Δεν είναι εύκολο να εντοπίζεις την ομορφιά της Αθήνας όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση, ως η αγριότερη εκδοχή του εαυτού σου. Ούτε όταν ψάχνεις να παρκάρεις Παρασκευή βράδυ στο κέντρο. ΟΚ, ούτε όταν είσαι στρυμωγμένος στο μετρό, τόσο κλειστοφοβικά, που δεν χρειάζεται καν να κρατηθείς για να μη χάσεις την ισορροπία σου. Κανείς δεν πέφτει όταν είναι κονσερβοποιημένος στο μετρό.
Για μερικούς ρομαντικούς η Αθήνα είναι κάτι σαν έκθεση όλη της ρομαντικής πλευρά της ελληνικότητας. Κανένα στοιχείο εθνικισμού εδώ. Απλώς στην Αθήνα βλέπεις όλα όσα συνθέτουν το concept Ελλάδα. Άλλοτε αυθεντικά και αναπολογητικά, όπως εκείνος ο τύπος που πηγαίνει κάθε απόγευμα στο προποτζίδικο. Άλλοτε σε άρνηση και μια προσπάθεια αναβάθμισης. Όπως εκείνος ο τύπος που πηγαίνει κάθε μέρα στο προποτζίδικο, αλλά με Vans και cool κάλτσες να φαίνονται μέσα από το ρεβέρ, θέλοντας να πιει οπωσδήποτε ελληνικό καφέ με τα τατουάζ των χεριών του να μαρτυρούν -τουλάχιστον- μια προσωπικότητα πολλών διαστάσεων. Ή έτσι θα ήθελε τέλος πάντων.
Η Αθήνα στη βάση της αποτελείται από σουρεαλισμό, νεύρα, φωνές, αγκαλιές και αρκετή αγνή ομορφιά. Στις λαϊκές της, στα λεωφορεία της, στις γωνιές που βρίσκουν χώρο να κάνουν ένα τσιγάρο οι πωλητές της. Στα λουλούδια που κρατούν οι εραστές και οι επιβάτες της, σε εκείνους τους υπέροχους τύπους που αψηφούν τον καύσωνα και φορούν το καινούργιο τους παπιγιόν. Κι αν υπάρχει κάτι πιο γλυκό από την παιδικότητα, ενημερώστε μας κι εμάς.
Βρήκαμε στο Instagram τη σελίδα «Η Ζωή στην Αθήνα» που μάς συστήνει από την αρχή σχεδόν αυτή την πόλη. Μέσα από άφιλτρες στιγμές της, με αυθεντικούς λάτρεις της, που κάποιες φορές μέσα στη μέρα γίνονται και οι χειρότεροι εχθροί της. Ορίτζιναλ Αθηναίοι θα έλεγε κανείς. Γιατί αυτή την πόλη αν δεν τη μισήσεις, δεν μπορείς να λες πως την ερωτεύτηκες εξαρχής.
Δες παρακάτω τον σουρεαλισμό της Αθήνας σε δέκα κλικς:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
