Με την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό να εξελίσσεται ραγδαία, μνήμες προβληματικών συμπεριφορών από ενήλικες προς ανήλικα άτομα ξυπνούν. Ακόμα -ή μάλλον κυρίως- σε άτομα που τις είχαν θάψει άτσαλα στο υποσυνείδητο, σπρώχνοντάς τες κάτω από το χαλάκι. Το να γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές πως ανήλικα άτομα δέχονται σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ανάρμοστα αγγίγματα εκεί έξω είναι βίαιο. Κυρίως για όσους προτιμούν να πιστεύουν πως τέτοια περιστατικά γίνονται πάντα γνωστά και προλαμβάνονται τα χειρότερα.
Τυχαία πέσαμε πάνω σε μια ανάρτηση της σελίδας “30 χρονώ, ανύπαντρες”, όπου οι διαχειριστές έκαναν μια γενναία αρχή. “Θελω να μου πείτε τα κορίτσα εδώ μέσα πόσο χρονών ήσασταν οταν νιώσατε πρώτη φορα οτι καποιος ενηλικος σας κοιτουσε με προκλητικο τροπο ή σας εκανε καποιο σχολιο ξεκαθαρα πονηρο ακομη κι αν περασε για «αστειακι». Ξερω οτι θα το θυμαστε γιατι δεν ηρθε μονο του. Ηρθε μαζι με ενα βαρυ, πηχτο αισθημα ενοχης και βρωμιας που ακομα και αν δεν σας απασχολούσε καθημερινα, εκανε καιρο να ξεπλυθεί εντελως απο μεσα σας. Εγω ημουν 11 στα 12.”
Στα σχόλια, τα κορίτσια που ακολουθούν τη σελίδα απάντησαν, χωρίς φόβο, και μας ξύπνησαν άτσαλα. “Δημοτικό. Γέρος στο λεωφορείο μου λεγε τι ωραίο κοριτσάκι που είμαι και με πίεζε να κατέβω μαζί του στη στάση να μου πάρει ένα γλυκό”, έγραψε μια χρήστης, ενώ μια άλλη, ανέφερε πως όταν ήταν 13 ετών, περνώντας μπροστά από μια παρέα μεσηλίκων, ένας από αυτούς φώναξε σε εκείνη και τη φίλη της να μη δένουν τις ζακέτες τους στη μέση γιατί τους κόβουν τη χαρά. Αν υποθέσουμε ότι χυδαιότητα έχει μια κλίμακα, μερικά σχόλια είναι από χυδαία μέχρι τρομακτικά, σχεδόν τραυματικά. Θα τα παραθέσουμε παρακάτω.
Κάπου εδώ να αναφέρουμε, πως σε αυτό το βαθιά προβληματικό, αλλά και “λυτρωτικό”, όπως επεσήμανε μια από τις γυναίκες που σχολίασαν, σαν βάρος, σαν ένα ακόμα πλήγμα, έρχεται η αντίδραση πολλών γονιών, που θεώρησαν τα παιδιά τους υπερβολικά όταν παραπονέθηκαν για τέτοια περιστατικά ή εδραίωσαν ως δεδομένο ότι ένας ηλικιωμένος μπορεί ας πούμε να “λιμπιστεί” ένα “φρέσκο” μικρό παιδί.
Παρακάτω συγκεντρώσαμε δέκα από τα σχόλια στο thread, το οποίο θα βρείτε ολόκληρο στο τέλος του κειμένου.
“Τι να πρωτοθυμηθώ; Τους μεθυσμένους σκατόγερους που ένα βράδυ ζήτησαν από μένα και την ξαδέρφη μου, 15 και 12 ετών αντίστοιχα, να πάμε μαζί τους για ποτό στην πλατεία; Τον καθηγητή που με άγγιζε στο στήθος στα 12 με 13 μου; Τον ανώμαλο που φανταζόταν μεγαλόφωνα να ήταν το παγωτό στα χείλη μου στα 9 μου; Άλλα περιστατικά ακόμα μικρότερη που δε θέλω καν να αναφέρω.”
“13. Στα παλιά Λαδάδικα, πριν γίνουν “in”. Γλοιώδης τύπος γύρω στα 60 με γραπωνει από πίσω, με σηκώνει στο αέρα και με τραβάει μέσα στο στενό.
Δεν έβλεπα το πρόσωπο του, αλλά θυμάμαι ότι ήταν εύσωμος, μύριζε άσχημα και φορούσε τζιν και καρό πουκάμισο με διπλωμένα μανίκια. Άρχισα να ουρλιάζω με όλη μου την δύναμη “βοήθεια φωτιά” και βλέπω δύο τρανς που κάνανε πιάτσα λίγο πιο κάτω, να τρέχουν προς το μέρος μου φωνάζοντας “άσε ρε σιχαμα κάτω το παιδί “. Τον πλάκωσαν στο ξύλο η μια μου φώναζε “τρέξε μικρή….βγες στην παραλιακή “. Έτρεχα και δεν κοίταξα πίσω μου. Δεν τις είπα ούτε καν “ευχαριστώ”. Έκτοτε σχεδόν καθημερινά. Χυδαία catcall, χουφτώματα σε λεωφορεία και σχολείο και σεξουαλικές χειρονομίες ασχέτως ώρας.”
“Στο γυμνάσιο,είχα σαπίσει στο ξύλο όποιον τολμούσε να απλώσει χέρι σε μένα αλλά και σε οποιαδήποτε άλλο κορίτσι. Και είχα σαπίσει πολλούς. Μέχρι το τέλος της Β γυμνασίου δεν τολμούσε κανένα χέρι να απλωθεί. Στο λεωφορείο και στον δρόμο, τους ξεμπρόστιαζα κανονικά. Ευτυχώς η μητέρα μου σε περιστατικο που ήμασταν μαζί , είχε επέμβει πολύ δυναμικά, οπότε είχα καλό παράδειγμα.
Η χοντρή παρενόχληση σταμάτησε λίγο αφότου έκλεισα τα 30.”
“Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα πέρα από το ότι κάποια στιγμή μικρή είχα τη μάνα μου να μου λέει ότι πρέπει να προσέχω γιατί έτσι φρέσκια που είμαι οι παππούδες θα με βλέπουν και θα με λιγουρευονται…”
“Ήμουν 6, το ανέφερα στην οικογένεια μου και το έκριναν ως ακίνδυνο. Σήμερα όμως ξέρω ότι ήταν βιαστής που τον γλίτωσα ξώφαλτσα.”
“Δημοτικό. Γέρος στο λεωφορείο μου λεγε τι ωραίο κοριτσάκι που είμαι και με πίεζε να κατέβω μαζί του στη στάση να μου πάρει ένα γλυκό.”
“Τελευταία τάξη του δημοτικού γυρνάω πρώτη φορά με τα πόδια από το αποκριάτικο πάρτυ του σχολείου ντυμένη γατούλα με ένα φόρεμα μέχρι το γόνατο και μποτάκια με χοντρό μικρό τακουνάκι μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά απογευματάκι Κυριακής αφού μένω τελευταία και έχω να περπατήσω περίπου 200 μέτρα μέχρι το σπίτι σταματάει αμάξι δίπλα μου και αρχίζει και με παρενοχλεί ρωτώντας με που πάω τόσο μικρή και όμορφη μόνη μου και κόβει ταχύτητα και πηγαίνει το αμάξι του δίπλα μου όσο προχωράω με ρωτάει αν θέλω να με πάει κάπου και ευτυχώς βλέπω την πόρτα του σπιτιού μου και πριν βαλω την τρεχάλα του φωνάζω δυνατά πάω έκτη δημοτικού ρε γελοίε και φεύγω τρέχοντας!!!!ηταν η πρώτη παρενόχληση της ζωής μου στο δρόμο ταυτόχρονα με την πρώτη φορά που γύρισα από κάπου μόνη μου…άργησα πολλά χρόνια να ξανά κυκλοφορήσω μόνη μου μετά την Τρίτη γυμνασίου διότι φοβόμουν!”
