«Για τις παλιές αγάπες, μη μιλάς. Στα πιο μεγάλα θέλω, κάνω πίσω…». Α, γεια σας, δεν σας είδαμε. Καλώς ήρθατε. Σε αυτό το επεισόδιο θα ασχοληθούμε με τον συμπαθέστατο κατά τα άλλα Μπάμπη Στόκα των Πυξ Λαξ και με μία ακόμα -σχεδόν- σουρεαλιστική συνέντευξη που δόθηκε στην υπέροχη ελληνική τηλεόραση.
Ο μουσικός, λοιπόν, βρέθηκε στο «ΣΤΟΥΝΤΙΟ 4» της ΕΡΤ και μίλησε για πολλά και διάφορα. Θα πρέπει να σταθούμε όμως σε δύο σημεία τα οποία μας έκαναν εντύπωση. Το ένα έχει να κάνει με το φαγητό (όλοι έχουμε κάνει τρέλες, μα αυτό μας έφερε τρόμο) και το δεύτερο με -τι άλλο!- την αγαπημένη ροκ(;) μπάντα του μέσου Έλληνα, τους Πυξ Λαξ.
Ξεκινάμε: «Πήγαινα πιτσιρικάς στη Συγγρού με μηχανάκια, τότε είχε φανάρια η Συγγρού, και εγώ τα πέρναγα όλα με κόκκινο για μια τυρόπιτα σε στοίχημα. Δεν σκεφτόμουν ότι θα πέθαινα εγώ, ότι θα σκότωνα κάποιον άλλον άνθρωπο. Ήταν μια περίοδος που προσπάθησα να την ξεχάσω στο κεφάλι μου. Αλλά αυτό μου έκανε πολύ καλό γιατί αυτά τα ένστικτα μου βγήκαν στο τραγούδι που είναι βιωματικό». Για μια τυρόπιτα. Αλήθεια, ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχετε κάνει για φαγητό μετά από ένα γερό ξενύχτι; Στείλε το μήνυμά σας στο… Ας το αφήσουμε, προχωράμε.
Πάμε στους Πυξ Λαξ γιατί εδώ είπε πολλά και μέχρι να τα διαβάσετε όλα, καφές σας θα κρυώσει. «Το πρώτο όνομα των Πυξ Λαξ ήταν ”Παναγία βοήθα”. Μας το είχε βγάλει μια γιαγιά γιατί κάναμε πρόβα σε ένα στουντιάκι και ερχόταν και έλεγε ”Παναγία βοήθα” ρε παιδιά, σταματήσε”. Ως ”Πυλ Λαξ” ήταν πρόβλημα γιατί κανείς δεν καταλάβαινε τι σημαίνει. Είχα γράψει χαρτάκια και τους τα έδινα. Στην πρώτη συναυλία των Πυξ Λαξ ήμασταν σε ένα σχολείο με 300-400 άτομα και έβλεπα κάτι τύπους να κρατάνε ντομάτες, ζαρζαβατικά και είχα μείνει. Ευτυχώς δεν τα φάγαμε γιατί έπρεπε να γλιτώσουμε».
«Το τέλος». Εν τω μεταξύ έχουν κάνει 200 live από τότε. Εντάξει, υπερβολές. Δεν τα έχουμε μετρήσει, αλλά, μεταξύ μας, δεν το λες και τέλος. Το λες παύση ή, τουλάχιστον, μεγάλη παύση. Και όλη αυτή η ιστορία με τη διάλυση που δεν ήταν διάλυση των Πυξ Λαξ μας θύμισε μια άλλη μπάντα από Γερμανία πλευρά, ίσως τους έχετε ακούσει. Για τους Scorpions μιλάμε, αυτούς που κάθε χρόνο τα «σπάνε» και κάθε χρόνο ενώνουν τα κομμάτια τους κάπου την Ελλάδα ή στον υπόλοιπο κόσμο.
Δε βαριέσαι, μουσική να ακούγεται. Άντε, γεια σας τώρα. «Για τις παλιές αγάπες, μη μιλάς. Στα πιο μεγάλα θέλω, κάνω πίσω…»
