Μετά από δυο χρόνια αμήχανης παύσης, λόγω της πανδημίας, το Street Mode Festival επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, ίσως την πιο κατάλληλη στιγμή. Εκείνη που μάς βρίσκει αποφασισμένους να πάρουμε όλα τα live, όλα τα party και τα events που στερηθήκαμε πίσω.
Το 12ο Street Mode Festival θα καταλάβει το Sonic Arena στις 23, 24 και 25 Σεπτεμβρίου με μια σειρά από live και εκδηλώσεις αφιερωμένες στην κουλτούρα του δρόμου. Προφανώς, το μουσικό line-up παραμένει πιστό στις ρίζες του φεστιβάλ με καλλιτέχνες της διεθνούς και ελληνικής σκηνής να δημιουργούν ένα σύμπαν φτιαγμένο από hip-hop, punk, heavy rock και indie ήχους. Αυτές τις τρεις μέρες, εκτός από τα live, την ψυχή των πιστών του θα κλέψουν όπως κάθε φορά και τα αφιερώματα στην τέχνη του δρόμου, το street dance, τα action sports και όλες οι άλλες -όχι και τόσο- εκπλήξεις.
Sexismfreenight x Street Mode Festival
Μια γρήγορη βόλτα στο site του φεστιβάλ, σε ενημερώνει για το μουσικό line-up, τα events, αλλά καταφέρνει και να κεντρίσει το ενδιαφέρον σου με το έντονο στοιχείο της γυναικείας ενδυνάμωσης και καταπολέμησης του σεξισμού, που κρύβεται σχεδόν παντού, όπως η ενσωμάτωση της πανευρωπαϊκής εκστρατείας, sexismfreenight. Πρώτη φορά το ακούς, σωστά; Το περιμέναμε, για αυτό και ζητήσαμε από την Εβίτα Σταύρου, Υπεύθυνη Ανάπτυξης Ευρωπαϊκών και Διεθνών Προγραμμάτων και Χάραξης Στρατηγικής/Συντονίστρια Εθελοντικών και Οικολογικών Δράσεων να μας εξηγήσει.
Εβίτα, τι ακριβώς είναι το sexismfreenight;
Tο sexismfreenight. είναι μια πανευρωπαική εκστρατεία που έχει σχεδιαστεί από διοργανωτές, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και πανεπιστήμια, για να ευαισθητοποιήσει τους θαμώνες σε πάρτι και φεστιβάλ σχετικά με τη σημασία της αποδόμησης του σεξισμού και της σεξουαλικής βίας στη νυχτερινή ζωή, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να δραστηριοποιούνται στην πρόληψη και την αποτροπή σεξιστικών συμπεριφορών και σεξουαλικής παρενόχλησης, μέσα από έξυπνες οπτικές παρεμβάσεις στο χώρο.
Πώς προέκυψε η ιδέα;
Σαν ομάδα συζητούσαμε συχνά πως θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα του σεξισμού και της σεξουαλικής βίας, αν και δεν παρατηρήσαμε αντίστοιχες συμπεριφορές στην διοργάνωση, αναγνωρίζουμε την πλατφόρμα που μας δίνεται για να επικοινωνήσουμε και -γιατί όχι- να βάλουμε το λιθαράκι μας, κατά της κουλτούρας του σεξισμού.
Τα δύο χρόνια της αναγκαστικής παύσης, οι συζητήσεις αυτές εντάθηκαν δυστυχώς με αφορμή την έξαρση των περιστατικών έμφυλης βίας, θέλαμε λοιπόν να αφήσουμε ένα πιο έντονο στίγμα στην φετινή διοργάνωση, με μια προσέγγιση που να ταιριάζει όμως και στην φιλοσοφία του φεστιβάλ.
