Υπάρχει ένα ζήτημα με τα παιδάκια. Αρχικά, ναι, είναι γλυκύτατα και ναι, αν τους χτίσεις έναν καλό χαρακτήρα σεναριακά, είναι το κερασάκι στην τούρτα μιας καλής σειράς. Τυχαίο που κανένα μικρό από τα Εγκλήματα δεν είναι στην παρακάτω λίστα; Φυσικά και όχι.

Το πρόβλημα γίνεται πρόβλημα όταν ο σεναριογράφος καταλήγει να δίνει στα παιδάκια στοιχεία τέτοια που όχι μόνο δεν καταλήγουν να είναι κάποιου είδους μαγικό συστατικό στο σενάριο και την πρωτοτυπία του, αλλά να σου σπάνε τα νεύρα. Πραγματικά όμως. 

Φτιάξαμε με τεράστια λύπη (προφανώς και υπερβάλλουμε), μια λίστα με παιδικούς ρόλους σε ελληνικές σειρές, που δεν θυμόμαστε με ιδιαίτερη αγάπη καθώς τις περισσότερες φορές που είχαν σκηνή νιώθαμε μια τεράστια ανάγκη για “skip” μη έχοντας τη δυνατότητα.

Θανάσης – Ευτυχισμένοι Μαζί

Υποθέτουμε πως ο Θανάσης είχε τις αστείες στιγμές του, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: τις περισσότερες ήταν ένας ενοχλητικός εξυπνάκιας. 

Βάλια – Καφέ της Χαράς 

Η Βάλια, αν θέλουμε να είμαστε λίγο ειλικρινείς, είχε μόλις μετακομίσει από την πρωτεύουσα σε ένα χωριό της Αρκαδίας. Με μότο το «τάξις και ηθική». Πώς να είναι καλά το παιδί; Καταλαβαίνουμε. Και όχι, το σχόλιο δεν είναι για την πανέμορφη Αρκαδία. Ωστόσο, μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτή. Και κυρίως χωρίς τη μη εξαιρετέα «Πατατίνα». Έλεος. 

Λίλα – Άκρως Οικογενειακόν

Ειλικρινά, χρειάζεται εξήγηση γιατί είναι στη λίστα με τα πιο εκνευριστικά παιδάκια της ελληνικής μυθοπλασίας; Αλήθεια τώρα; Να πούμε βέβαια ότι ήταν μη ρεαλιστικά υστερικό αυτό το πλασματάκι, οπότε στην ουσία, μας εκνεύριζε η απόλυτη υπερβολή του όλου χαρακτήρα. 

Μιλτιάδης – Είσαι το Ταίρι μου

Μα καλά, υπάρχει κι άλλος εκνευριστικός χαρακτήρας εκτός από τη Βίκυ; Μωρέ ναι, και είναι και ανήλικος. Ο Μιλτιάδης, που προφανώς άκουγε υπερβολικά πολύ τη μαμά του, αλλά έμοιασε εκνευριστικά πολύ στον μπαμπά του, μάς μιζέριαζε πολύ για ανήλικο παιδί με όλη τη ζωή μπροστά του. 

Θανάσης – Πολυκατοικία 

Ο Θανάσης μας ενοχλούσε, αλλά βαθιά μέσα μας ξέραμε, πως με τέτοιους γονείς, δεν είχε και πολλές ελπίδες. Ελπίζουμε να «μεγάλωσε» και να έγινε ένας λιγότερο εκνευριστικός άνθρωπος. Αμήν.