«Μωρή ντροπή της Στέπας». Μια φράση από τις πολλές που έλεγε ως Ντένη Μαρκορά η ηθοποιάρα Ντίνα Κώνστα κι έγινε κομμάτι της ποπ ιστορίας. Το έπος Δυο Ξένοι ξεκίνησε ως μια κωμική σειρά και πλέον θεωρείται αναπόσπαστο μέρος της κοινής μας πολιτιστικής κληρονομιάς. Θα γελάσετε επειδή το θεωρείται υπερβολικό ως statement αλλά σκεφτείτε πώς μπορούμε να συνδεθούμε άμεσα με έναν συνάδελφο στο γραφείο, πετάει κάποιος μια ατάκα «Μαρούσκα, το evian» και πιάνουμε συνεκδοχικά όχι απλά το αστείο αλλά και σε δεύτερη ανάγνωση την αναστάτωση του για κάτι. Έτσι λειτουργεί η ποπ, η μαζική, η λαϊκή κουλτούρα. Ενωτικά.
Μια στερεοτυπική ιστορία αγάπης σκέφτηκαν να μεταφέρουν στην μικρή οθόνη οι Ρήγας-Αποστόλου. Αλλά επειδή διάλεξαν τους σωστούς ηθοποιούς και επειδή η καψούρα πάντα φέρνει τηλεθέαση κατάφεραν κι άφησαν παρακαταθήκη στο κανάλι ένα τηλεοπτικό έπος. Αξεπέραστο. Ο Μαρκοράς και η Κουντουράτου έφεραν τον μύθο του Πυγμαλίωνα σε κάθε δυάρι στα Πατήσια και σε κάθε λοφτ στο Γκάζι. Όλοι ξέραμε που βασίστηκε ο χαρακτήρας της Μαρίνας Κουντουράτου και πιάναμε το εσωτερικό αστείο.
Αυτό που δεν γνωρίζαμε αλλά μάθαμε πολύ αργότερα ήταν ότι ο ρόλος του καθηγητή Μαρκορά είχε προταθεί στον Σπύρο Παπαδόπουλο και τον Γρηγόρη Βαλτινό ενώ το ρόλο της τηλεπαρουσιάστριας Κουντουράτου επρόκειτο αρχικά να παίξει η Ελένη Κούρκουλα (την είχε προτείνει η Αλίκη Βουγιουκλάκη στον Αλέξανδρο Ρήγα).Η Νόνικα Γαληνέα συζητιόταν αρχικά να υποδυθεί την Ντένη Μαρκορά. Σχεδόν ιεροσυλία.
Ευτυχώς, η πολιτική ορθότητα ήταν μια άγνωστη έννοια το 1997 κι έχουμε ακόμη αυτές τις ατάκες να θυμόμαστε γιατί τώρα απλά κριντζάρουμε με όσα ακούγονται στις ελληνικές κωμωδίες που γράφονται από boomers. Ναι. Δεν ήταν μέτριοι οι ηθοποιοί, δεν ήταν μέτριο το σενάριο και δεν ήταν μέτριο και το budget της σειράς. Δεν έκαναν κάποτε εκπτώσεις τα κανάλια, έκαναν πρωταθλητισμό. Τότε δεν είχαμε Netflix αλλά κι αν είχαμε Δυο Ξένους και Παπακαλιάτη θα βλέπαμε. Γιατί θέλαμε να μπούμε στο διαμέρισμα της οδού Μητσαίων (νεοκλασικό πίσω από Ακρόπολη) και να ακούσουμε την Φλώρα σε bitch mode on να βρίζει τον Κωνσταντίνο για τα χαΐρια του. Να ακούσουμε την Ντένη να χτυπιέται για την χασούρα της ομάδας της και να λιποθυμά σε κάποια ακριβή πολυθρόνα στο διαμέρισμα της στο Κολωνάκι, σκηνοθετώντας έτσι μια διαφυγή από μια δυσάρεστη κατάσταση. Να μη ξέρουμε αν πρέπει να λυπηθούμε την Μίνα, την αρραβωνιαστικιά του Μαρκορά.
Την Νινέτα που δεν είδαμε ποτέ ήταν να την υποδυθεί σε ρόλο γκεστ (άπειρα τα γκεστ στη σειρά, εκείνο της Βανδή είναι ανεπανάληπτο ενώ με την Σοφία Φιλιππίδου μας είχε πιάσει υστερικό γέλιο όλους) ο Σωτήρης Μουστάκας και πραγματικά μας λυπεί ότι δεν υλοποιήθηκε ποτέ αυτή η ιδέα.
Κανονικά θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί ένα βραβείο καλύτερου ζεϊμπέκικου για τις ελληνικές σειρές. Το δικαιούται ο Μαρκοράς και ο αδικοχαμένος Νίκος Σεργιανόπουλος.
