Υπάρχουν πολλές καλές κουζίνες εκεί έξω, άλλα όπως και να το κάνουμε, μερικές είναι πιο γευστικές από τις άλλες. Η μεξικάνικη ανήκει στην κατηγορία με την μεγάλη ταμπέλα που πάνω της αναγράφεται “κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί”. Γιατί, μεταξύ μας, ποιος μπορεί να αντισταθεί στα τάκος, τα μπουρίτο, τα νάτσος και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά πιάτα του Μεξικού; Κανείς. Ούτε εμείς μπορούμε και δεν έχουμε καμία διάθεση να το κρύψουμε.
Για το λόγο αυτό, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Αncho στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του πριν από λίγους μήνες για να δούμε αν υπάρχουν κι άλλα άτομα σαν και εμάς που μόλις ακούνε για μεξικάνικο, σχεδόν δακρύζουν από τη χαρά τους. Στο Χαλάνδρι, την Κηφισιά και τη Γλυφάδα, τις τρεις περιοχές που θα βρεις επίσης το Ancho, σίγουρα υπάρχουν. Ε, τα βρήκαμε και στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο τα βρήκαμε, αλλά μελετήσαμε και την συμπεριφορά τους.
Αυτοί οι άνθρωποι ζουν ανάμεσά μας. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί κάνουν τη ζωή μας καλύτερη και σίγουρα πιο γευστική. Ακολουθούν οι 5 τύποι που συναντά κανείς στο μεξικάνικο αλλά πριν φτάσουμε εκεί, θέλουμε να σας προειδοποιήσουμε. Θα σας ανοίξει η όρεξη. Όταν διαβάζεις για φρέσκα και όχι κατεψυγμένα υλικά, πολλούς συνδυασμούς και πως έχεις την ελευθερία να επιλέξεις εσύ τη βάση του πιάτου σου όπως και της γέμισης ή των υλικών, δεν υπάρχει γυρισμός.
Ο ενοχικός λαίμαργος
Photo: Γιάννης Στάθης
Εδώ συναντάμε τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας που, σε μια στιγμή αδυναμίας (ή παρατεταμένης ενοχής, όπως το δει κανείς), αποφασίζει ένα πρωί της Δευτέρας να αλλάξει μερικές από τις διατροφικές του συνήθειες. Για να τεστάρει τον βαθμό της αυτοσυγκράτησής του, πηγαίνει συχνά στο Ancho για μεξικάνικο και, πραγματικά, του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια καθώς τηρεί την υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του -ίσως και όχι.
Photo: Γιάννης Στάθης
Τρώει συνήθως ένα (μπορεί και παραπάνω) γενναίο μπουρίτο με σιγομαγειρεμένο με τις ώρες μοσχάρι barbacoa, fajita veggies, σάλτσα ranchera (ή tomatillo verde ή pico de gallo ή oποία είναι από τις signature salsas του Ancho) και όλα τα φρέσκα υλικά που υπάρχουν διαθέσιμα ενώ δεν παραλείπει να ζητήσει extra σάλτσες και συνοδευτικά γιατί… Δεν υπάρχει γιατί, απλώς του αρέσει. Επειδή είναι ενοχικός και προσέχει, όμως, διαλέγει πίτα ολικής για να βρει την απόλυτη ισορροπία στις επιλογές του. Δεν τη βρίσκει, αλλά μην του το πείτε. Τουλάχιστον ευχαριστιέται το φαγητό του, αυτό έχει σημασία.
Χαρακτηριστική ατάκα: “E, προσέχω λίγο μωρέ”.
Ο “Δράκος”
Όλοι έχουμε έναν “Δράκο” στην παρέα. Μιλάμε για τον τύπο που λατρεύει τα καυτερά και που δεν σταματάει να δοκιμάζει καυτερές σάλτσες (tomatillo verde, flaming habanero & ghost pepper) μέχρι να μουδιάσει η γλώσσα του και να ιδρώσει το μέτωπό του. Λίγες χαρτοπετσέτες ρε παιδιά, δεν τον βλέπετε τον άνθρωπο που στάζει;
Photo: Γιάννης Στάθης
Οι φίλοι του, συνηθισμένοι πια, όταν πάνε για μεξικάνικο του προτείνουν το τραπέζι κοντά στον πυροσβεστήρα αλλά αφού εκείνος αρνείται και πιστεύει ότι μπορεί να αντέξει τα πάντα, του παραγγέλνουν ένα frozen Mango Daiquiri όσο αυτός ξεφυσάει από το κάψιμο. Ο καθένας με τις επιλογές του, δεν κρίνουμε. Συνήθως ξεκινάει με τραγανά νάτσος στα οποία έχει αδυναμία (και ποιος δεν έχει;) και τουλάχιστον 6 dips μέχρι να φτάσει στα υπόλοιπα πιάτα. Πόσο ταμπάσκο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος, άραγε; Εν τω μεταξύ το Ancho προσφέρει και σάλτσες μέτριας έντασης (pico de gallo & ranchera) αλλά όχι, εκείνος θέλει να το “τερματίσει” και επιμένει στην ghost pepper.
Photo: Γιάννης Στάθης
Χαρακτηριστική ατάκα: “Καίγομαι, αλλά μ’ αρέσει”.
O churri-στας
Photo: Γιάννης Στάθης
Είναι χειροποίητα, ζεστά και αχνιστά. Είναι επίσης τραγανά, πασπαλισμένα με ζάχαρη και κανέλα όσο τα σπιτικά dip από σοκολάτα Mayan και Dulce De Leche (ναι, ναι, καραμέλα) περιμένουν ανάμεσά τους για να δεχτούν το απαλό του άγγιγμα. Αχ αυτά τα churros, δεν έγιναν τυχαία η αγαπημένη συνήθεια του Παναγιώτη όταν πάει για μεξικάνικο.
Ο Παναγιώτης είναι ένας αγνός churri-στας, ένας γλυκατζής, ο τύπος που πάντα έχει χώρο για γλυκό παρά τα τάκος με τα οποία έχει γεμίσει το κενό του. Δεν φημίζεται και τόσο για τους τρόπους του αφού αντί για “καλημέρα” όταν τον καλούν για να κανονίσουν την βόλτα τους, κάνει την εξής ερώτηση: “πάμε για churros;”. Και πώς να του αρνηθείς, όταν ξέρεις ότι στο Ancho τα churros αποκτούν αυτή τη χρυσαφένια και μυρωδάτη κρούστα επειδή ετοιμάζονται επιτόπου; Λεπτά και ανάλαφρα, πάντα θα έχεις “λίγο χώρο ακόμα” για αυτά.
Χαρακτηριστική ατάκα: “Ένα γλυκό το έτρωγα”.
Το παιδί της Μαργαρίτας
Photo: Γιάννης Στάθης
Θα μπορούσε να είναι το παιδί των λουλουδιών, αλλά όχι. Είναι συγκεκριμένα το παιδί της Μαργαρίτας και όταν λέμε της Μαργαρίτας, εννοούμε της frozen μαργαρίτας που συνδυάζεται άψογα με την μεξικανική κουζίνα. Ο Κώστας, λοιπόν, είναι αυτός ο τύπος.
Photo: Γιάννης Στάθης
Η αδυναμία στο συγκεκριμένο κοκτέιλ οφείλεται στη φρουτένια γεύση του (παίζει εναλλάξ με τις γεύσεις λάιμ και φράουλα) και τη δροσιστική του ιδιότητα. Μάλιστα, έχει γίνει θαμώνας του Ancho και φροντίζει πριν, μετά ή όσο τρώει το μπουρίτο του, να έχει στο χέρι του μία frozen μαργαρίτα. Και επειδή ο κόσμος αυτός είναι μικρός, πάντα βρίσκει άτομα που μπορεί να ανταλλάξει απόψεις γύρω από τη -μάντεψε- frozen μαργαρίτα.
Χαρακτηριστική ατάκα: “Στην υγειά μας”.
Ο “Φέρε κι’ άλλο γουακαμόλε”
Photo: Γιάννης Στάθης
Οι φίλοι του προσπαθούν μάταια εδώ και αρκετό καιρό να του εξηγήσουν ότι είναι “γουακαμόλε” και όχι “γουακαμόλι”. Βέβαια, δεν τον ενδιαφέρει η ονομασία, τον ενδιαφέρει η γεύση και η γεύση του γουακαμόλε, σύμφωνα πάντα με τον “Φέρε κι’ άλλο γουακαμόλι”, είναι η καλύτερη που έχει ενεργοποιήσει ποτέ τους γευστικούς του κάλυκες. Δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτό και ζητάει πάντα extra μέχρι το πιάτο του να γίνει πράσινο.
Photo: Γιάννης Στάθης
Γιατί επιμένει τόσο σε αυτό; Γιατί λατρεύει τα ολόφρεσκα αβοκάντο, δεν υπάρχουν καταψύξεις ή φούρνοι μικροκυμάτων στα Ancho και άρα παρασκευάζεται καθημερινά. Εντάξει, τελικά είναι λογική η “εμμονή” του. Μόλις η παραγγελία του είναι έτοιμη, ευχαριστεί κάποια ανώτερη δύναμη για το γαστρονομικό αυτό θαύμα και γεμίζει ό,τι έχει μπροστά του με… Φτάνει, πόσες φορές θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη σε αυτό το κείμενο; Καταλάβατε πολύ καλά τι θέλουμε να πούμε.
Χαρακτηριστική ατάκα: “Μπορώ να έχω λίγο ακόμα γουακαμόλε;
Μπορείς να επισκεφτείς το Αncho σε: Πλατεία Αγίας Ειρήνης, Αιόλου 25 (+30 698 043 6301)
Χαλάνδρι, Κολοκοτρώνη και Γυφτοπούλου 9 (210 6801097)
Κηφισιά, Κασσαβέτη 9 (211 1831882)
Γλυφάδα, Γιαννιτσοπούλου 3 (216 8001887)
