Της γράφει γράμματα. Γράφει για να μιλήσει με την απελπισία του. Γράφει για να ξορκίσει τα υπαρξιακά του. Τι κάνεις μετά από μια ερωτική αποτυχία; Νιώθεις ηττημένος; Πίστευε ότι κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο θα είναι εκείνη. Η Χάννα. Η μυρωδιά της ήταν ακόμη στο διαμέρισμά του. Σταμάτησε να βγαίνει και να απολαμβάνει τη ζωή του. Καθόταν μέρες στο σπίτι και δεν άλλαζε ούτε ρούχα. Μύριζε περίεργα. Ξέρω πάνω από δέκα φίλους και γνωστούς που έχουν βιώσει ακριβώς έτσι ένα χωρισμό. Και η μαγεία αυτής της παράστασης έγκειται στην οικειότητα και στην ευαισθησία των ανθρώπων που την έφτιαξαν.
Το λέει ξεκάθαρα στην παράσταση ο ήρωας μας: “Τίποτα πιο βασανιστικό από το να μένεις μόνος σου με τη μιαν άκρη του διαλόγου. Ακούς τον εαυτό σου διαρκώς να μιλά μαζί της”. Πόσο ηρωική είναι η απελπισία ενός τύπου που έφαγε γκοστάρισμα από τη γυναίκα που του άλλαξε τη ζωή; Τι συμβαίνει όταν ένας Βερολινέζος βιβλιοπώλης στα τριάντα του νιώθει μοναξιά; Πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι ο έρωτας για έναν άνθρωπο; Πόσες φορές μετά από μια ερωτική απόρριψη μείνατε να τα λέτε με τον εαυτό σας;
Ο σκηνοθέτης
Ο Χάρης Φραγκούλης κουβαλά ένα σπιράλ τετράδιο, από αυτά που είχαμε στο σχολείο, κάθεται μόνος του στην άκρη της σκηνής και κρατά σημειώσεις. Γελάει, σχεδόν αθόρυβα, κάθε φορά που ένας ηθοποιός της ομάδας του είναι έτοιμος να ξεστομίσει την ατάκα εκείνη που νοηματοδοτεί τη σκηνή. Ο Χάρης Φραγκούλης έπαθε εμμονή με την παράστασή του, την ερωτεύτηκε. Μια παράσταση που καταφέρνει να είναι αστεία και τρυφερή κι εντελώς weird. Είναι μια ρομαντική ιστορία γεμάτη ευαλωτότητα.
Οι ηθοποιοί
Διάβασε το μυθιστόρημα του Μπότο Στράους και το χρησιμοποίησε ως πηγή έμπνευσης μιας παράστασης για την διαχείριση του πόνου της ερωτικής απώλειας. Την τελευταία φορά που τον είδα να σκηνοθετεί ήταν το 2020, λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία, στο Υπόγειο της Πεσμαζόγλου, με την ίδια ομάδα ανέβασαν τον Οθέλλο. Ήταν αριστούργημα. Η Ομάδα Kursk είναι οι φίλοι του. Η Σοφία Κόκκαλη, ο Ανδρέας Κοντόπουλος, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, ο Κορνήλιος Σελαμσής και ο Μιχάλης Τιτόπουλος. Υπάρχουν στο θέατρο (ευτυχώς) εδώ και μια δεκαετία και μας δίνουν κάθε φορά την ευκαιρία να δούμε πραγματικό θέατρο και όχι παραστασούλες που έχουν δώσει πολλά σε πληρωμένες διαφημίσεις των boomer σκηνοθετών που θέλουν να προσελκύσουν τους φασαίους με ανεβάσματα που θα μπορούσαν να είναι ένα ποστάρισμα στα σόσιαλ. Ο Ανδρέας Κοντόπουλος ερμηνεύει εξαιρετικά τον ρόλο του Ρίχαρτ αλλά ουσιαστικά όλοι οι ηθοποιοί, ομαδικά, παίζουν σχεδόν κάθε ρόλο. Με έναν περίεργο τρόπο. Οπερατικό.
Λατρεύω την Σοφία Κόκκαλη, είναι μια ηθοποιός που παίζει με κάθε της βλέμμα, κάθε της κίνηση, ακόμη και με τον τρόπο που τονίζει τις λέξεις. Ο συνθέτης Κορνήλιος Σελαμσής ντύνει με τη μουσική του υπέροχα αυτό το σπαραξικάρδιο ταξίδι στην ψυχή ενός απογοητευμένου από τη ζωή νέου άνδρα. Η Μαρία Αρζόγλου έχει ένα τρομερά κωμικό ταλέντο. Αυτή η θεατρική ομάδα άλλωστε πάντα έχει μια ειρωνική διάθεση ως προς τον τρόπο που ερμηνεύει τα έργα που ανεβάζουν. Δεν κάνουν ποτέ κάτι ανούσιο ή άστοχο στη σκηνή. Δεν επιβάλλουν με το ζόρι στον θεατή το αίσθημα της συντριβής. Δεν μπορείς να πάρεις εύκολα τα μάτια σου από τον Μιχάλη Τιτόπουλο, κάτι που έχεις συνηθίσει να συμβαίνει με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου.
Στη σκηνή που η Μάρω Γκόρτσου κάνει την Παναγία, γελάς πολύ. Κι αποφορτίζεσαι. Όπως συμβαίνει όταν μετά την ερωτική απώλεια, και την απαραίτητη ενδοσκόπηση και γρονθοκόπηση του εαυτού σου, δεις ότι δεν αφορούσε τελικά τον πρώην σου. Αλλά, τον ναρκισσισμό σου. Αν θέλετε να περάσετε 100 λεπτά που θα θυμάστε για μέρες, κλείστε εισιτήρια εδώ.
Info: Η Αφιέρωση του Μπότο Στράους. Θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ, Μακρή 4, Στάση Μετρό Ακρόπολη. Πέμπτη – Σάββατο στις 21:00, Κυριακή 19:30. Σκηνοθεσία : Χάρης Φραγκούλης. Ηθοποιοί: Μαρία Αρζόγλου, Κατερίνα Γκιβάλου, Μάρω Γκόρτσου, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κορνήλιος Σελαμσής, Μιχάλης Τιτόπουλος
