Ζηλεύω τον άνθρωπο που δεν έχει δει ούτε ένα επεισόδιο του Arrested Development. Για τον εξής απλούστατο λόγο. Δεν ξέρουν τι έχουν χάσει και μπορούν να το δουν από την αρχή. Έχουν ως θεατές το βλέμμα της ανακάλυψης. Σίγουρα μπορώ να το ξαναδώ κι εγώ, δεν θα είναι ποτέ όμως όπως την πρώτη φορά. Ζηλεύω και τους ανθρώπους που δεν κολλάνε με τηλεοπτικές σειρές, αυτούς που δεν βλέπουν τα επεισόδια ως αναλγητικά. Που δεν μιλάνε σε φίλους και γνωστούς με ατάκες των αγαπημένων τους ηρώων. Που δεν γίνονται άβολοι στις συζητήσεις κάνοντας περίεργα λογοπαίγνια.
Το Arrested Development έχει ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Το ερωτεύτηκα (και τον Jason Bateman ως Michael Bluth και τον Will Arnett που απαιτούσε από τον αδερφό του να “γευτεί τη θλίψη του”). Τα εσωτερικά τους αστεία ήταν βάλσαμο στην ψυχούλα μου. Είναι ο ορισμός της meta κωμωδίας. Πρέπει να γνωρίζετε πραγματικά την τηλεόραση και την ποπ κουλτούρα για να καταλάβετε πολλά από όσα συμβαίνουν στη σειρά. Αυτή η δυσλειτουργική οικογένεια ήθελα να μπαίνει στο σαλόνι μου, ήθελα να μένει μαζί μας ο Tobias (η σκηνή που κλαίει στο ντους παραμένει αστεία όσα χρόνια κι αν περάσουν, όπως και εκείνη που βάφτηκε μπλε όταν εντάχθηκε στην καλλιτεχνική συλλογικότητα της ομάδας Blue Man, πιστεύοντας ότι είναι μια ομάδα υποστήριξης για άνδρες με κατάθλιψη).
Η οικογένεια Bluth πήγε τη δυσλειτουργία σε ένα εντελώς νέο άβολο επίπεδο. Η πλοκή του κάθε επεισοδίου ήταν γελοία. Και δούλευε. Αυτή είναι η γοητεία αυτής της σειράς.Η Jessica Walter ήταν η πιο τέλεια “κακή” μητέρα στην τηλεόραση στις αρχές του 2000. Η αφήγηση του Ron Howard μας έκανε να κλαίμε από τα γέλια.
Η 4η και η 5η σεζόν ίσως δεν θυμίζουν εκείνες του 2003-2006.Και φυσικά ήρθαν μετά την ακύρωση των αστείων των σεζόν 1-3. Ναι, θεωρήθηκε προβληματικό το αστείο για τον ακρωτηριασμό του Μπάστερ από το ατύχημα με τη φώκια. Δεν είναι η πολιτική ορθότητα συμβατή με το σύμπαν του. Οι Bluths είναι εγωιστές, χειριστικοί και εντελώς μη συμπαθητικοί χαρακτήρες. Οι περισσότεροι είναι μικροπρεπείς. Κι αυτό γίνεται επίτηδες. Για να τους κριτικάρουμε. Είναι ένα sitcom γυρισμένο με κάμερες χειρός στο στυλ του ριάλιτι. Μιλάμε για σκληρή σάτιρα. Δεν θα δούλευαν σήμερα όλα τα σεξουαλικά υπονοούμενα. Ευτυχώς, το Arrested Development δεν έγινε ποτέ Office. Εννοείται σήμερα θα το ακύρωναν για πάρα πολλούς λόγους. Το Arrested Development ανέβασε τον πήχυ των sitcom σε δυσθεώρητα ύψη.