Πώς ενσωματώθηκε τελικά στο φεστιβάλ;
Είδα ένα από τα πόστερ της εκστρατείας σε ένα από τα νυχτοπερπατήματα μου σε ένα ταξίδι στην Λετονία και με ιντρίγκαρε το πόσο άμεση και επί της ουσίας ήταν η παρέμβαση, καθώς και το μέγεθος του κοινού που μπορούσε να επηρεάσει με μια απλή τοποθέτηση μιας αφίσας. Κατευθείαν σκέφτηκα ότι αυτή η εκστρατεία πρέπει να ενσωματωθεί στο φετινό StreetMode και όχι μόνο. Στόχος μας μέσα από την συμμετοχή μας στην υποστήριξη αυτής της καμπάνιας είναι να εμπνεύσουμε δράση, να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους χωρίς να ντροπιάζουμε ή να κρίνουμε, εστιάζοντας στην καταπολέμηση του σεξισμού με δημιουργικότητα, ακτιβισμό και μαζικές δοκιμές. Τις περισσότερες φορές εμείς ως παρευρισκόμενοι θεατές (bystanders) δεν παρεμβαίνουμε επειδή απλά δεν καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση διαταράσσει την ευημερία, τη διασκέδαση και την ασφάλεια κάποιου ή ότι έχουμε έναν κοινωνικό ή σωματικό φόβο. Ήρθαμε, λοιπόν, σε επικοινωνία με τους εμπνευστές και υλοποιητές της εκστρατείας, ανατυπώσαμε το επικοινωνιακό υλικό και the rest is history .
Ποιες συμπεριφορές που ενδεχομένως θεωρούμε αποδεκτές τις νύχτες μας, είναι κατά βάθος σεξιστικές;
Το αν τις θεωρούμε αποδεκτές ή όχι, είναι μια μεγάλη συζήτηση, και οι σεξιστικές συμπεριφορές δεν θα έλεγα ότι είναι κατά βάθος, αλλά είναι στην επιφάνεια και στα μούτρα μας, από το πώς προσφωνεί κανείς χαϊδευτικά τα άτομα πίσω από το μπαρ (γιατί καλό είναι να αναφέρουμε ότι οι σεξιστικές συμπεριφορές εκφράζονται προς όλ@ τα φύλα), στο πού σταματάει το φλερτ και ξεκινάει η παρενόχληση και τα ‘χαριτωμένα αστεία’ ανάμεσα σε άλλα.
Δυστυχώς όλοι έχουμε βρεθεί στην θέση του θεατή τέτοιων συμπεριφορών, στόχος μας με την φιλοξενία της εκστρατείας είναι να προβληματίσουμε, να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους στο να βγουν από την θέση του παθητικού παρατηρητή και να πάρουν θέση κατά του καθημερινού σεξισμού.
Τελικά είναι χρέος μας να παρεμβαίνουμε όταν γινόμαστε μάρτυρες έστω και οριακών σεξιστικών συμπεριφορών;
Η εκστρατεια του sexismfreenight δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτό, για να μας προβληματίσει ως προς την θέση/στάση που παίρνουμε όταν γινόμαστε μάρτυρες σεξιστικών και άλλων προσβλητικών συμπεριφορών. Παραμένουμε παθητικοί παρατηρητές ή αντιδρούμε/ παρεμβαίνουμε ; Προσωπικά θεωρώ ότι, ναι, είναι χρέος μας να παρέμβουμε και να πάρουμε θέση λαμβάνοντας πάντα υπόψιν την ασφάλεια του ατόμου και την δική μας, γιατί όπως είπε και ο αγαπημένος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ‘Στο τέλος, θα θυμόμαστε όχι τα λόγια των εχθρών μας, αλλά την σιωπή των φίλων μας’.
