Πολλά είναι αυτά που προβληματίζουν το μυαλό μας ανά τα χρόνια. Μέρα με τη μέρα, άλλωστε, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή αλλάζει σύμφωνα πάντα με τα ερεθίσματα και τις καταστάσεις που βιώνουμε. Έτσι έγινε και με εμένα, δεν αποτελώ εξαίρεση. Είμαι ένας από τους πολλούς και δεν υπάρχει πρόβλημα με αυτό. Πρόβλημα υπάρχει όταν έχεις να κάνεις με ηλίθιους. Ναι, χωρίς καμία αμφιβολία, αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.
Και πιστέψτε με, δεν έχω το ύφος του Γιάννη Μπέζου όσο γράφω αυτές τις γραμμές -το αντίθετο. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι πόσα άτομα από αυτή την κατηγορία των ηλιθίων, ζουν ανάμεσά μας.
Αυτό το ερώτημα άρχισε να με βασανίζει από τότε που χρησιμοποίησα για πρώτη φορά τα ΜΜΜ στην Αθήνα, κυρίως στα φοιτητικά μου χρόνια. Πώς γίνεται κάποιος να θέλει να μπει σε ένα βαγόνι ή λεωφορείο ενώ οι επιβαίνοντες δεν έχουν προλάβει να κατέβουν από αυτό; Σίγουρα έχουμε να κάνουμε με ηλίθιους, σκεφτόμουν. Το ίδιο σκέφτηκα και χθες, όταν, για ακόμη μια φορά, συνέβη το ίδιο.
Έτσι, άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο (πού αλλού;) διάφορα κείμενα περί ηλιθιότητας με την ελπίδα ότι δεν θα δω τον εαυτό μου σε αυτά και ότι, από εδώ και πέρα, θα ξεχωρίζω με ευκολία ποιος αψηφά τη λογικά και αγκαλιάζει την έλλειψη εξυπνάδας.
Η αλήθεια είναι ότι έπεσα πάνω σε διάφορες ηλιθιότητες (OK, σταματάω) ώσπου τα νευρωνικά κυκλώματα των μάτια μου έστειλαν σήμα στο εγκέφαλο πως βρήκαμε κάτι που ίσως και να αξίζει. Και αυτό το κάτι (κρατιέμαι να μην το γράψω αυτό που όλοι σκεφτήκατε) είναι «Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας», ένα χιουμοριστικό δοκίμιο του Κάρλο Τσιπόλα. Υπάρχει και σε PDF αλλά δεν το διαβάσατε από εμένα.
Αυτό που θα διαβάσετε από εμένα, όμως, είναι τους «νόμους» του Τσιπόλα που έκανα copy paste δακρύζοντας από το γέλιο. Αν, καθώς διαβάζετε, δημιουργούνται διάφορες εικόνες στο μυαλό σας με γνώριμα πρόσωπα, ζητώ συγνώμη. Κυρίες και κύριοι, «Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας» του Κάρλο Τσιπόλα συμπυκνωμένοι στο πιάτο σας.
1) Πάντοτε και αναπόφευκτα όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία.
Ο Τσιπόλα υποστηρίζει ότι ο αριθμός των ηλίθιων είναι σταθερός σε όλους τους ανθρώπινους πληθυσμούς, όσο σταθερή είναι η αναλογία αγοριών και κοριτσιών που γεννιούνται οπουδήποτε στη Γη. Το ποσοστό των οπωροπωλών που είναι ηλίθιοι είναι το ίδιο με το ποσοστό των κατόχων βραβείων Νόμπελ που είναι ηλίθιοι. Γιατί; Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς από κάτω.
2) Η πιθανότητα ένας άνθρωπος να είναι ηλίθιος είναι ανεξάρτητη κάθε άλλου χαρακτηριστικού του ανθρώπου
3) Ένας άνθρωπος είναι ηλίθιος όταν προξενεί ζημίες σε έναν άλλο άνθρωπο, ή σε ομάδες ανθρώπων, χωρίς ο ίδιος να αποκομίζει οποιοδήποτε κέρδος, ή ακόμα και με το να ζημιώνεται σημαντικά.
Ο πιο σημαντικός νόμος του Τσιπόλα είναι αυτός, διότι δίνει έναν σαφή ορισμό της ηλιθιότητας. Στην περιγραφή του, καταγράφει τέσσερις βασικές κατηγορίες ανθρώπων, ανάλογα με τις πράξεις και τα κίνητρά τους: Οι «ανήμποροι» είναι αυτοί που ενεργούν με τρόπο που κάνει καλό στους άλλους, αλλά κακό στον εαυτό τους. Οι «έξυπνοι» είναι αυτοί που ενεργούν με τρόπο που κάνει καλό στους άλλους, αλλά καλό και στον εαυτό τους. Οι «λωποδύτες» είναι αυτοί που κάνουν κακό στους άλλους, αλλά καλό στον εαυτό τους και, τέλος, φυσικά, αυτοί που κάνουν κακό στους άλλους, και κάνουν κακό και στον εαυτό τους, ανήκουν στη μεγαλύτερη κατηγορία: Είναι οι ηλίθιοι. Τα πιο επικίνδυνα και επιζήμια πλάσματα στη Γη. Μπουμ!
4) Οι μη ηλίθιοι, πάντα υποτιμούν τη βλαπτική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι πάντα ξεχνούν πως η συναναστροφή ή ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα πάντα αποδεικνύεται ένα δαπανηρό σφάλμα, ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή συνθηκών.
5) Ο ηλίθιος είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος ανθρώπου.
Κάρλο Τσιπόλα, σε ευχαριστούμε για αυτό το έπος. Ίσως, σε βάθος χρόνου, εκτιμηθεί και κάνει τον κόσμο πολύ καλύτερο και λιγότερο ηλίθιο.
