“Λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να χαθεί ανθρώπινη ζωή μέσα σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες”. Αυτή είναι η απάντηση. Την γνωρίζαμε όλοι. Η ερώτηση είναι μακάβρια. Και αδιανόητο να ακούγεται στον αέρα μιας πρωινής εκπομπής. “Πόση ώρα χρειάζεται για να επέλθει ο θάνατος σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες”; Αυτή την ερώτηση έκανε ο Γιώργος Λιάγκας στον Γρηγόρη Λέων. Τι εξυπηρετεί αυτή η διατύπωση; Μαθαίνοντας την είδηση για τη σύγκρουση των δυο τρένων στα Τέμπη νιώσαμε φρίκη, θλίψη, φόβο. Μαθαίνοντας τον αριθμό των νεκρών και την ύπαρξη αγνοούμενων θα έπρεπε δημοσιογράφοι και παρουσιαστές να ελαχιστοποιήσουν την ωμότητα της και ως ένδειξη σεβασμού να αποφύγουν περιγραφικά ρεπορτάζ.
Κάθε φορά που συμβαίνει μια τραγωδία είναι λογικό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να σπεύδουν στο σημείο της τραγωδίας και να ενημερώνουν τους τηλεθεατές τους. Αυτή είναι η δουλειά του ρεπόρτερ και του δημοσιογράφου. Η ενσυναίσθηση θεωρείται αυτονόητο προσόν. Δεν χρειάζεται να μαθαίνουμε για τα διαμελισμένα σώματα, δεν είναι αυτό μια είδηση που πρέπει να σοκάρει τους ήδη πενθούντες τηλεθεατές. Πονάμε συλλογικά. Η απροκάλυπτη ωμότητα κάνει νούμερα τηλεθέασης. Αυτό δεν είναι κάτι άγνωστο. Η απροκάλυπτη ωμότητα είναι ενοχλητική και δεν συνάδει με κανέναν ορισμό της ενσυναίσθησης. Είναι αποκρουστική η εικόνα της εξαΰλωσης και δεν θα έπρεπε να συζητιέται στη δημόσια σφαίρα, τη στιγμή που πατεράδες αναζητούν στα νοσοκομεία τις 24χρονες κόρες τους. Ο ιατροδικαστής Γρηγόρης Λέων δεν είναι άλλοθι για πτωματολάγνες συζητήσεις.
Πληκτρολογώντας το όνομά του Γιώργου Λιάγκα στο Google εμφανίζονται τίτλοι για “χαμός στον αέρα της εκπομπής” και “επικός καυγάς on air”. Ενίοτε “ανάβουν και τα αίματα”. Στη δημοσιογραφία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο εντυπωσιασμός είναι ένα είδος συντακτικής τακτικής, για να κερδίσεις την προσοχή του κοινού πρέπει να το σοκάρεις. Μας το μαθαίνουν στα πανεπιστήμια. Φυσικά και έρχεται σε σύγκρουση με το καθήκον ενός δημοσιογράφου για δίκαιη και ειλικρινή αναφορά. Όταν ακούς τον Λιάγκα να λέει σε έντονο τόνο ότι κάνει απλά τη δουλειά του ως δημοσιογράφος, κάνει παραποίηση των γεγονότων. Δεν είναι δουλειά κανενός δημοσιογράφου να σοκάρει τον αναγνώστη, τον ακροατή ή τον τηλεθεατή. Αλλά το κάνουν. Κι έτσι, το κοινό θεωρεί αξιοπρόσεκτο μόνο ότι τον σοκάρει, τον εκνευρίζει ή του προκαλεί αηδία. Κάτι που είναι συγκλονιστική είδηση, όχι απλά η είδηση. Μερικές φορές όμως οφείλουμε απλά να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους. Να ανεβάσουμε την παράσταση με ηθική και όχι με τεχνάσματα. 50 άνθρωποι είναι αγνοούμενοι.
