Στον Κολωνό. Ένα βράδυ Δευτέρας. Δυο πράγματα μπορείς να κάνεις όταν η πραγματικότητα έρχεται στην επικαιρότητα για να μας ξυπνήσει από το κώμα της παραλυτικής ανεμελιάς μας. Να την αγνοήσεις ή να την αντιμετωπίσεις. Για να την αντιμετωπίσεις πρέπει να βγάλεις τα παραμορφωτικά γυαλιά που σου φόρεσαν τα προνόμια σου. Να αρχίσουν να σε ενοχλούν τίτλοι σε γυναικεία και lifestyle site που μιλούν για 12χρονες και 15χρονες πανέμορφες κόρες διασημοτήτων. Και να μην θεωρείς τις γυναικοκτονίες και το #MeToo μια μόδα. Εκτός αν έχεις μια πατριαρχική ατζέντα μισογυνισμού να συντηρήσεις. Η πεποίθηση της άγνοιας είναι το απαραίτητο πρώτο βήµα για την απόκτηση της γνώσης.
Στον Κολωνό βρεθήκαμε για μια παράσταση. Από τη ζωή βγαλμένη. Και δεν ήταν εύκολο να την παρακολουθήσεις με στεγνά μάτια. Το 2005 στην Βέροια ένας 23χρονος μάγκας άντρας έπνιξε με τα χέρια του μια 20χρονη κοπέλα που κοιμόταν δίπλα του. Είχε ψάξει το κινητό της και υποτίθεται ότι βρήκε μήνυμα από άλλον άντρα. Και φυσικά προσπάθησε να συγκαλύψει την γυναικοκτονία και βγήκε στις εκπομπές της Αγγελικής Νικολούλη. Το έπαιζε αθώος ενώ στην πραγματικότητα την είχε θάψει κι έμπλεξε στο έγκλημα και τον ξάδελφο του. Κατέστρεψε ζωές γιατί θίχτηκε ο ανδρισμός του.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής έβαλε στο αυτοκίνητο το άψυχο σώμα της Κικής στη θέση του συνοδηγού και το μετέφερε στην περιοχή του Φράγματος Ασωμάτων Ημαθίας, στις όχθες του Αλιάκμονα, μία περιοχή εντελώς ερημική. Με τη βοήθεια ενός 40χρονου ξαδέλφου του έθαψαν την Κική και πέταξαν τα πράγματά της σε διαφορετικά σημεία ώστε να αποπροσανατολίσει τις έρευνες. Ο Δάνος Μουρατίδης συμμετείχε κανονικά στις έρευνες, είχε παραδεχθεί άλλωστε- ως ο πρώτος ύποπτος- πως είχαν όντως συναντηθεί με την Κική σπίτι του, είπε πως κοιμήθηκε εκεί, αλλά όταν ξύπνησε το πρωί, αυτή είχε φύγει. Μάλιστα, είχε πει πως το τελευταίο του μήνυμα, όταν του είχε πει να χωρίσουν ήταν “Όπως νομίζεις εσύ. Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένη. Καλά να περνάς, φιλάκια”.
Το true crime story και η δίψα μας να καταναλώνουμε αίμα είναι μια μόδα. Ξέρουμε πλέον τι βλέπετε στο Netflix. Αυτή η πραγματική ιστορία, ενός από τα πιο γνωστά εγκλήματα που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, αποτέλεσε την έμπνευση για τη συγγραφή και το ανέβασμα ενός νέου θεατρικού έργου, με μια διαφορά όμως: Το έργο αυτό δεν επικεντρώνεται στο θύτη, ούτε στο θύμα. O Γιώργος Χριστοδούλου, στην τρίτη του προσωπική σκηνοθεσία, μαζί με τους ηθοποιούς της παράστασης, προσπαθούν να κατανοήσουν το πώς ένας άνθρωπος, μια ολόκληρη κοινωνία , γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη συνεργός.
Κι εκεί στέκεσαι αμήχανος ως θεατής. Γιατί σου έχει εξανθρωπίσει ο σκηνοθέτης τον συνεργό του δολοφόνου. Στον έδειξε ως δοτικό σύζυγο, ως ηθικό γεμάτο ενοχές άντρα που δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του και το ρίχνει στο ποτό και στην απόσυρση. Και στέκεσαι μετέωρος ως άνθρωπος. Γιατί συμμετέχεις στο δράμα του.Aρχίζεις να αμφιβάλεις για τον ορισμό της δικαιοσύνης που είχες 90 λεπτά νωρίτερα. Mένεις χωρίς καμία ορθολογική απάντηση για το ποια είναι η ουσία της δικαιοσύνης στο τέλος της παράστασης.
Θεατρικά η παράσταση που είδαμε θα μπορούσε να απογειωθεί με καλύτερα σκηνικά (το τέχνασμα με τη ρωγμή είναι το μόνο που μας έμεινε από το σκηνικό). Οι μισές ερμηνείες θύμιζαν επεισόδιο του Κόκκινου Κύκλου. Ωστόσο κι αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία. Αξίζει να δεις αυτή την παράσταση στο θέατρο επί Κολωνώ που σου εξηγεί τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Για να μην συνεχίσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα, μια φράση που χρησιμοποιούμε για να επουλώσουμε την ναρκισσιστική ηθική μας ανωτερότητα.
Υγ: Εξαιρετικός ο Χρήστος Κοντογεωργής και η Φανή Παναγιωτίδου στο σπαραχτικό ρόλο της μάνας. Στη συνάντηση με την Τασούλα λίγο πριν τελειώσει η παράσταση ανατριχιάσαμε.
Info: Δευτέρα-Τρίτη στις 21:00 στο Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12, Αθήνα. Σκηνοθεσία – κείμενο: Γιώργος Χριστοδούλου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Κοντογεώργης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Μαρία Προϊστάκη, Φανή Παναγιωτίδου.
