Το 2022 θα είναι η χρονιά που θα θυμόμαστε πως αφήσαμε μισό βήμα πίσω μας την πανδημία. Η χρονιά που ο Δημήτρης Λιγνάδης μάς κούνησε το δάχτυλο on camera. Η χρονιά των πυρκαγιών, της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Ηλία Μίχου, η χρονιά που η Εύα Καϊλή έφερε πολιτικό δράμα και ανατροπή, η χρονιά της «κατάρρευσης» της πίστη μας στον ανθρωπισμό, έστω κάτω από την ομπρέλα της εκκλησίας. Η χρονιά της Κιβωτού του Κόσμου, με τη χειρότερη έννοια. 

Το 2022 ωστόσο και ο υπόλοιπος πλανήτης «ρόλαρε» και μερικά φωτογραφικά λευκώματα μπορούν να το αποδείξουν, μιας και κατάφεραν να καταγράψουν σκηνές και στιγμιότυπα τόσο από την trans νεολαία της Ινδίας και τα queer ballrooms της Σκανδιναβίας, μέχρι τις γυναίκες που αγαπούν το ανδροκρατούμενο surf στην Καλιφόρνια και τους Βραζιλιάνους της εποχής του Μπολσονάρου. Ναι, ο κόσμος ρόλαρε και το 2022 και μια κάμερα ήταν αρκετή για να κάνει αυτή την αμήχανη κίνησή του να μοιάζει με ευλογία. Ακόμα και αν δεν ήταν έτσι όλες τις φορές. 

Το 2022 μέσα από 5 φωτογραφικά projects που άνοιξαν κάπως τα μυαλά μας. 

TEZING

Το πρίσμα ενός παιδιού, εκτός από αθωότητα και περιέργεια, έχει ακόμα ένα θετικό: δεν έχει επηρεαστεί ακόμα από τη μπαναλιτέ της ζωής. Ο Tenzing από το Νεπάλ είναι μόλις 6 χρονών και πιθανότατα πρόκειται για ένα παιδί-θαύμα της φωτογραφίας. Απαθανατίζει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού: με ενθουσιασμό, έμπνευση και με ένα αίσθημα λες και όλα σε αυτόν τον πλανήτη είναι αστραφτερά… κανούργια. 

I JUST WANN SURF, GABRIELLA AGNOTTI-JONES

«Όσο μεγάλωνα, ήταν περισσότερο λευκοί άντρες και αγόρια στο νερό, αλλά τώρα αυτό αλλάζει σιγά σιγά», αναφέρει η Gabriella Agnotti-Jones σε επικοινωνία της με το Dazed, μιλώντας για το zine της στο οποίο περιλαμβάνονται επιτέλους γυναίκες αλλά και non-binary surfers στην Καλιφόρνια. «Το surfing έχει να κάνει με τις φιλίες, τα ταξίδια σε νέα μέρη, το να τρως καλό φαγητό και να κοιμάσαι σε άκυρα σημεία. Το surfing είναι να ξυπνάς στις πέντε το πρωί για swell, ουρλιάζοντας με φίλους, μυς που πονάνε και να κατουράς μέσα από τις στολές». 

 

 

 

EROS AND ITS DISCONTENTS, SUPRANAV DASH

Το λεύκωμα εξερευνά και αγκαλιάζει την -πολύ συχνά- περιθωριοποιημένη queer κοινότητα της Ινδίας. «Οι άνθρωποι στις εικόνες βαδίζουν σε ένα ψυχολογικό ναρκοπέδιο. Οι ζωές τους είναι μια διασταύρωση περιπλοκών που προκύπτουν από μια θρησκευτική, συντηρητική και ομοφοβική ινδική κουλτούρα», αναφέρει ο φωτογράφος. 

SCANDINAVIAN BALLROOM, CHAI SAEIDI

Για πολλά άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, οι ballroom κοινότητες (η ballroom σκηνή) είναι περισσότερο σαν οικογένεια. Σαν τόπος ελεύθερης έκφρασης. «Είναι πολύ σημαντικό για εμένα το γεγονός ότι έχω αυτό τον χώρο όπου μπορώ να είμαι Πέρσης, μπορώ να είμαι queer, μπορώ να είμαι non-binary, μπορώ να είμαι αυτό που είμαι χωρίς να πρέπει να φυλάω συνεχώς τα νώτα μου», είπε ο καλλιτέχνης σχετικά με τη ballroom κουλτούρα στη Σκανδιναβία, μιλώντας στο Dazed.

QUILO

Το Quilo είναι ένα project που γεννήθηκε από ανάγκη για επανάσταση, ώστε να αναδείξει κοινότητες της Βραζιλίας που φιμώθηκαν από την κυβέρνηση Μπολσονάρου. «Κάθε έννοια κουλτούρας στη Βραζιλία εξατμίστηκε εντελώς και εξαφανίστηκε», λέει ο editor Mico Toledo. Ο Μπολσονάρου ήταν πραγματικά εναντίον οποιωνδήποτε εναλλακτικών φωνών που δεν ήταν φωνές της συντηρητικής δεξιάς». Μέσα από τις φωτογραφίες τους ταξιδεύουμε στην πραγματική Βραζιλία. Από το ψαροχώρι Sepetiba για να δούμε μια κοινότητα που εξακολουθεί να είναι βαθιά ριζωμένη στη λαογραφία και την παράδοση, στους καουμπόηδες που εδρεύουν στα βορειοανατολικά της χώρας, προσφέροντας μια ματιά στις συχνά ξεχασμένες ή υποεκπροσωπούμενες κοινότητες της Βραζιλίας.