O Chris Shaw, με σπουδές στη φωτογραφία και αρκετές κάπως πρόχειρες δουλειές σε φωτογραφεία, δεν μπορούσε να πληρώσει το ενοίκιό του. Το 1992 ήταν ήδη άστεγος. Τη στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει άλλο πως αγνοεί το αδιέξοδο να έρχεται όλο και πιο κοντά, ένας Αλγερινός αχθοφόρος συνελήφθη εν ώρα εργασίας στο Borrington Hotel στο Southampton Row. Το ίδιο βράδυ ο Shaw έκανε τη βάρδιά του και τις επόμενες μέρες είχε ήδη εγκατασταθεί σε ένα από τα δωμάτια του ξενοδοχείου. Ήταν κομμάτι της οικονομικής συμφωνίας. Η βραδινή βάρδια ήταν δική του. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να βρει έναν τρόπο να καταφέρνει να μένει ξύπνιος. 

Για όλα όσα θα έβλεπε σε αυτές τις βραδινές εξωσυμπαντικές σχεδόν εμπειρίες, είχε ήδη βρει το κατάλληλο frame. «Ήξερα δυο πράγματα: έπρεπε να είναι ασπρόμαυρες και κατακόρυφες», λέει στο i-D. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια διαφημιστική αποτυχία, κόντρα στις φωτογραφικές τάσεις τις εποχής που απαιτούσαν χρώμα. Στην ουσία, όμως, το όραμα είναι όραμα. 

Περιγράφει όλα όσα είδε και έζησε εκεί ως χαοτικές, ξεκαρδιστικές και συχνά άγριες συναντήσεις με επισκέπτες. Ήταν το πρώτο άτομο που συναντούσαν, η ουσιαστική τους βοήθεια μέχρι να εγκλιματιστούν στο ξενοδοχείο. Οι σελέμπριτιζ με τις εκρήξεις θυμού τους στο λόμπι, οι σεξουαλικά ερεθισμένοι επισκέπτες που ξεκινούσαν να παραδίδονται στην καύλα ήδη από τους διαδρόμους, οι μεθυσμένοι πάρτι άνιμαλς που έκαναν εμετό από εδώ και από εκεί. Ναι, η νύχτα, ειδικά σε ξενοδοχεία μπορεί να μοιάζει με αμήχανο τετ-α-τετ με την αλήθεια ενός παράλληλου σύμπαντος. «Η λιγότερο αγαπημένη μου υποχρέωση ήταν να πηγαίνω αυτούς τους γυμνούς πελάτες που είχαν κλειδωθεί απ’ έξω, πίσω στα δωμάτιά τους», αναφέρει ο ίδιος, ενώ παραδέχεται πως σκεφτόταν πως «αν ένας από αυτούς τους μπάσταρδους κατέβει κάτω απόψε, θα τραβήξω μια φωτογραφία του». 

Το υλικό της σχέσης του με τα υποκείμενά του, βέβαια, δεν ήταν αυτή χωρίς έλεος φωτογραφική «εκμετάλλευση», αλλά η ανάγκη για σύνδεση, επικοινωνία. Τους φωτογράφισε με έντονο το στοιχείο της τρυφερότητας, συγκεντρώνοντας μια σειρά από φωτογραφίες που δημιουργούν έναν κόσμο γεμάτο από νυσταγμένους πελάτες, σεφ, πορτιέρηδες, sex workers και συναδέλφους του, όχι και τόσο απρόθυμους αχθοφόρους. Όλες αυτές οι ψυχές βρέθηκαν μπροστά του σε έναν κόσμο γεμάτο ανηθικότητα (πολλές φορές) και τεχνητό φως. Ξέρεις, αυτό το εκνευριστικό φως των ξενοδοχείων. Με ωμή, συναισθηματική ειλικρίνεια, ο Chris δούλευε με την πεποίθηση ότι η μοναχικότητα μπορούσε να μοιραστεί. 

Τα κλικς εκείνου του επαγγελματικού «φεγγαριού» δημιούργησαν το λεύκωμα “Night Porter”στο οποίο συγκεντρώθηκαν όλες εκείνες οι βραδινές συναντήσεις με τύπους που πολλοί πιστεύουν ότι περπατούν σε αυτόν τον πλανήτη μόνο τα βράδια και τα πρωινά εξαφανίζονται. Δες παρακάτω μερικά από αυτά. Μυρίζει βαθιά νύχτα, έτσι;