Ο γνωστός χαμός. Από αυτούς περιμένεις να δεις και που ανήκει εδώ και χρόνια στη σφαίρα της “κανονικότητας”. Όταν κάτι επαναλαμβάνεται συστηματικά, άλλωστε, θεωρείται φυσιολογικό. Δεν είναι, τουλάχιστον όχι πάντα. Το να αφήνεις τα σκουπίδια σου στο δρόμο, λοιπόν, για να περάσουμε στο θέμα μας, δεν είναι φυσιολογικό, άσχετα αν μοιάζει με μια κίνηση που γίνεται αυτοματοποιημένα.
Στην Πάτρα θα περάσεις καλά στο καρναβάλι, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει το αντίθετο, ακόμα και αν δεν σε χωρίζει τίποτα από τον μέσο Κινέζο που προσπαθεί να μπει στο μετρό. Είσαι στριμωχτά, καλά καλά δεν μπορείς να αναπνεύσεις, πιέζεσαι από παντού και όμως, βρίσκεις λίγα εκατοστά για να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου στο χορό.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Μετά τα τελαπόνγκο οι δρόμοι μοιάζουν με το σπίτι φοιτητή που έχει ξεχάσει ότι ο νιπτήρας δεν είναι κάδος και ότι το μικρό τραπέζι στο σαλόνι-δωμάτιο δεν είναι χωματερή. Περνάμε καλά, ναι, μαζεύουμε και κάτι όμως αφού οι άνθρωποι του δήμου ναι μεν είναι εκεί για να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ανέχονται τη γαϊδουροσύνη που έχει καλύψει σαν αφρός της αποκριάς την όποια λογική υπάρχει μέσα στο κεφάλι μας.
Η μάχη με την καθαριότητα, πάντως, ξεκίνησε από νωρίς στην Πάτρα. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο. Αμέσως μετά την παρέλαση, συνεργεία του Δήμου καθάριζαν την οδό Κορίνθου ενώ παντού υπήρχαν σπασμένα μπουκάλια. Ίσως είναι κάποιο είδος αρχαίου τελετουργικό το να χορεύει κάποιος πάνω σε σπασμένα μπουκάλια. Μπορεί και όχι.
Από τις 4 τα ξημερώματα, μάλιστα ξεκίνησε και προσπάθεια για τον καθαρισμό του κέντρου και όπως διαβάζουμε, χρησιμοποιήθηκαν βαριά μηχανήματα καθώς ο όγκος των απορριμμάτων ήταν τεράστιος. Όπως δήλωσαν οι υπεύθυνοι της καθαριότητας του Δήμου, ο όγκος των σκουπιδιών φέτος ήταν μεγαλύτερος από κάθε άλλη χρονιά.
Και η γαϊδουροσύνη, το ίδιο.
