Χθες ήταν μια από τις πιο βίαιες «επετείους». Εκείνη της άγριας δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, από νυκοκυραίους που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει με πόση χυδαιότητα «βρήκε» το πόδι τους το κεφάλι του ακτιβιστή. Σήμερα, ακούμε το 13λεπτο podcast της Radcast, αφιερωμένο στη Zackie Oh. Ένα podcast στο οποίο μαθαίνουμε τις σκέψεις, τα βιώματα αλλά και την πεισματική της πίστη στην αισιοδοξία, μέσα από τη φωνή της Κλέλιας Ρένεση.
Πρόκειται για ένα δικαιωματικό podcast για την υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου, το οποίο επιμελήθηκε η RADCAST.GR σε συνεργασία με την ομάδα “Justice For Zak/Zackie”.
Φωνή σε σκέψεις του Ζακ, όλες από τα προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δοσμένες σαν ημερολογιακές καταχωρήσεις, έδωσε η Κλέλια Ρένεση, θυμίζοντάς μας το podcast με μια ανάρτησή της.
Η ηθοποιός διαβάζει σε ένα σημείο:
«Με τα αντίο έχω θέμα. Πάντα οι αποχαιρετισμοί μου ήταν ατσούμπαλοι, ατελείωτοι, συναισθηματικά φορτισμένοι, άγαρμποι. Ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για ανθρώπους, αλλά όχι μόνο. Ένα παράξενο πράγμα… Ενώ πάντα νιώθω ότι υπάρχει χώρος για το καινούργιο, εμπειρίες, φίλες ανθρώπους, έρωτες, αγκαλιές, αγάπες, ποτέ δεν ένιωσα ότι πρέπει να αδειάσω κάτι από τα παλιά για να μπουν τα νέα. Ίσως δένομαι παραπάνω από ό,τι πρέπει, ενθουσιάζομαι, αφήνομαι και δεν τα πάω πολύ καλά με τα face control. Έχω ένα κακό. Να βλέπω καλές προθέσεις. Δένομαι και βλέπω τους αποχωρισμούς σαν κομμάτια μου που ξεκολλάνε. Πολλές φορές με βία. Και μου αφήνουν αναπάντητα πώς και γιατί. Φέτος είχα αρκετούς και έμαθα με δυσκολία εκτός από το να αφήνομαι, και να αφήνω. Είδα πως αλλιώς δεν γίνεται. Μα είμαστε φίλοι, μα ήταν έρωτας, μα ανήκουμε στην ίδια κοινότητα, μα άλλος είναι ο εχθρός. Αχ καλό μου, μα δεν είναι πάντα έτσι κι ας φαινόταν. Το κοινό καλό δεν είναι πάντα τόσο κοινό. Δεν μπορείς να συμπορεύεσαι με αυτό που σε τρώει από μέσα. Μαθήματα όμως είναι όλα».
Άκου το podcast, που είναι «εκεί έξω» από τον Ιούλιο του 2021 και κράτησε μερικές από τις σκέψεις του Ζακ. Του Ζακ που διαβάζουμε πια σε συνθήματα και αρνούμαστε να τον αφήσουμε να ξεθωριάσει.