Ποιες δράσεις περιλαμβάνει η καμπάνια;
H καμπάνια του sexismfreenight είναι μια καμπάνια φτιαγμένη για τους δρόμους και την νύχτα. Είναι λοιπόν μια σειρά από αφισάκια που πραγματεύονται τις επιλογές του ‘Παρατηρητή’ σε διάφορα σενάρια που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ήδη βιώσει στα νυχτοπερπατήματά μας, και ευχόμαστε να προβληματίσει και να ‘ξεκινήσει’ συζητήσεις, όπως και κάθε street art παρέμβαση.Τα πόστερ θα είναι τοποθετημένα σε αρκετά σημεία του χώρου και θα μοιραστούν και αυτοκολλητα με το σλογκαν #SexismIsAVirus
Οι Γυναίκες του Street Mode
Μιλήσαμε με τις Γυναίκες της ομάδας του Street Mode. Δεν νιώθουν καθόλου εξωγήινες, απλώς επειδή η κοινωνία δεν ξέρει πώς ακριβώς να τις ενσωματώσει στα καλούπια της, αλλά αισθάνονται αισιόδοξες σαν κομμάτι μιας μεγάλης εναλλαγής. Είναι λάτρεις του δρόμου, νέες μανούλες, αγαπούν τη Θεσσαλονίκη και είναι κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένες για το φετινό φεστιβάλ. Οι Κίκα Κουπαράνη (υπεύθυνη δράσης body painting), Τζο (παρουσιάστρια των street dances του Street Mode), Δήμητρα Σαμσάκη (μέλος της επικοινωνιακής ομάδας), Νατάσα Καρσανίδου (χορεύτρια και χορογράφος), Άννη Μαυρίδου (μέλος της ομάδας διαχείρισης των μπαρ), Εβίτα Σταύρου (υπεύθυνη ανάπτυξης ευρωπαϊκών και διεθνών προγραμμάτων και χάραξης στρατηγικής / συντονίστρια εθελοντικών και οικολογικών δράσεων) μάς συστήνονται και καταλήγουν πως δεν θα ήθελαν να είναι πουθενά αλλού πέρα από το Street Mode αυτό το Σαββατοκύριακο.
Συστηθείτε στους προβοκάτορες. Πώς “μπλέξατε” με το Street Mode;
Κίκα: Είμαι εικαστικός καλλιτέχνης και makeup artist. Εγώ και η ομάδα μου στο φεστιβάλ ζωντανεύουμε πίνακες! Πώς γίνεται αυτό; Κάνουμε τις δύο διαστάσεις τρεις και το αντίθετο, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με όγκους! Το canvalive, όπως το αποκαλούμε, ήταν ένα Project που ήθελα καιρό να υλοποιήσω. Πιο συγκεκριμένα, έχοντας ένα μεγάλο background ως πλαισιο τοποθετούμε ανθρώπους και αντικείμενα μέσα σε αυτό και δημιουργούμε μια εικόνα η οποία καταληκτικά βάφεται μαζι με τα μοντελα με abstract τεχνικές! Όταν πρότεινα την ιδέα στο street mode, την αγκάλιασαν με μεγάλη χαρα!
Τζο: Γεια σας, είμαι η Jo και παρουσιάζω μαζί με τον bboy Saspens τα streetstyle shows and battles του φεστιβάλ. Έτσι έμπλεξα με τις ‘’κακές παρέες’’.
Δήμητρα: Είμαι η Δήμητρα και έχω μπλεχτεί, εμπλακεί και περιπλακεί με την επικοινωνιακή ομάδα του φεστιβάλ. Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια (κάπου στο μακρινό πλέον 2014-2018) που μετρούσα τις μέρες σαν cultural συντάκτης για το ετήσιο ραντεβού με το Street Mode. Στηνόμουν από νωρίς με ένα πρόγραμμα στο χέρι και έτρεχα αλαφιασμένη από stage σε stage και από δράση σε δράση για να προλάβω κάθε στιγμή και κάθε αράδα μου να μπορέσει να αποτυπώσει έστω και ελάχιστα το νέο κόσμο που βίωνα. Ο ενθουσιασμός και η επιβεβαίωση ότι ένας κόσμος όπως το φανταζόμουν, μπορεί τελικά και να υπάρχει με έφερε το 2019 στην ομάδα του φεστιβάλ. Μερικές ιδέες, δελτία τύπου, ατέλειωτα κείμενα και πολλές συγκρούσεις μετά, να ‘μαι! Περήφανη και χαρούμενη που αυτός ο κόσμος όχι μόνο υφίσταται, αλλά είμαι και μέρος του!
Νατάσα: Ονομάζομαι Νατάσα Καρσανίδου και είμαι χορεύτρια και ιδιοκτήτρια σχολών χορού. Έμπλεξα με το Street Mode την δεύτερη φορά που διοργανώθηκε στην Θέρμη, πολλά χρόνια πριν! Ήταν η σχολή μου χορηγός του event και χορέψαμε εκεί με τις μαθήτριες μου! Έκτοτε, κάθε χρόνο συμμετέχω στα dance shows και στα special shows του φεστιβάλ.
