ΒΗΜΑ 1ο:
“Μαμά, τι είναι εδώ;” “Εδώ κάποτε είχε εργοστάσια και δεν μπορούσες να περάσεις από τη βρώμα και τώρα το έχουνε κάνει πάρκο”. Αυτή ήταν η υπεραπλουστευμένη εισαγωγή που έκανε στο πιτσιρίκι της μία από τις πολλές μητέρες που έσπευσαν χθες το βράδυ να απολαύσουν έναν οικογενειακό περίπατο στο πάρκο “Σταύρος Νιάρχος”. Αν το αγοράκι έκανε την ίδια ερώτηση σε έναν από τους δεκάδες υπαλλήλους που στέκονταν χαμογελαστοί σε κάθε γωνιά του πάρκου, έτοιμοι να εξυπηρετήσουν και να δώσουν απαντήσεις σε οποιονδήποτε το επιθυμούσε, η πλέον πιθανή απάντηση θα ήταν κάπως έτσι: “Βρίσκεσαι στο πάρκο του Ιδρύματος Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, έναν πνεύμονα πρασίνου έκτασης 170.000 τ.μ. που θα πλαισιώνει τις εγκαταστάσεις της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (τα έργα αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2016) και το οποίο έχει ανοίξει τις πόρτες τους στους επισκέπτες για το 4ήμερο 21-24 Ιουνίου. Η δράση με όνομα “Η Νύχτα Μέρα” παραπέμπει τόσο στο ασυνήθιστο ωράριο λειτουργίας του πάρκου (6 το απόγευμα έως 6 το πρωί), όσο και στις φωτιστικές εγκαταστάσεις που δεσπόζουν στο χώρο και δίνουν μια αίσθηση ατέρμονης φωταψίας”. Οκ, ίσως να μην έκλεινε με τόσο λυρικό τρόπο την επεξήγησή του, αλλά κάπως έτσι θα πήγαινε το πράγμα…

 

ΒΗΜΑ 2ο:
Μερικές δεκάδες μέτρα από την είσοδο, εκατοντάδες αθηναίοι, αραγμένοι στο γκαζόν απολαμβάνουν τη τζαζ συναυλία του Δημήτρη Καλαντζή και του Κουϊντέτου του. Οι περισσότεροι, μάλιστα, έχουν ήδη προμηθευτεί κάποιο αναψυκτικό ή απλώς ένα μπουκάλι νέρο που παρείχαν δωρεάν οι διοργανωτές στον κόσμο. Πολλοί μπέρδεψαν το πάρκο με τη Μαλακάσα και μάταια έψαχναν για να αγοράσουν τη μπυρίτσα τους. Για όλους έχει, όμως, ο θεός. Rockwave is coming…

 

ΒΗΜΑ 3ο:
Δεξιά από το χώρο της συναυλίας, οι επισκέπτες μπορούν να ρίξουν μια ματιά στην έκθεση φωτογραφίας του Βασίλη Μακρή με τίτλο “Ενσάρκωση” στην οποία αποτυπώνεται η γέννηση και η εξέλιξη του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, με πρωταγωνιστές τους πρώτους χορευτές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), Μαρία Κουσουνή και Βαγγέλη Μπίκο. Χορευτικές φιγούρες στο χώμα, στο ξύλο και στο τσιμέντο, δίνουν ψυχή στο εργοτάξιο και αποτυπώνουν τη διαδρομή του από το 2013 μέχρι σήμερα. Δυνατός ο Βασίλης…

 

ΒΗΜΑ 4ο:
Ο κηπολάτρης πατέρας, επιθεωρεί το μποστάνι που έχει στηθεί λίγο παραπέρα από την έκθεση φωτογραφίας και κουνά συγκινημένος το κεφάλι όταν βλέπει τα πρώτα καρπούζια να ξεμυτίζουν από το χώμα. “Good job guys!” θα μπορούσε να πει αν ήξερε αγγλικά.

 

ΒΗΜΑ 5ο:
Ο φύλακας μπροστά από το υπαίθριο θεατράκι που δεν έχει ανοίξει ακόμα τις πύλες του, στέκει ωσάν Κέρβερος στην είσοδο…

..την ίδια στιγμή που ένας συνάδελφός του φαίνεται να έχει πάρει πιο χαλαρά τη φάση και να έχει σαγηνευτεί από το επιβλητικό κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και τον παιχνιδιάρικο φωτισμό του…

 

ΒΗΜΑ 6ο:
Λίγο πριν αποχωρήσουμε, απολαμβάνουμε τη συναυλία του δεξιοτέχνη σαξοφωνίστα Wayne Escoffery. Ο καλλιτέχνης της τζαζ είναι ψιλοκαλούλης μιας και έχει βραβευτεί, λέει, με ένα κάποιο βραβείο… Grammy. Εκτός από τον πατέρα που δεν μένει ευχαριστημένος αν δεν ακούσει κλαρίνο, άπαντες τον χειροκροτούν θερμά όταν απευθύνει έναν εξίσου θερμό χαιρετισμό.

 

ΒΗΜΑ 7ο:
Γεμάτοι από τη δροσερή κι ευχάριστη αυτή ενδοαστική περιπλάνηση, φτάνουμε στην έξοδο. Στα αριστερά έχει στηθεί ένα γηπεδάκι μπάσκετ για τους μικρούς επισκέπτες που δεν πολυτρελαίνονται για συναυλίες, εκθέσεις και περιπάτους. Με βλέπουν που τους φωτογραφίζω και τρέχουν προς το μέρος μου: “Ρητινιώτη παιχταρά, άσε κάτω τη φωτογραφική κι έλα να μας διδάξεις λίγα από τα μυστικά του αθλήματος που τόσο καλά κατέχεις”, άκουσα τα πιτσιρίκια να μου λένε με ένα στόμα μια φωνή. Κολακευμένος τους χαμογελώ, αλλά τους δίνω άκυρο γιατί “πρέπει να γυρίσω σπίτι με την κυρά, μικροί μου θαυμαστές. Έχουμε μαραθώνιο House of Cards σήμερα. Συνεχίστε.” Έστω και απογοητευμένοι, συνέχισαν.

 

ΒΗΜΑ 8ο:
Έχοντας βγει πια από το πάρκο, ξεκινάμε με την ποντιακής καταγωγής μητέρα μου τα αγαπημένα μας ανέκδοτα. “Ήταν ένας Γερμανός, ένας Ιταλός κι ένας Πόντιος. Δεν μας νοιάζει τι έκαναν οι άλλοι, αλλά ο Πόντιος πήγε κι έδεσε το ποδήλατό του στην κολώνα όταν λίγο παραπέρα υπήρχαν ειδικές εγκαταστάσεις για να παρκάρουν τα ποδήλατά τους…”