“Δεν είναι δυνατόν να γύρισε με άδεια χέρια σπίτι η σειρά που μας συντρόφευσε τόσα χρόνια, η σειρά που αποχαιρετήσαμε φέτος με πόνο ψυχής. Τέτοιο φινάλε δεν σας άξιζε Emmy. Που να σας βάλουν να βλέπετε σε λούπα τη βαρετίλα του ΗΒΟ, House of the Dragon. Σε ποιο σύμπαν δεν φεύγει με βραβείο ο Μπομπ Όντενκερκ και βραβεύεται ο Λι Τζονγκ-τζε του Squid Game;
Πόσα φινάλε μπορείς να πεις ότι δικαίωσαν μια τηλεοπτική σειρά με τον αριστοτεχνικό τρόπο που το έκανε η καλύτερη σειρά της σεζόν που μας πέρασε; Έξι χρόνια από τη ζωή μας ψάχναμε να βρούμε απάντηση στο φιλοσοφικό ερώτημα “γιατί να είσαι καλός άνθρωπος” βλέποντας 63 αριστουργιματικά επεισόδια. Ούτε η πραγματική καρδιακή προσβολή του ανισόρροπου δικηγόρου (του ινδάλματος Μπομπ Όντενκερκ) δεν στάθηκε αρκετή να σταματήσει τα γυρίσματα της σειράς που έγινε φαινόμενο. Ποτέ πριν οι ασπρόμαυρες σκηνές δεν ήταν τόσο γοητευτικές κι εθιστικές.
Ποιος μπορεί να πει ότι ο Λι Τζονγκ-τζε άξιζε περισσότερο το βραβείο από τον Σαούλ που πέρασε έξι σεζόν για να ξαναγίνει Τζίμι και να αναλάβει όλες τις ευθύνες που το ανολογούσαν. Σε ένα κόσμο που ζητά αντιήρωες δεν γίνεται να σνομπάρεις τον καλύτερο. Εκείνοι έχουν αξίες και συνείδηση, όχι οι παίκτες του παιδιάστικου Squid Game.
Και στο Breaking Bad και στο Better Call Saul είδαμε ένα ψυχογράφημα του μέσου ανθρώπου. Πώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος καταλήγει αδίστακτος εγκληματίας και σκορπά τοξικότητα αλλά στο τέλος συνειδητοποιεί το κακό που προκάλεσε κι αποκτά συνείδηση. Είχαμε μια εξιλέωση. Στο Squid Game τι είχαμε; Πράσινες φόρμες για φασαίους σε γυμναστήρια στο Παγκράτι;
Βρήκες ένα σενάριο που σου έδειχνε-ρεαλιστικά- πώς μπορεί να αντιδρούσες αν όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που σε κρατούσαν ενάρετο κατέρρεαν σιγά σιγά. Πόσο δυσλειτουργικός θα μπορούσε να γίνει ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας; Πήρες την απάντηση ως θεατής. Το Saul Gone άξιζε 87 βραβεία. Γιατί μας έμαθε πώς να συμβιβαζόμαστε με την βαρετή καθημερινότητά μας. Το Squid Game με το φινάλε του απλά ήταν άλλη μια βαρετή ώρα. Υπάρχει λόγος που τα βραβεία πλέον δεν κάνουν ούτε τηλεθέαση ούτε μετράνε κι ιδιαίτερα για το κοινό. Γιατί ο κόσμος ξέρει τι θέλει να βλέπει χωρίς τα δημοσιοσχετίστικα Emmy”.
Εχθρικά,
Σταύρος Βούλγαρης
