φόβου, αλλά και στο γεγονός ότι, φυλακίζοντας ειδικά νέους ανθρώπους, τους φέρνεις σε επαφή με τον κόσμο του πραγματικού εγκλήματος. Καταλαβαίνουμε όλοι την πολλαπλαστική δυναμική που έχει για την παραβατικότητα μια τέτοια πραγματικότητα.”
Αισιοδοξεί όμως: “Όταν ρώτησαν το νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό του Καναδά γιατί επέλεξε γυναίκες για το μισό υπουργικό συμβούλιο απάντησε “γιατί έχουμε 2015″. Φαντάζομαι με το ίδιο σκεπτικό προχωράει άμεσα στην αποποινικοποίηση, γιατί ο χρόνος έχει φτάσει. Είμαι αισιόδοξη λοιπόν ότι θα γίνει. Για αυτό συνεχίζουμε τον αγώνα για αλλαγή πολιτικής για την κάνναβη.”
Τα συμπεράσματα δικά σας.