“Ήμουν 15 χρονών, είχα λυσσάξει εγώ να δουλέψω για να έχω δικά μου χρήματα. Απογεύματα μετά το σχολείο μοίραζα φυλλάδια για ένα κέντρο αισθητικής. Ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας (50αρης) ερχόταν πολλές φορές όταν επρόκειτο να παραλάβω (στην αρχή) και να παραδώσω φυλλάδια (στο τέλος). Τον θυμάμαι με γλοιώδη ύφος να βρίσκει δικαιολογίες για να με αγγίξει, να με πιάνει από την μέση, να μου ζητάει να βγούμε. Η σύζυγος το γνώριζε, το είχε δει. Το έκανε και σε άλλες εργαζόμενες κοπέλες. Το όλο σκηνικό μου δημιουργούσε την αίσθηση πως είναι λογικό, αφού άντρας είναι. Την 2η φορά που ένιωσα… ‘δυσάρεστα’ σταμάτησα από την δουλειά.”
“8-9 από ένα γέρο γείτονα. Περνούσα και μου έλεγε διάφορα πρόστυχα που δεν καταλάβαινα τότε αλλά ήξερα ότι ήταν κάτι κακο. Οι λέξεις μου έμειναν στο μυαλό και όταν μεγάλωσα αρκετά για να καταλάβω τι μου είπε έπαθα σοκ και αηδία. Επίσης να προσθέσω ότι από τότε δε θυμάμαι ούτε μια φορά στη ζωή μου να βγήκα έξω και να μην είχα κοίταγμα ή σχόλιο. Στα 14 πέρασα περίοδο που δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι ή έβαζα τα ρούχα του μπαμπά μου για να περνάω απαρατήρητη.”
“5-6; Άγνωστος, μεθυσμένος παππούς σε πανηγύρι, μου ζήτησε να του πιάσω το χέρι και «να παμε να μου αγορασει τα παιχνίδια που ηθελα».
Ακομα θυμάμαι τα κατακόκκινα μάτια του.”
“11-12… Ο σκατοπαιδοκαρδιολογος στο Αγλαΐα Κυριάκου που μου έκανε τον υπέρηχο, είπε στον ειδικευόμενο ” δες βυζάρες που έχει το μικρό”….. Είχε βγάλει τη μάνα μου έξω αυτός χωρίς λόγο… Ευτυχώς που ο ειδικευόμενος αντέδρασε και μαζεύτηκε .. του απέσπασε την προσοχή με το να κάνει ταχαμ ερωτήσεις έντονα εκείνη τη στιγμή, κάτι που κατάλαβα μεγαλώνοντας…..
Αν και τώρα θυμήθηκα πως στα 5-6 σταμάτησε αυτοκίνητο μπροστά μου άνοιξε την πόρτα να εμποδίσει να περάσω, με εγκλώβισε στο πεζοδρόμιο και έβγαλε μια σοκολάτα να μου δώσει… “Έλα να την πάρεις”.. έκανα όπισθεν και άρχισα να τρέχω στο σπίτι μου… Ευτυχώς πάντα ήμουν πιο ώριμο παιδί απ’ την ηλικία μου και είχα ένστικτο…”
“Στα 12 και στα 13 μου πετάχτηκε στο ίδιο σημείο επιδειξιας..την πρώτη φορά σαστισα και ετρεχαν σαν τρελή..τη δεύτερη έσκυψα πήρα πέτρες και του άλλαξα τα φώτα..καλέσαμε περιπολικο,με πήραν οι μπάτσοι και κάναμε γυρες στις γειτονιές μήπως τον πετύχουμε….άδικα…”
“Στα 14 με σταματάει γνωστός του πατέρα μου και μου μίλαγε χυδαία τύπου ” να σε γλείψω μανάρι μου απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια”. δεν ξέρω πόσα καντήλια έφαγε απ’ τον πατέρα μου και του είπε ” δεν ήξερα ότι είναι κόρη σου”…το ότι ήμουν παιδί δεν είχε σημασία… Σιχαματα όλοι!”
Εδώ το post:
