«Το μόνο μας εμπόδιο είναι οι λασπωμένοι δρόμοι», είπαν στον Μουσολίνι οι συνεργάτες του όταν αποφασίστηκε ότι η Ιταλία θα επιτεθεί την Ελλάδα το 1940. Η απόφαση ελήφθη στις 16 Οκτωβρίου από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Ντούτσε και η επίθεση είχε προγραμματιστεί για τις 26 Οκτωβρίου. Τελικά, αυτή μεταφέρθηκε τις 28 του μήνα ώστε να συμπέσει με τη 18η επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη, που έφερε και τους φασίστες στην εξουσία.
Διακόπτουμε για διαφημίσεις με μια φωτογραφία του Ιωάννη Μεταξά να χαιρετάει ναζιστικά σαν άλλος Κωνσταντίνος Πλεύρης (ή το αντίθετο):
Οι πληροφορίες για την επικείμενη ιταλική επίθεση, έφτασαν πολύ γρήγορα και στα αφτιά του Ιωάννη Μεταξά και αυτός, με τη σειρά του, ενημέρωσε τους υπουργούς του. Την ίδια στιγμή, στην Αθήνα είχε δημιουργηθεί μία διαφορετική, σίγουρα όχι πολεμική ατμόσφαιρα καθώς στην νεοσύστατη Λυρική Σκηνή, θα παιζόταν η όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι, Μαντάμ Μπατερφλάι.
Μετά την παράσταση, ο πρέσβης της Ιταλίας, Εμανουέλε Γκράτσι, κάλεσε τον Ιωάννη Μεταξά σε γεύμα, με τον δικτάτορα να αρνείται ενώ το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου, η αίσθηση πως πλησιάζουμε σε πόλεμο, έγινε πιο έντονη. Τελικά, στις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας, ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα θα συναντηθεί με τον Μεταξά δίνοντάς του ένα τελεσίγραφο με το οποίο ο Μουσολίνι απαιτούσε από την Ελλάδα να μην εμποδίσει το στρατό του να καταλάβει ορισμένες στρατηγικές θέσεις στη χώρα μας.
Η κυβέρνηση των Αθηνών είχε διορία τρεις ώρες για να δώσει την απάντησή της η οποία ήταν η εξής: «Donc, Monsieur c’est la guerre» (λοιπόν, κύριέ μου έχουμε πόλεμο).
O ελληνικός λαός και οι εφημερίδες της εποχής, έζησαν κάπως έτσι την ημέρα που η χώρα μας, μπήκε και με τη βούλα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο:
Ψύχραιμη η ΕΣΤΙΑ, όπως πάντα. «Με την βοήθειαν του Θεού!»
Με πληροφορίες από το iefimerida.gr
