Μια ανάρτηση στο Facebook μάς σύστησε με ένα χυδαίο είδος ρατσισμού. Αυτόν της «καφετέριας στην πλατεία» που θεωρεί πως χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, ειδικό πλάνο, μια μάρκετινγκ στρατηγική, βασισμένη στην ηλικία των θαμώνων, για να αποτελέσει στέκι και προορισμό ένα καφέ. Ένας ηλικιωμένος διαπληκτίστηκε δικαίως με σερβιτόρα, η οποία είχε εντολή να μην τον αφήσει να καθίσει να πιει τον καφέ του, λόγω της προχωρημένης ηλικίας του. Κάποιος στ’αλήθεια εκστόμισε στην κοπέλα πως «η πολιτική του μαγαζιού είναι να μη δέχεται ηλικιωμένους» και δεν δάγκωσε τη γλώσσα του την ίδια στιγμή, διερωτώμενος «τι στο καλό είπα μόλις;». Η χυδαία αυτή πρακτική έγινε γνωστή, αναγκάζοντας τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης να μαζέψει όσα δεν μαζεύονται.
Κατηγορώντας τον νεοπροσληφθέντα υπεύθυνο μαγαζιού, ο οποίος μάλλον δεν είναι και τόσο κομμένος και ραμμένος για τη δουλειά (ειδάλλως θα ήξερε πως τα πρωινά, οι πλατείες και τα καφέ στηρίζονται από συνταξιούχους που πίνουν τον καφέ τους, κάνοντας την τιμή σε τέτοιου είδους καφέ να επιλέξουν ένα τραπέζι στον χώρο τους), ο επιχειρηματίας τόνισε πως δεν είχε ιδέα πως η «εικόνα» του μαγαζιού του βασιζόταν κυρίως σε ένα face control βασισμένο στον ηλιακό ρατσισμό. Στα σχόλια, βέβαια, της ανάρτησης, έγιναν γνωστά αντίστοιχα περιστατικά που δεν χωρούν στο χρονικό όριο αυτής της πρόσφατης πρόσληψης του συγκεκριμένου υπευθύνου.
Ξέρετε πώς κάποιοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν μια κακή κατάσταση ακόμα χειρότερη με τεράστια ευκολία και χωρίς τέτοια πρόθεση. Αχρείαστο «ταλέντο». Ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης καφετέριας είναι ένας από αυτούς, καθώς όχι απλώς δεν κατάφερε να πείσει ή έστω να αρθρώσει μια απολογία της προκοπής, αλλά σύμφωνα με ρεπορτάζ της εκπομπής της Ναταλίας Γερμανού, «Καλύτερα Δεν Γίνεται», το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει ήταν να τηλεφωνήσει στο Κ.Α.Π.Η της Νέας Σμύρνης και να τους προτείνει να κάνουν πάρτι στο καφέ του: ένα πάρτι ΜΟΝΟ για ηλικιωμένους. Αποκλειστικά.
Ας ευχηθούμε πως θα μάθει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πως η «πολιτική» του μαγαζιού του ονομάζεται ηλικιακός ρατσισμός, πως κανένα καφέ δεν είχε λαμπρό παρόν και μέλλον αφήνοντας πολίτες/καταναλωτές εκτός και πως ένα πάρτι «αποκλειστικά για ηλικιωμένους» αναιρεί όλα τα επιχειρήματα με τα οποία προσπάθησε να σώσει ό,τι σώζεται. Κάποιες φορές, οι σπασμωδικές κινήσεις είναι γελοιότερες και πιο εξοργιστικές από την πολύ απλή «συγγνώμη».
