Σε περίπτωση που σνομπάρετε συνειδητά και ασυνείδητα τα Όσκαρ, να σας ενημερώσουμε πως με τη χθεσινή ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, σε δυο πράγματα σταθήκαμε: η Ακαδημία σνόμπαρε κανονικότατα τον Ντάρεν Αρονόφσκι (αλλά όχι το The Whale εξ ολοκλήρου) και ο Paul Mescal είναι υποψήφιος για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για το Aftersun.
Ας μείνουμε λίγο σε αυτό το δεύτερο αναφέροντας επίσης πως η οικογένεια του ηθοποιού είναι κάπως περήφανη για αυτόν. Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως ο Mescal είναι late Millennial στα όρια με Gen Z. Γιατί το λέμε αυτό; Για να δικαιολογήσουμε κάπως την αντίδρασή του. Επειδή η ζωή είναι γεμάτη προβολές, πιθανολογούμε πως μάλλον μάς θύμισε αμήχανες ευχές γενεθλίων, όταν όλοι περίμεναν από εμάς να είμαστε εξωφρενικά χαρούμενοι για την επέτειό μας πάνω στον πλανήτη, αλλά εμείς κυριολεκτικά δεν νιώθαμε και κάτι το ιδιαίτερο. Χτυπάει κάποιο καμπανάκι;
Στα καλά νέα, ως τώρα, κανείς δεν έχει “καστάρει” τον Mescal για τον ρόλο κάποιου τύπου με έντονο ταμπεραμέντο, σε απόλυτο συντονισμό με τα έντονα, καυτά του συναισθήματα. Ενδέχεται η έμφυτη αμηχανία, η συναισθηματική ακαμψία που χάνεται στη μετάφραση να έχει βρει το πρόσωπό της για το σύγχρονο σινεμά. Ή και όχι. Θα φανεί στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, η αδερφή του ηθοποιού, που σε αντίθεση με εκείνον, αγαπά τα social media κάπως παραπάνω, ανέβασε σε στόρι την αντίδρασή του αμέσως μετά τα νέα της υποψηφιότητάς του. «Κλαίω με λυγμούς. Πώς στην ευχή έγινε αυτό;», τουίταρε αργότερα.
Αρνούμενη να ανεβάσει βίντεο των αντιδράσεων, από ντροπή για το υπερβολικό κλάμα, ανέβασε μια φωτογραφία του αδερφού της όταν έμαθε τα νέα. Η αλήθεια είναι πως η αντίδραση είναι κάπως οικεία. Σίγουρα όχι ενθουσιώδης. Βασικά, είναι εμβληματική για μια ολόκληρη γενιά. Ίσως μπορούσε να γίνει και meme.
Τέλος πάντων, Paul. Πάρε το. Αλλά και να μην το πάρεις, θα σου δοθεί επόμενο. Στοιχηματίζουμε.
