Ζεις στην πρωτεύουσα και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από μακριά, άσχετα αν μεγάλωσες σε κάποιο νησί ή στο νομό Ηλείας. Βλέπεις, το αστικό μικρόβιο εξαπλώνεται γρήγορα μέσα σου, σε αλλάζει, διαμορφώνει νέες συμπεριφορές, δημιουργεί νέες αντιλήψεις με αποκορύφωμα την αλλαγή στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη ζωή αλλά και τους γύρω σου. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, έχεις πάνω σου τη στάμπα του Αθηναίου.

Το καταλαβαίνουμε από τον τρόπο που περπατάς (γρήγορος ρυθμός), που μιλάς (τρελή φάση) και που οδηγείς (άντε γ@μ#σου προχώρα!). Όσο και αν δεν θες να το παραδεχτείς, έχεις γίνει ένας από αυτούς, από αυτούς που δεν λογαριάζουν κανέναν. Μας συγχωρείς γι’ αυτό, αλλά έχουμε τη λίστα με όσα δεν πρέπει ποτέ να κάνεις στην Αθήνα και, μάντεψε, τα κάνεις. Όλα. 


via GIPHY

Μην σταματάς απότομα μπροστά από βιτρίνες καταστημάτων 

Θα σε παρασύρουν, θα σε ποδοπατήσουν, θα σε βρίσουν και στο τέλος ίσως σου χαρίσουν ένα δώρο πράσινου χρώματος από τα έγκατα των πνευμόνων τους. Και εδώ που τα λέμε, δίκιο θα έχουν. Κόβεις την κυκλοφορία, αλλά αυτό που πραγματικά ενοχλεί, είναι η άγνοια, αυτό το “είμαι στον κόσμο μου” που ενοχλεί περισσότερο.

Μην κορνάρεις, ρε ανυπόμονε

Είσαι μέρος του προβλήματος. Όλοι είμαστε. Οπότε προσπάθησε να μην τα κάνεις χειρότερα. Περιμένεις σε μια ουρά 300 μέτρων; Μην κορνάρεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργήσεις έξτρα νεύρα. Αν θες πραγματικά να φανείς χρήσιμος ή χρήσιμη, κατέβα από το αυτοκίνητό σου, ανέβα στην οροφή του και άρχισε να χορεύεις. Έτσι, χωρίς λόγο.

Μην κάνεις φασαρία όταν όλοι κάνουν ησυχία

Ζεις τα φοιτητικά σου χρόνια στο έπακρο; Έχεις φτάσει 35, δεν είσαι φοιτητής αλλά θες να θυμηθείς πώς ήταν; Είσαι από τα άτομο που κοιμούνται το πρωί και το βράδυ κάνουν μπάγκουα στο σαλόνι τους; Δεν σέβεσαι κανέναν στην πολυκατοικία γιατί θεωρείς ότι ο κόσμος σου ανήκει; Μπράβο σου, είσαι και επίσημα ένα άτομο περιορισμένης νοημοσύνης. Δεν φταις εσύ, φταίει το Εγώ σου.

Μην απλώνεις τα πόδια σου στο πεζοδρόμιο

Σου αρέσει να πίνεις το ποτό σου μετά από μια σκληρή μέρα στη δουλειά κάπου που αισθάνεσαι οικεία, κάπου μπορείς να νιώσεις ο εαυτός σου. Πας λοιπόν στο στέκι σου, συναντάς τους φίλους, λες ένα σκασμό “που’ σαι ρε μπρο;” και “τι λέει ρε μαν”, παραγγέλνεις και, δυστυχώς. απλώνεις τα πόδια σου στο πεζοδρόμιο. Ποιος σου είπε ότι σου ανήκει και γιατί οι περαστικοί πρέπει να κάνουν μια ειδική διαδρομή που θυμίζει ράλλυ Ακρόπολις για να μην σε ενοχλήσουν όσο γεύεσαι το πορτοκάλι στο τζιν σου;

Μην παρκάρεις όπου βρεις 

Καλά, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: βρες πρώτα να παρκάρεις γιατί αν είσαι στο Παγκράτι, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Πάντως, αν πραγματικά θέλεις να παρκάρεις, όχι μόνο στο Παγκράτι αλλά γενικά, υπάρχει τρόπος. Το αφήνεις παντού. Πάνω σε πεζοδρόμια,μπροστά από σπίτια άλλων, σε διαβάσεις, σε στάσεις τραμ, παντού. Μήπως να γίνεις λίγο άνθρωπος; Σκέψου πώς θα ήταν η Αθήνα αν όλοι πάρκαραν σωστά.

via GIPHY

Μην τρως στα ΜΜΜ

Το δεύτερο χειρότερο που μπορεί αν σου τύχει στο Μετρό μετά την μυρωδιά από φραπέ του διπλανού σου, είναι το φαγητό, πάλι από τον διπλανό σου. Είναι λογικό να πεινάς, δεν είναι και τόσο λογικό να τρως μέσα στα βαγόνι. Εκτός του ότι αφήνεις ψίχουλα και δεν σε νοιάζει, είναι αυτό το ύφος του “θα κάνω ό,τι θέλω” που μπορεί να εκνευρίσει τους συνεπιβάτες σου.

Μην φωνάζεις μέσα στα ΜΜΜ

Γενικότερα, θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλίο για την συμπεριφορά του μέσου Αθηναίου στα ΜΜΜ. Αν έπρεπε όμως να επιλέξουμε την πρώτη και καλύτερη χειρότερη συμπεριφορά του μέσα σε αυτά, θα ήταν μια διαφορά οι στιγμές που φωνάζει. Για ποιο λόγο, κυρία μου, κύριε, φωνάζετε στο τηλέφωνο; Γιατί πρέπει να μάθουμε όλη την ιστορία σας και γιατί πρέπει να ξέρουμε το λόγο που η Γεωργία έπαθε στομαχικές διαταραχές;