*Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στις 24/8/22

Πώς γεννήθηκε η ανάγκη για τη συγκεκριμένη σύγκριση, θα αναρωτηθούν πολλοί. Λογικό. Η απάντηση είναι απλή: σαν σήμερα (24/8/1947) γεννήθηκε ο Πάουλο Κοέλιο, ο Βραζιλιάνος συγγραφέας με την αστείρευτη έμπνευση. Χρόνια του πολλά, λοιπόν, ευχόμαστε να συνεχίσει να πουλάει παπάτζες να γράφει εξίσου καλά και γιατί όχι, ακόμα καλύτερα βιβλία από τα προηγούμενα στο μέλλον. 

Βέβαια, αυτό είναι κάπως δύσκολο αν σκεφτούμε ότι από αυτό το μυαλό ξεπήδησαν μερικά από τα πιο σημαντικά βιβλία του 20ου και του 21ου αιώνα όπως είναι ο Αλχημιστής, Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα και Το εγχειρίδιο ενός πολεμιστή του φωτός. Το να αγγίξει ένας άνθρωπος την τελειότητα για τέταρτη φορά, μοιάζει ακατόρθωτο. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, ο Κοέλιο, άλλωστε, είναι άνθρωπος της δράσης, τολμάει, ρισκάρει. 

Ξέρετε ποιος άλλος είναι άνθρωπος της δράσης; Ο Στέφανος Ξενάκης, ένας από τους καλύτερους συγγραφείς των τελευταίων χρόνων. Και είναι Έλληνας, δεν ξέρουν μόνο οι Βραζιλιάνοι μπάλα να γράφουν. Αυτόματα, λοιπόν, μόλις διαβάσαμε ότι σαν σήμερα ήρθε στη ζωή ο Κοέλιο, προσπαθήσαμε να βρούμε την ελληνική του έκδοση, κάποιον που να του μοιάζει. Συγγραφικά, όχι εμφανισιακά. Και αυτός ήταν ο Στέφανος, ο δικός μας Στέφανος.

Θα μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία άκρως συγκινητική. Πρόσφατα επισκέφτηκα ένα γνωστό πολυκατάστημα το οποίο πουλάει -και- βιβλία. Μόλις ζήτησα βοήθεια για αυτό που αναζητούσα, ένας ευγενέστατος κύριος, χωρίς ίχνος ειρωνείας, με ρώτησε αν ψάχνω για το Ναι του Ξενάκη. Με το ίδιο ύφος απάντησα πως όχι. Ήμουν ένας ηλίθιος βυθισμένος στην άγνοιά μου. Πού να ήξερα, κυρίες και κύριοι; Πού να ήξερα ότι στο Δώρο, το Δώρο 2, το Κάπταιν και το Ναι κρύβονται οι απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα όταν ο περίγυρός μου χλευάζει το περιεχόμενο των βιβλίων του; 

Ποτέ δεν είναι αργά. Έτσι λένε. Οπότε σήμερα, στα γενέθλια του Πάουλο Κοέλιο, έτυχε να ασχοληθώ με τα τσιτάτα και των δύο και ομολογώ ότι όχι μόνο αισθάνομαι καλύτερος και πιο χρήσιμος άνθρωπος, αλλά δηλώνω έτοιμος να χαρίσω την αγάπη μου ακόμα και στους οπορτουνιστές. Σας ευχαριστώ και ζητώ συγνώμη που μπήκα στη διαδικασία να συγκρίνω τα έργα σας, όμως κάπως πρέπει να ζήσουμε και εμείς γράφοντας εκλεπτυσμένες αερολογίες. “Κάνω και εγώ το ίδιο”, όπως έχει πει και ένας σοφός. Πάμε τώρα να διαβάσουμε τις διάσημες ατάκες τους, αρκετά τράβηξε.

Στέφανος Ξενάκης best of

Πρόλαβες να γίνεις αυτός που ήθελες; Γενικά, πρόλαβες; Αύριο μπορεί να μην είσαι εδώ.

Το πρωινό ξύπνημα είναι η κόρνα που βαράει για να ξεκινήσει το παιχνίδι της ζωής.

Ένα τσικ μπορεί να απέχει η ζωή που ζεις από αυτή που ονειρεύεσαι. Μικροί παίζαμε τραμπάλα. Μια τραμπάλα είναι η ζωή. Ποτέ δεν ισορροπεί. Είτε γέρνει εκεί που θες είτε εκεί που δεν θες. Κι όμως, ένα τσικ μπορεί να είναι αυτό που θα τη γείρει από την άλλη. Όταν είσαι ανάμεσα στο τι να το κάνεις, ή να μην το κάνεις, πάντα να το κάνεις. Δεν θα μάθεις ποτέ ποιό τσικ είναι αυτό που θα αλλάξει τη ζωή σου αν δεν το κάνεις.
 
Δε γερνάμε επειδή μεγαλώνουμε. Γερνάμε επειδή σταματάμε να γελάμε.
 
Πλούτος δεν είναι να έχεις. Πλούτος είναι να δίνεις.
 
Πάθος το λένε, κι αν δεν το’ χεις, κακώς ζεις. Είναι σαν να σου δώσανε αμάξι και να μην έχεις δίπλωμα. 
 
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στους δικούς σου είναι η παρουσία σου. Όταν είσαι εκεί να είσαι εκεί.
 
Γιατί να ψάχνεις για ήρωες όταν μπορείς να είσαι ο δικός σου ήρωας;

Πάουλο Κοέλιο best of
 
Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα.
 
Το να περιμένεις είναι το πιο δύσκολο.

Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό.

Όταν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι απ’ ό,τι είμαστε, τα πάντα γύρω μας γίνονται επίσης καλύτερα.

Η ζωή είναι μικρή. Να φιλάς αργά, να γελάς τρελά, να αγαπάς αληθινά και να συγχωρείς γρήγορα.

Η επιθυμία δεν είναι αυτό που βλέπεις, είναι αυτό που φαντάζεσαι.

Όταν αγαπά κανείς, τα πράγματα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο νόημα.

Κάποια μέρα θα ξυπνήσεις και δεν θα υπάρχει πια άλλος χρόνος για να κάνεις τα πράγματα που πάντα ήθελες. Καν’ τα τώρα.

Χρυσό μετάλλιο γραφικότητας: Aν μπορούσαμε να επιμηκύνουμε το βάθρο και να τους χωρέσουμε και τους δύο, θα το κάναμε. Αλλά δεν μπορούμε. Πρέπει να επιλέξουμε. Και θα πάμε με τον Στέφανο Ξενάκη. Είναι εξαιρετικός. Πρώτη φορά βλέπουμε τον αέρα να μετατρέπεται σε χαρτί και αυτό το χαρτί να έχει τόσους θαυμαστές. Είναι ο Man of style της αυτοβελτίωσης. Του το δίνουμε, βρήκε κενό στην αγορά και το πούλησε σωστά. Μπράβο του, πραγματικά.

Η ατάκα που ξεχωρίσαμε για το βάθος της, είναι η εξής: “Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στους δικούς σου είναι η παρουσία σου. Όταν είσαι εκεί να είσαι εκεί”. Εύκολα την φανταζόμαστε εξώφυλλο στη σελίδα Η απιστία δεν είναι μαγκιά είναι αυτοταπείνωση. Εν τω μεταξύ, όσοι γράφουν βιβλία αυτοβελτίωσης γράφουν τα ίδια, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Η ικανότητά του πάντως να γράφει απλά πράγματα και να τα πουλάει ως φάρμακα για την ψυχή και συμβουλές για μια καλύτερη ζωή, είναι αξιοζήλευτη. Στέφανε, συγχαρητήρια.

Ασημένιο μετάλλιο γραφικότητας: Ή αλλιώς, η ατάκα που στέρησε το χρυσό από τον Πάουλο Κοέλιο: “Το να περιμένεις είναι το πιο δύσκολο”. Δεγαμινιώτη, χαραμίζεσαι, τα ποστ σου θα έπρεπε να κοστίζουν εκατομμύρια.