Είσαι από αυτούς που βλέπεις ταινίες τρόμου και κλείνεις τα μάτια στα μακελέματα ή από τους άλλους; Ξέρουμε φίλους μας που δεν μπορούν να κοιμηθούν αν δουν ταινία με εξορκισμό ή φαντάσματα και έχουμε άπειρους γνωστούς εθισμένους στο k horror. Για μερικούς τα θριλεράκια είναι ένας τρόπος να ξεφύγουν λίγο από τα προσωπικά τους άγχη και τις στεναχώριες. Πολλοί στρέφονται σε ταινίες τρόμου όταν βιώνουν κάτι τραυματικό στη ζωή τους. Όλες οι ανησυχίες σας για την πραγματική ζωή μετατοπίζονται στους πρωταγωνιστές και την επένδυσή σας για την επιβίωσή τους.
Η Wednesday, η Τζένα Ορτέγκα είπε σε μια συνέντευξη της στον Τζίμι Φάλον ότι λατρεύει να γυρίζει ταινίες τρόμου γιατί γελάει στα γυρίσματα που είναι καλυμμένη με αίμα και τρέχει να ξεφύγει από το δολοφόνο. Για τους λάτρεις του τρόμου, αυτό που είπε η Ορτέγκα είναι απολύτως λογικό. Έτσι νιώθουμε όλοι. Οι ταινίες τρόμου μας επιτρέπουν να νιώθουμε φόβο χωρίς συνέπειες. Είναι απελευθερωτικό. Όταν η δαιμονισμένη Λίντα Μπλερ στριφογυρίζει το κεφάλι της στον Εξορκιστή , είναι μια τρομακτική εικόνα, αλλά δεν νιώθουμε πραγματική απειλή. Κάτι που ισχύει και για τα ζόμπι που διψάνε για φρέσκη σάρκα, τους μασκοφόρους δολοφόνους που λυσσομανούν με πριόνια εναντίον των εφήβων στο δάσος ή τους εξωγήινους που προσγειώνονται με απειλητικές διαθέσεις στη γη. Ξέρουμε ότι δεν είναι τίποτα αληθινό. Το να βλέπεις ταινίες τρόμου είναι σαν το τρενάκι του τρόμου. Μια διασκεδαστική εμπειρία που μας γεμίζει αδρεναλίνη.
Πάντα μας λένε ότι η άσκηση είναι μια καλή θεραπεία για την κατάθλιψη. Απελευθερώνει ενδορφίνες και ενεργοποιεί την καρδιά μας. Οι ταινίες τρόμου είναι σαν μια προπόνηση χωρίς να χρειάζεται να αφήσουμε την άνεση του καναπέ μας. Κυρίως, ξεκουράζει τον εγκέφαλό μας.
