Χρησιμοποιούμε τη μέθοδο που βλέπαμε παλιά στα ποικίλης ύλης περιοδικά και σήμερα σε διάφορα σάιτ στο διαδίκτυο: Ερωτήσεις-απαντήσεις. Με αυτόν τον διαδεδομένο τρόπο γραφής -για κουτούς ή για ανθρώπους που βαριούνται ή είναι πολύ κουρασμένοι να σκεφτούν μόνοι τους- αποδομούμε τον δημόσιο μύθο των «κακών, βρώμικων Εξαρχείων».

Απαντάμε, χρησιμοποιώντας ίδια γνώση και γνώμη, σε πέντε διαδεδομένες ερωτήσεις ή στερεότυπα για την πιο όμορφη και ταυτόχρονα την πιο δυσφημισμένη γειτονιά της Αθήνας.



1) Πώς βρέθηκε στα Εξάρχεια; Καλά του κάνανε αφού ήταν εκεί!

Για να «μπεις» στα Εξάρχεια δεν χρειάζεσαι διαβατήριο. Δεν χρειάζεσαι κανένα άλλο κρατικό έγγραφο, πλην του διπλώματος οδήγησης αν φτάσεις εκεί με τροχοφόρο όχημα. Δεν χρειάζεται να είσαι γραμμένος σε κάποιο σύλλογο ή κόμμα, ενταγμένος σε κάποια συλλογικότητα, ούτε σου ζητείται σε οποιαδήποτε γωνιά της συνοικίας Πιστοποιητικό Ρίψεων μολότοφ, μαρμάρων, πλαστικών μπουκαλιών ή κάποιας ανάλογης δράσης. Μπορείς να πάρεις έναν φίλο, μια φίλη, ή και περισσότερους, να πάτε στην πλατεία ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο και να πιείτε τον καφέ σας, το ποτό σας, ή απλά να περπατήσετε. Α-νε-νό-χλη-τοι!
 


2) Στα Εξάρχεια υπάρχουν τοξικομανείς και ηρωίνη.

Σε κάποιες κρυφές γωνιές αυτής της γειτονιάς, όπως σε όλες τις κρυφές γωνιές κάθε γειτονιάς, παραπέουν άνθρωποι εθισμένοι στα ναρκωτικά, περιθωριοποιημένοι, χωρίς συγκροτημένη διάταξη. Πότε ένας, πότε δυο-δυο, πότε περισσότεροι, κρύβονται σε πάρκα και σε εισόδους πολυκατοικιών, όπως και σε κάθε άλλη γειτονιά της Αθήνας. Όσο για την ηρωίνη… Αν υπήρχε έστω κι ένας άνθρωπος σε θέση να την σκορπίσει στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στα φύλλα των δέντρων και στους σωλήνες υδροδότησης, ε… τι διάολο… θα είχε ρίξει και την τιμή.



3) Τα Εξάρχεια είναι μια βρώμικη γειτονιά.

Στα Εξάρχεια η «σκουπιδιάρα» περνάει καθημερινά, ενώ και οι οδοκαθαριστές του δήμου με την σκούπα και το φαράσι κάθε πρωί μαζεύουν τα αποτσίγαρα και τα χαρτάκια που πετούν οι περαστικοί. Επιπλέον, οι κάτοικοι με ιδιαίτερη φροντίδα διατηρούν την περιοχή καθαρή, μετά από διάφορες δράσεις που κάνουν όλοι μαζί, όπως συλλογικές κουζίνες, μικροφωνικές, εκδηλώσεις στη πλατεία, προβολές ταινιών σε χώρους που επιλέγουν. Οι τοίχοι των κτιρίων, βέβαια, είναι γεμάτοι γκράφιτι. Κάποια από αυτά είναι αριστουργήματα. Κάποια άλλα είναι απλά ωραία. Και μερικά είναι, κατά την προσωπική γνώμη της συντάκτριας και μόνο- πολύ πολύ άσχημα. Αλλά το γούστο είναι προσωπική υπόθεση και δεν καθορίζει την καθαριότητα -ούτε την καθαρότητα.


[fullimage]17806[/fullimage]


4) Στα Εξάρχεια υπάρχει εγκληματικότητα.

Τα Εξάρχεια είναι η πραγματική «φοιτητούπολη» της Αττικής. Όσοι φοιτητές δεν μένουν σε διαμερίσματα των Εξαρχείων, πηγαίνουν στα μαγαζιά των Εξαρχείων για καφέ, ποτό ή φαγητό. Οι δρόμοι της συνοικίας είναι γεμάτοι κόσμο, όλη την ημέρα και κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας. Χωρίς υπερβολή, ασφυκτιούν. Έτσι, χωρίς να το θέλουν έστω, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες δεν αφήνουν πεδίο δράσης σε κάθε λογής μικροπαραβάτες, όπως διαρρήκτες ή τσαντάκηδες.



5) Στα Εξάρχεια πέφτουν βόμβες μολότοφ και δακρυγόνα.

Ναι. Όταν υπάρχει η άνωθεν επιθυμία για δημιουργία κλίματος, τα Εξάρχεια προσφέρονται, όπως αποδείχτηκε και μετά την πορεία του Πολυτεχνείου. Προσφέρονται γιατί οι κάτοικοι και οι θαμώνες δεν αντέχουν στη θέα των αστυνομικών… Δικαίωμά τους. Οι αστυνομικοί και οι άνωθεν εντολοδόχοι το γνωρίζουν και κρίνουν πότε, πώς και πού θα τους «τσιγκλήσουν». Επιλέγουν ακόμα και πότε, πώς και μέχρι πού θα το φτάσουν. Όπως έγινε και μετά την πορεία του Πολυτεχνείου.