Άννη: Το 2018 όπου και γύρισα στην πόλη, µέσω κοινής παρέας γνώρισα όλους αυτούς τους τύπους που ασχολούνται µε το φεστιβάλ και µου πρότειναν να δουλέψω µαζί τους. Εγώ για εισιτήρια ξεκίνησα, έλα όµως που έγινα µάρκα στο κεντρικό µπαρ και από τότε συνεχίζω σε αυτή τη θέση.
Εβίτα: Όπως μπλέκει κανείς με την Street Κουλτούρα: βγήκα στους δρόμους!
Το Street Mode επιστρέφει μετά από δυο χρόνια απουσίας; Πώς νιώθετε για αυτό;
Κίκα: Νομίζω όλοι το περιμέναμε με αγωνία! Είναι τέλειο περιβάλλον για να δημιουργεις!
Jo: Όπως έχει πει και ο Bo Bennet “ο ενθουσιασμός είναι έξαψη μαζί με έμπνευση, κίνητρο και μια σταλιά δημιουργικότητας’”. Όλα αυτά αισθάνομαι για την επιστροφή.
Δήμητρα: Η φετινή χρονιά κρύβει μέσα της κάτι μαγικό! Έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το όραμα της micro-κοινωνίας που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε βρίσκει έδαφος περισσότερο από ποτέ. Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες της κοινωνίας και τα προσωπικά μας κενά και κυρίως να επανανοηματοδοτήσουμε τον κόσμο γύρω μας. Η ανάγκη για μια κοινωνία που δεν βλέπει χρώμα, φύλο, Θεό και πορτοφόλια, αλλά έναν άνθρωπο που θέλει μια αγκαλιά, γίνεται σήμα κατατεθέν της μεγάλης μας οικογένειας που τους χωράει όλους! Μια οικογένεια συμπεριληπτική, κατανοητική και χωρίς δάχτυλα! Μόνο με σφιχτά μπράτσα (αγκαλιάς)! Η εικόνα αυτή θα με συγκινεί για πάντα!
Νατάσα: Πολύ χαρούμενη που επιτέλους επιστρέφουν τα μεγάλα event στην πόλη μας και μπορούμε να το ζήσουμε λίγο!
Άννη: Τροµερά χαρούµενη γιατί επιτέλους θα µαζευτούµε όλοι και θα το ζήσουµε ξανά µαζί. Βέβαια αυτή τη φορά σαν πελάτισσα και όχι σαν µέλος της οµάδας, αλλά µια φορά στην οµάδα για πάντα στην οµάδα.
Εβίτα: Σαν ψέμα μου φαίνεται ακόμη, κι ας βρισκόμαστε στην τελική ευθεία. Νιώθω πραγματικά σαν να βγαίνω ξανά πρώτο ραντεβού με ένα μεγάλο μου έρωτα.
Για ποιο event ανυπομονείτε και γιατί;
Κίκα: Για τα lives!
Jo: Ανυπομονώ για την διεξαγωγή όλου του φεστιβάλ γιατί δύο χρόνια απουσίας ήταν πολλά.
Δήμητρα: Η αλήθεια είναι ότι καμία χρονιά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια δράση! Η αίσθηση του να περπατάς ανάμεσα από BMX, σπρέι, ανθρώπους-καμβάδες, αθλητές, χορευτές και να τρυπώνεις τελικά σε κάποιο stage δημιουργεί μια διαδρομή που σε ολοκληρώνει! Καμία δράση από μόνη της δεν θα δημιουργούσε αυτήν την εμπειρία! Όλες όμως μαζί συνθέτουν το μοναδικό σύμπαν του Street Mode!
Νατάσα: Ανυπομονώ για τα battles και τα special shows.
Άννη: Χµµ, δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα θέλω να ξαναδώ φέτος Vodka Juniors, VIC και φυσικά τον Γιάννη Αγγελάκα. Αλλά επειδή είµαι λίγο του hip hop θέλω να ξαναδώ Delinquent Habits.
Εβίτα: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο event, είναι σαν να σου ζητάει κανείς να ξεχωρίσεις αγαπημένο σιροπιαστό.
