Πήγα. Είδα | Στην “Αρτζεντίνα” οι άντρες πίνουν για να αντέξουν τη ζωή που δεν τους χαρίστηκε

Η αντρική φιλία. Στο στόχαστρο. Πόσους φίλους μας κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία και πλέον αναρωτιόμαστε γιατί; Έχουμε σταματήσει να ζούμε στον ίδιο μικρόκοσμο και μας συνδέουν αναμνήσεις που έχουν σβήσει. Στην παράσταση που έγραψε ο Σταύρος Δάλκος δυο φίλοι, από τον ίδιο κόσμο, έρχονται σε ρήξη. Κι αυτό είναι απελευθερωτικό.

Ο Παντελής, ιδιοκτήτης του μπαρ «Αρτζεντίνα», ετοιμάζεται να κλείσει το μαγαζί, όταν δέχεται την απροσδόκητη επίσκεψη του Αποστόλη. Είναι “αδέλφια”, φίλοι κολλητοί, πρώην οργανωμένοι οπαδοί (ή και χούλιγκαν). Παιδιά λαικής καταγωγής. Με χιλιόμετρα στην “νύχτα”. Ο Παντελής, πλέον, είναι παντρεμένος και τον περιμένει η γυναίκα και το νεογέννητο παιδί του σπίτι. Ο Αποστόλης είναι, πάλι, άφραγκος. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του Παντελή να τον διώξει, ο νυχτερινός αυτός επισκέπτης δεν δείχνει καμία διάθεση να τον αφήσει ήσυχο. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν ο Αποστόλης ζητάει από τον Παντελή μία χάρη. Ο Αποστόλης έχει χρέη και δανείστηκε από έναν άνθρωπο που δεν έχει πολλές ηθικές αναστολές. Επιχειρηματία της νύχτας. Και κλαίγεται στον κολλητό του, ανήμπορος, φοβισμένος και ανίκανος να αποδράσει από τον κόσμο του. 

Ο Παντελής θα θυμώσει. Ακόμη μια φορά πρέπει να φροντίσει τον φίλο του. Επειδή νιώθει ενοχές που εκείνος κάπως “νοικοκυρεύτηκε” κι ο κολλητός του δεν έχει καμία αγκαλιά να του υποδεχτεί και να του πει ότι όλα θα πάνε καλά. Νιώθει ενοχές επειδή ξέρει ότι ο κολλητός του είναι ένα κακοποιημένο παιδάκι που έφαγε τόσο ξύλο που δεν του επέτρεψε ποτέ να γίνει ένας λειτουργικός ενήλικας. Νιώθει μια κληροδοτημένη ηθική υποχρέωση απέναντι στο πρόσωπο του Αποστόλη. Δεν ξέρει όμως τι είναι διατεθειμένος να κάνει ο κολλητός που νιώθει ριγμένος για να βγει από το τέλμα του. Η λέξη “χρέος” είναι κλειδί στη σχέση των δυο αντρών. Από πότε έγινε η ζωή μας μια χρηματική συνδιαλλαγή;