Δεν ήταν λίγα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, στις πρόσφατες δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου ότι ελπίζει σε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές 2023, έκαναν γνωστή τη δυσφορία τους, ειδικά με αναρτήσεις στα social media. Και είναι δικαίωμά τους, όπως δικαίωμα έχει και ο Σαββόπουλο να υποστηρίζει ένα συγκεκριμένο κόμμα. Βέβαια, δεν πέσαμε από τα σύννεφα, ήταν ήδη γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι είναι «μπλε».
Σε σημερινή συνέντευξή του ο Αλέξης Τσίπρας, πάντως, τόνισε επανειλημμένα ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την πολιτική άποψή του, κρατώντας κάποιες αποστάσεις από τα όσα έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα. Είπε, δηλαδή, το αυτονόητο.
«Θέλω να εκφράσω μόνο θετικά συναισθήματα για τον Σαββόπουλο, να του ευχηθώ περαστικά για την περιπέτεια με την υγεία του. Τον σέβομαι, τον εκτιμώ πάρα πολύ και πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να έχει την πολιτική του άποψη και να την εκφράζει», ανέφερε αρχικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινό μας» του ΣΚΑΪ.
«Το λέω από καρδιάς, τον εκτιμώ, είναι ένας άνθρωπος που είναι ήπιων τόνων. Έχει την άποψή του, δικαίωμά του να την εκφέρει. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα και να αλλάζει. Είδα ότι υπήρξε μεγάλη κριτική από κάποιους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως έχει μια δικαιολογία αυτό. Γιατί κάποιους καλλιτέχνες, με τους οποίους έχεις ταυτίσει τα εφηβικά σου χρόνια, τα ιδανικά σου, τους αγώνες σου, τους ερωτεύεσαι και αισθάνεσαι προδομένος κάποια στιγμή».
«Αλλά δεν είναι έτσι. Νομίζω ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος την πολιτική του τοποθέτηση δεν την έχει αλλάξει πάρα πολύ. Ήταν υποστηρικτής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990, όταν απέναντι ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει. Και να έχει αλλάξει είναι δικαίωμά του. Αν είναι φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ένας λόγος παραπάνω να τον υποστηρίξει γιατί οι φίλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται και είναι μια δύσκολη στιγμή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη», δήλωσε επίσης ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
«Νομίζω ότι κάθε καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα της έκφρασης της άποψης και το δικαίωμα να αποφασίζει πότε θα μιλήσει και πότε όχι».
