Πόσο πιο θεϊκό το να σπας τη μιζέρια και τη ρουτίνα της καθημερινής σου μετακίνησης προς ή από τη δουλειά, βλέποντας να εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά σου στην αποβάθρα οι U2;
“Άσε μας ρε προβοκάτορα, πού τα έχεις δει αυτά;“, σε ακούω να γκρινιάζεις ανυποψίαστε αναγνώστη, που μας διαβάζεις αυτή τη στιγμή περιμένοντας το συρμό της γραμμής 3 κι ακούγοντας στο iPod σου το τελευταίο άμπουμ του θρυλικού αυτού συγκροτήματος (βασικά, χαμήλωσε λίγο. Δεν βλέπεις πως σε κοιτάζει ο μπάρμπας απέναντί σου;)
Κι όσο εσύ δεν αξιώνεσαι να δεις -σε κάποια από τις στάσεις του μετρό ανά την Αθήνα- ούτε καν έναν κάποιο Παντελίδη (αλήθεια, το έκανες το τεστ;), στας Νέας Υόρκας, να ξέρεις, πως συμβαίνουν πράματα και θάματα όπως αυτό που ακολουθεί…