Μια γυναίκα που αγαπά το street culture είναι μια γυναίκα που η κοινωνία θεωρεί “εξωγήινη”;
Κίκα: Δε νομίζω ότι παίζει αυτό το στερεότυπο. Βέβαια αυτό ίσως διαφέρει ανάλογα με την κοινωνική ομάδα στην οποία απευθύνεσαι. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι είναι κάτι περίεργο.
Jo: Hello from Mars! Δυστυχώς για μια μεγάλη μερίδα ατόμων η διασκέδαση, ο τρόπος σκέψης, στάσης, επιθυμιών είναι μονοδιάστατος και πρέπει να ακολουθείς τα καλούπια που έχουν ορίσει κάποιοι, ειδικά αν είσαι και γυναίκα ένα παραπάνω. Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να ζήσω με τα πρέπει των άλλων αλλά με τα δικά μου θέλω. Σαφώς με τη νέα γενιά βλέπεις ένα φως στο τούνελ αλλά έχουμε δρόμο ακόμα.
Δήμητρα: Κάποτε πιστεύω πως ναι! Μια γυναίκα street artist ήταν μια γυναίκα του περιθωρίου. Μια γυναίκα που δεν αντιπροσώπευε αυτά που η κοινωνία έθετε, ήταν μια γυναίκα αμφιβόλων ηθών, μια γυναίκα «weirdo», μια γυναίκα με πολλούς άλλους χαρακτηρισμούς εκτός από «άνθρωπος». Το ότι βρισκόμαστε το 2022 εδώ και πραγματοποιούμε αυτό το φεστιβάλ, νομίζω πως αποδεικνύει από μόνο του πως τα περιθ-«όρια» έχουν στενέψει και η οικογένειά μας έχει μεγαλώσει!
Νατάσα: Πλέον η street κουλτούρα έχει αναπτυχθεί πολύ στους νέους της πόλης μας όποτε δεν νιώθω ότι μας βλέπουν εξωγήινους. Οι παλιοί ίσως, αλλά η νέα γενιά είναι πολλά υποσχόμενη και πιστεύω σε αυτήν.
Άννη: Καλέ όχι! Είµαστε στο 2022 και εάν ακόµη υπάρχουν αυτές οι αντιλήψεις ήρθε η ώρα να τις αλλάξουµε και να τις φτάσουµε στο τώρα. Αρκετά!
Εβίτα: Η κοινωνία μας ακόμη θεωρεί εξωγήινη την street culture, γιατί την φέρνει αντιμέτωπη με τα σημεία που χωλαίνει. Μια γυναίκα που αγαπάει την street culture, φυσικά θα ξενίσει και θα φανεί εξωγήινη σε μια κοινωνία που έχει στεγανά στερεότυπα για το τι ‘είδος’ κουλτούρας αρμόζει σε μια γυναίκα να αγαπάει.
Τι κάνατε 23-25 Σεπτεμβρίου αν δεν υπήρχε το Street Mode; Μπέσα.
Κίκα: Όλο και κάτι δημιουργικό θα βρίσκαμε με την ομάδα να καταπιαστούμε όλοι μαζί παρέα!
Jo: Δεν θέλω τέτοια! Θα έκανα βόλτες στο κέντρο της πόλης, αλλά θα σκεφτόμουν ότι κάτι λείπει από αυτή τη πόλη.
Δήμητρα: Είμαι σίγουρη ότι αν δεν ήταν το Street Mode θα ήταν κάποιο άλλο Mode που θα είχε φροντίσει η ομάδα να μας βάλει! Άλλωστε, «Δεν είναι εύκολο το Rock»! (ΠΡΟΣΟΧΗ: inside joke!)
Νατάσα: Θα ήμουν αγκαλιά με την δύο μηνών Μπέμπα μου!
Άννη: Χµµ, σίγουρα θα έψαχνα για τυχόν live στην πόλη, αλλιώς κάπου θα πήγαινα να πιώ ένα ποτό. Ο Σεπτέµβριος είναι ίσως ο καλύτερος µήνας γιατί όλα είναι δροσερά.
Εβίτα: Θα πήγαινα για μπάνιο!
Ραντεβού στο Street Mode!
