Την αρχή κάνει η Βερόνικα (όχι το φρύδι της Σοφίας Χατζηπαντελή), η μητέρα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, όταν ζητάει από την μούσα να τραγουδήσει για αυτήν την ιστορία του ανθρώπου, σε ένα κομμάτι από την Οδύσσεια, με ένα παιδί να τρέχει πάνω στο νερό. Και κάπως έτσι, το 12λεπτο αυτό ταξίδι με τον τίτλο Νaija Odyssey, ξεκινά.

«Γιάννης, The Greek Freak. Αυτό είναι το όνομα που μου έδωσε ο κόσμος. Όλα όσα είμαι, απλά σε ένα όνομα. Μία χώρα. Αλλά δεν είμαι εγώ. Δεν είναι όλα όσα είμαι. Ποιος είμαι; Υπήρχαν στιγμές που ούτε εγώ δεν ήξερα», λέει ο Γιάννης και προλογίζει την μίνι ταινία του WhatsApp.

O Greek Freak μιλάει για τις πρώτες του μέρες στο Μιλγουόκι που του έλειπε η οικογένειά του και στη συνέχεια γυρίζει πίσω στις αναμνήσεις του στα Σεπόλια ως παιδί, όταν ήθελε να φορέσει την φανέλα της Εθνικής Ανδρών και στο γεγονός ότι ένιωθε παρείσακτος, ή αλλιώς «ξένοι στην ίδια τη γειτονιά μας».

«Στην Ελλάδα ήμουν Νιγηριανός. Στην Νιγηρία ήμουν Έλληνας. Ζούσα στην μέση. Ανάμεσα σε δύο χώρες, δύο ταυτότητες. Δεν είχα κάτι να με δένει με το σπίτι. Μου δίδαξαν να βρίσκω δύναμη στις ρίζες μου». Στην ταινία, οι αναφορές στην Ελλάδα και Νιγηρία είναι πάρα πολλές και στην ουσία, αυτή «σπάει» σε 4 κεφάλαια (Κανένας, αυτό είναι το όνομά μου, Κι όμως εν γνώσει μου το θέλω και το επιθυμώ, απ᾽ το πρωί ως το βράδυ, σπίτι μου να γυρίσω, να δω κι εγώ τη μέρα της επιστροφής, Η Γη των προγόνων σου, η πόλη των ‘ανοιχτών δρόμων’ στους οποίους έφτιαξαν το σπίτι τους, Καλό ταξίδι θα έχεις, τώρα που γυρίζεις, όσο και να πόνεσες όλα αυτά τα χρόνια), με το κάθε ένα να κάνει αναφορά στην Οδύσσεια του Ομήρου.

Σε άλλο σημείο, ο Γιάννης αναφέρει: «Οι γονείς μας δεν μπορούσαν να μας πάνε στην Νιγηρία, έτσι έφεραν την Νιγηρία στην Ελλάδα. Χάρη σε αυτούς ήξερα πως έμοιαζε, πώς μύριζε, τι γεύση είχε. Με έκαναν να καταλάβω ότι μπορώ να είμαι 100% Νιγηριανός, αλλά να είμαι ακόμα Έλληνας. Πάντα βρισκόμασταν ανάμεσα σε δύο κουλτούρες. Οι γονείς μου είναι από διαφορετικές εθνικότητες στην Νιγηρία, με άλλες γλώσσες. Ξέρουν πως είναι να είσαι στην μέση. Ο πατέρας μου έλεγε ότι αν δεν μιλάμε Γιορούμπα, δεν θα μιλάμε ίγκμπο. Έτσι μιλούσαμε ελληνικά.

»Στα Γιορούμπα, το όνομά μου ‘Αντετοκούνμπο’ σημαίνει ότι το στέμμα γύρισε από το εξωτερικό. Θέλω να μείνω πιστός στο όνομά μου, θέλω οι άνθρωποί μου να με δουν».

Τότε, φτάνουμε στο ανατριχιαστικό φινάλε: «Σε όλη την ζωή μου οι άνθρωποι προσπάθησαν να μου πουν ποιος είμαι. Αυτός που θα έπρεπε να είμαι. Από πού θα έπρεπε να κατάγομαι. Αλλά για μένα, για τόσες πολλές οικογένειες με ιστορία σαν την δική μου, δεν υπάρχει εύκολη απάντηση.

»Είμαι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Είμαι ανάμεσα σε κόσμους, κουλτούρες. Αυτό που είμαι, είναι μεγαλύτερο από ένα πράγμα, μία χώρα, μία ιδέα. Είμαι όλοι οι άνθρωποι που με καθοδήγησαν, κάθε άτομο που μου είπε ότι είναι εντάξει να είμαι στην μέση. Μπορώ να είμαι Έλληνας και Νιγηριανός. Μπορώ να ανήκω σε περισσότερες από μία κοινότητες. Περισσότερα από ένα σπίτια.

»Αν παραμείνεις συνδεδεμένος με τους ανθρώπους που σε οδηγούν, δεμένος στις ρίζες σου, θα ξέρεις πάντα ποιος είσαι. Πάντα θα είσαι κάτι περισσότερο από τον εαυτό σου. Αντιπροσωπεύεις κάτι μεγαλύτερο. Αντιπροσωπεύεις εμάς. Όλους εμάς. Δεν υπάρχει κανείς σαν εμάς».

Δείτε την ταινία: