Τι του λείπει του ψωριάρη; Χάλοουιν με κολοκύθα σα φανάρι! Είχαμε στο τόπο μας μεγάλες γιορτές το Πάσχα, τον 15αύγουστο, τα Φώτα, τα Χριστούγεννα και τις εθνικές επετείους. Τις Αποκριές ντύνονται τα παιδάκια μας αμαζόνες, σπανιόλες, μαρκησίες, Ινδιάνες και καουμπόυδες, Σπάιντερμαν και Μπάτμαν. Φτιάχνουμε χοιρινό με σέλινο, μελομακάρονα και κουραμπιέδες στα Χριστούγεννα, αρνί στη σούβλα, κοκορέτσι, κουλούρια και τσουρέκια το Πάσχα! Λαγάνες, θαλασσινά και ταραμοσαλάτες, όλα αλάδιαγα τα ‘χουμε την Καθαρά Δευτέρα και φυσικά μπακαλιάρο με σκορδαλιά στις εθνικές επετείους!

Θα μου πείτε τι σας λέω, που τα ξέρετε! Ε, μα τα ξέρετε μανούλα μου, αλλά μου ‘χετε αρχίσει τα “Χάπι Χάλοουιν” στα σόσιαλ μίντια και φωτογραφίες που κάνετε κολοκύθες φαναράκια και όσοι πάνε παιδιά σε ιδιωτικά κάνουν πάρτι μασκέ, όπου όμως τα παιδιά ντύνονται Φρανκενστάιν και Βαμπίρ!

Τις περασμένες δε χρονιές, κάτι σελέμπριτις που αρέσκονται στις αυτοφωτογραφίσεις, βγάζανε τους εαυτούς τους σε πόζες -σέξι πάντα- Δρακουλίνας ξέμπουστης και Κακιάς Μάγισσας χωρίς φούστα (σ.σ: Που ποιος να τη φοβηθεί την μάγισσα χωρίς βρακί, που το πολύ πολύ να της φωνάζουν οι πιτσιρικάδες “ούουου από κεί!”) να ετοιμάζονται για το Χάλοουιν, με την ίδια πρεμούρα που μετράμε οι υπόλοιποι τις λαμπάδες της οικογένειας την Ανάσταση και τσακιζόμαστε να γυρίσουμε για την μαγειρίτσα!

Όπου; Εορτάζεται το Χάλοουιν μανούλα μου εις την τίμια Καρδίτσα, τα ωραία Τρίκαλα, το τιμημένο Μεσολόγγι ή τα περήφανα Γρεβενά, για να διαλέξω στην τύχη; Άιντε το είδαμε στις ταινίες του Χόλιγουντ και ήρθαμε και νιώσαμε υποχρέωση μη μας πουν Βλάχους, αλλά χωρίς αυτό και ξύλα για την καινούργια σόμπα, δε βγάζουμε χειμώνα; Όπου; Σα μεγαλωμένοι, πια, όλοι στα Αμερικανικά Κολέγια χωρίς την γαλοπούλα των προσκυνητών στο Θενκς Γκίβεν και το «κέρασμα ή τρόμαγμα;» στο Χάλοουιν, δεν αντέχουμε!

Έτσι μας μεγάλωσαν οι μανάδες μας! Να τρώμε σπανακόρυζο, να στολίζουμε στο Χάλοουιν το σπίτι με κολοκύθες και να δίνουμε το χεράκι στις θείες! Βασική στην διαπαιδαγώγηση μας είναι και η μέρα της Ανεξαρτησίας, κάθε Φορθ οφ Τζουλάι και ας μην το γιορτάζουν εδώ οι παλιό βλάχοι –οου μάι Γκαντ- με πυροτεχνήματα! Αλλά Έλληνες τι περιμένεις;

Γι’ αυτό καλό Χάλοουιν πατριώτες και φιλιά στο σπίτι στο αριστοκρατικό Γουισκόνσιν και την κομψή Γιούτα! Εδώ στο τόσο αμέρικαν κάλτσουρ, κολλάει και μια γαλλικής φινέτσας φράση, που δεν είναι άλλη από ένα μεγαλοπρεπές: ΟΥΣΤ!