Έχουμε χάσει την ελπίδα μας. Ας το παραδεχτούμε. Παντρευτήκαμε τη δυστοπία και τον κυνισμό. Ας το παραδεχτούμε και αυτό. Πιστεύουμε πως τίποτα καλό δεν συμβαίνει γύρω μας, συγκινούμαστε με την παραμικρή ένδειξη ανθρωπιάς. Ωστόσο, το θέμα δεν είναι ότι ο ανθρωπισμός έχει ατονήσει. Ίσως να συμβαίνει το αντίθετο. Ο ανθρωπισμός να ζει και να βασιλεύει, αλλά εμείς να έχουμε εθιστεί στο να καταναλώνουμε σαν βαμπίρ κακές ειδήσεις, εγκλήματα, τραμπουκισμούς και τοξικότητα, τείνοντας να πιστεύουμε πως έτσι είναι τα πράγματα εκεί έξω και μόνο.
Για να μη σας τα πολυλογούμε, το σημείωμα στην πόρτα ενός καταστήματος στο Ρέθυμνο, μάς θύμισε κάτι που, μεταξύ μας, είχαμε ανάγκη. Λειτούργησε σαν υπενθύμιση πως έχουμε λίγη ακόμα ψυχή να χάσουμε, γαμώτο. Σε άλλα νέα, κάποιοι υπέροχοι άνθρωποι εκεί στην Κρήτη προσφέρουν δωρεάν πρωινό σε οικογένειες που έχουν ανάγκη και δεν μπορούν να το παρέχουν στα παιδιά τους. Υπάρχει ακόμα ελπίδα, παιδιά.
«Όποια οικογένεια χρειάζεται πρωινό για τα παιδάκια της, μπορεί να μας το ζητήσει και να τους το παρέχουμε δωρεάν. Μην ντρέπεστε! Όλοι ξέρουμε ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς!», γράφει το σημείωμα.
Ναι ΟΚ, κάτι μπήκε στο μάτι μας.
