Έχουμε βάσιμες υποψίες πως κάτι έρευνες που θέλουν τα μεγαλύτερα αδέρφια πιο «έξυπνα» από τα μικρότερα έχουν ως στόχο να χρυσώσουν το χάπι των μεγαλύτερων αδερφών. Να τους ανταμείψουν για όλα τα νεύρα, την καταπίεση και την αδικία που (νομίζουν ότι) έχουν βιώσει.
Γενικώς, το να έχεις μικρότερα αδέρφια είναι διασκεδαστικό από μια ηλικία και μετά. Όχι από την αρχή. Στην αρχή είναι κόλαση. Σε αυτή τη λίστα θα μιλήσουμε για το πώς είναι να είσαι η μεγάλη αδερφή. Δηλαδή να έχεις μια μικρότερη αδερφή. Δηλαδή να βλέπεις τα ρούχα σου να εξαφανίζονται γιατί σου τα «δανείστηκε». Όλοι ξέρουμε πως δεν σκοπεύει να σου τα δώσει πίσω.
Σε αυτή τη λίστα θα μιλήσουμε για όλα εκείνα που χαρακτήρισαν την παιδική σου (και όχι μόνο) ηλικία, κάνοντάς σε να τη μοιράζεσαι με έναν μικρό μπόζο που έπρεπε να παίρνεις παντού μαζί σου γιατί οι γονείς σας πίστευαν πως αφού είστε αδερφές, πρέπει να πηγαίνετε και πακέτο. Τελικά τη συνήθισες και πάτε ακόμα πακέτο και ας έχετε καβατζώσει τα 30.
Τέλος πάντων, αν έχεις μικρότερη αδερφή, θα ταυτιστείς ακραία με τα 20 παρακάτω σκηνικά.
Όσες ελευθερίες πάλεψες να κατακτήσεις, η μικρή σου αδερφή τις βρήκε έτοιμες. Σχεδόν αυτονόητες.
Για πολλά χρόνια της παιδικής σου ζωής, όλοι πίστευαν πως τη μισείς.
Ίσως είχαν δίκιο.
Ίσως το άκουσες τόσες φορές, που το πίστεψες.
Όλοι θεωρούσαν πως έχεις την ευθύνη της. ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ.
«Πάρε και την αδερφή σου μαζί». ΠΑΝΤΟΥ.
Τα πράγματά σου ήταν και δικά της. Σε σημείο που αναγκαζόσουν να τα κρύβεις για να μη σου τα κλέβει.
Έχετε τσακωθεί για ένα κομμάτι ύφασμα. 100%. “Δικό μου είναι”, “όχι, δικό μου”.
Σε φώναζαν «αυστηρή» ή «σκληρή», γιατί φαινόσουν κάπως πιο bossy από την αδερφή σου.
«Τι της έκανες;». Ήταν δεδομένο πως κάθε φορά που τσακωνόσασταν, έφταιγες εσύ.
Κανείς μα κανείς δεν καταλάβαινε τα inside jokes σας.
Σας έχει πιάσει νευρικό γέλιο, στα πιο ακατάλληλα μέρη.
Την ανάγκαζες να σου κάνει όλες τις μικρές «δουλίτσες», για όσο περισσότερο μπορούσες. ΟΚ, μετά σήκωσε μπαϊράκι.
Σε ακολουθούσε παντού και έκανε ό,τι έκανες, σε σημείο που από ένα σημείο και μετά, το συνήθισες.
Προφανώς και μαλώνατε για τη θέση του συνοδηγού, αλλά πάντα την έπαιρνες εσύ. Η μικρή πίσω.
Κάθε φορά που τσακωνόταν με τους γονείς σας, ερχόταν σε εσένα να γκρινιάξει. ΟΚ, και για να τη σώσεις.
Πάντα μα πάντα ήσουν σαν τη δεύτερη μαμά της, χωρίς να το έχεις επιλέξει.
Την έχεις υπερασπιστεί τουλάχιστον μια φορά, καταλήγοντας να μοιάζεις με μπαμπούλα.
Το κινητό σου δεν είναι ποτέ ασφαλές όταν βρίσκεται γύρω του.
Θεωρούσες πως αντέγραφε ό,τι μα ό,τι έκανες. Ίσως όχι άδικα.
Την αγαπάς, μωρέ, τη βλαμμένη.
