Υπάρχει ένα ρητό στα καντονέζικα που έχει κολλήσει στο μυαλό του 26χρονου φωτογράφου και ντοκιμαντερίστα, Kyle Lui. Πρόκειται για μια φράση που λένε συνήθως οι γονείς τα παιδιά τους, κάτι σαν old school γονεϊκό μότο, που μεταφράζεται κάπως έτσι: “έχω φάει περισσότερο αλάτι από όσο ρύζι έχετε” και κυριολεκτικά σημαίνει “έχω περάσει περισσότερες δυσκολίες από εσένα. “Δεν νομίζω ότι η φράση είναι αποκλειστικά για τις οικογένειες μεταναστών, αλλά λέει πολλά για αυτό που πολλά παιδιά μεταναστών ακούν μεγαλώνοντας”, λέει στο i-D

Η παροιμία αυτή ενέπνευσε και τον τίτλο του τελευταίου του έργου, Sowing Rice With Salt, το οποίο ρίχνει φως στους αγώνες που δίνουν τα παιδιά μεταναστών εξερευνώντας τις βαθιά διαμορφωτικές αλλά και συχνά τεταμένες σχέσεις τους με τους γονείς τους. 

Τέσσερα χρόνια στα σκαριά, το έργο του Kyle αναδεικνύει 30 σχέσεις γονέα-παιδιού, όλες επικεντρωμένες γύρω από το σημείο προσγείωσης της διασποράς της Νέας Υόρκης. Ο Kyle παίρνοντας μια αρχειακή φωτογραφία ενός γονέα μετανάστη, ουσιαστικά φωτογραφίζει μια αναπαράστασή αυτής της εικόνας με το παιδί τους. Δίπλα-δίπλα, το τότε και το τώρα συμβολίζουν δυο γενιές μπροστά στο Άγαλμα της Ελευθερίας ή στην Times Square ή στην Chinatown.  Κάθονται σε κουρεία, αράζουν σε πάρκα της πόλης ή χαμογελούν κάνοντας βόλτες σε λούνα παρκ. 

Ο ίδιος, παιδί μεταναστών από το Χονγκ Κονγκ, μεγάλωσε στο Μανχάταν, νιώθοντας απομονωμένος στην εμπειρία του να αντιμετωπίσει την πολιτιστική απώλεια και την αφομοίωση από αυτό το “νέο σπίτι”. Ως ένας απο τους λίγους Ασιάτες-Αμερικανούς σε ιδιωτικό σχολείο του Upper East Side, θυμάται τα ρατσιστικά σχόλια και να είνια πάντα το παιδί με το “εξωτικό τάπερ”. 

“Όντας ανάμεσα σε αυτούς τους δυο κόσμους, υπήρχε πάντα η επιθυμία να κάνω fit in”, λέει. “Αλλά γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσα, ήθελα απλώς να είμαι αόρατος και να μην καταλαμβάνω πολύ χώρο, ώστε οι διαφορές μου να μη γίνονται αντιληπτές”. 

Με τις παρακάτω αναβιώσεις παλιών φωτογραφιών καταγράφει την συχνά ταραχώδη σκέψη ενός παιδιού μεταναστών με τους γονείς του, αλλά και δίνει έμφαση στη γλυκιά, σταθερή πλευρά της προγονικής κουλτούρας. ​