Παρόλο που πρόκειται για μια παλιά βιομηχανία, η εικόνα των strip clubs έχει παραμείνει σταθερά δεμένη με τα γνωστά κλισέ: μια σκοτεινή αίθουσα με πολλά γυαλιστερά, κόκκινα έπιπλα. Παρέες αντρών με κοστούμια να σερβίρονται από γυναίκες που όχι μόνο μπορούν να περπατήσουν, αλλά καταφέρνουν και να δουλέψουν και να χορέψουν σε δεκαπεντάποντα. Ένας μεταλλικός στύλος, μια disco μπάλα ίσως, μια ταμπέλα απ’έξω που να καλωσορίζει αρρενωπότητες. Είναι πράγματι μια παλιά βιομηχανία με αρκετά κλισέ, κι όμως πολλοί δεν έχουν μπει ποτέ στο σύμπαν της.
Το λεύκωμα “Wanting You To Want Me: Stories From the Secret World of Strip Clubs” είναι κάτι σαν ένα μαγικό εισιτήριο για όποιον ευχήθηκε να μπορούσε να μπει αόρατος σε ένα strip club. Για όποιον τα βρίσκει πολύ ασφυκτικά, πολύ σεξιστικά, για να περάσει σε αυτά ένα βράδυ. Σε αυτό το λεύκωμά ζωντανεύουν όλα: η ασάφεια, τα κλισέ, οι χορεύτριες, που αποτελούν την καρδιά της βιομηχανίας. Κλικς που «πιάνουν» τις γυναίκες στις στιγμές που ησυχάζουν, που ανανεώνουν το κραγιόν τους, που πίνουν μια γουλιά από το κόκκινο κρασί τους.
Η Bronwen Parker-Rhodes ήθελε πάντα να αφιερώσει ένα project στα χρόνια της ως στρίπερ. Να μιλήσει για την εμπειρίες της πίσω από τις κλειστές πόρτες των strip clubs. «Σύντομα κατάλαβα πως ο μοναδικός τρόπος να πω αυτές τις υπέροχες ιστορίες είναι με το να μεταφέρω τις λέξεις αυτών των γυναικών και να τις μετατρέψω σε ένα βιβλίο», αναφέρει σε συνέντευξή της στο Another. Τότε συναντήθηκε με την art writer, Emily Dinsdale. «Νομίζω πως τα strip clubs είναι συναρπαστικά και κάπως ερωτεύτηκα τις γυναίκες που γνώρισα και πολλά στοιχεία του κόσμου του στριπτίζ που συνάντησα. Παρόλο που το στριπτίζ περιλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι performance και τεχνικής, υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα που ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι εξομολογητικοί και δίνει χώρο για πολλές προσωπικές συζητήσεις», τόνισε η Dinsdale στην κοινή τους συνέντευξη.
Συχνά, η στερεοτυπική αντίληψη που «κυνηγά» τις γυναίκες που κάνουν στριπτίζ δεν φεύγει από το μυαλό του μέσου ανθρώπου, όσες φορές και αν του υπενθυμιστεί πως πρόκειται για κανονικές γυναίκες. Με προσωπική ζωή, σαν όλες τις άλλες. «Υπάρχει σίγουρα μια καρικατούρα του στριπτίζ, που κάποιες γυναίκες υιοθετούν, σαν πηγή δύναμης», εξηγεί η Emily, τονίζοντας πως στις φωτογραφίες που επιμελήθηκαν θα δει κανείς στρίπερς που ξεφεύγουν από αυτό το καλούπι. «Νιώσαμε έντονα πως δεν θέλαμε να κάνουμε τις ίδιες ερωτήσεις, που εμείς σαν στρίπερς, δεχόμαστε συνεχώς. Θέλαμε να επικεντρωθούμε στις ιστορίες των εμπειριών τους μέσα στο κλαμπ, παρά να τις κάνουμε να αιτιολογήσουν γιατί χορεύουν. Θέλαμε οι αναγνώστες να νιώσουν σαν να κάθονται πίσω τους στα καμαρίνια όσο ετοιμάζονται για τη βάρδια, να νιώσουν σαν να παίρνουν μέρος σε προσωπικές συζητήσεις», λέει η Parker-Rhodes.
«Τα καμαρίνα είναι πραγματικά ένας μαγικός χώρος. Νιώθω σαν να βρίσκομαι τόσο κοντά σε μια ποικιλία γυναικών με διαφορετικά backrounds – και μετά το να αφαιρείς όλα τα ρούχα σου, δημιουργεί μια ειλικρίνεια και μια ευθύτητα. Οι συζητήσεις που γίνονται εκεί είναι τόσο άφιλτρες και ξεκαρδιστικές, είναι πραγματικά αναζωογονητικό», τονίζει.
Κάνε μια βόλτα στο σύμπαν των strip clubs μέσα από εννιά φωτογραφίες:
